Third Person Pov
Kasalukuyang nasa ospital si Diwelle at nagpapagaling dahil sa natamong sugat mula sa kanyang pagkakabaril na hanggang ngayon ay di pa rin tukoy kung sino ang bumaril.
Mahimbing ang tulog ng dalaga kaya naman hindi maiwasan ni Lucas na hindi ito titigan bukod sa itoy maganda at mala-anghel ay mababakas dito ang pagiging inosente at pasaway.
Simula pa kagabi ay hindi iniwan ni Lucas ang dalaga samantalang ang iba naman kagabi ay nagpasyang umuwi na dahil sa naiwang gawain sa organisasyon.
Ang mga magulang ni Diwelle ay inaasikaso ang mga gamit ng dalaga na siyang gagamitin nito sa loob ng isang linggo dahil sa maraming dugo ang nawala rito.
" Ang tigas ng ulo. Ang sabi ko hindi ka maaaring sumali pero nagpumilit ka pa rin. I can handle myself just don't worry about my posotion. I'm sorry if I didn't protect you like I always be."matapos sabihin ang mga katagang iyon ay nagpasyang umalis sandali si Lucas nais niyang pagbayarin ang hangal na bumaril sa dalaga.
Saktong paglabas niya ay ang pagdating ng mga magulang nito. Inayos niya ang nagusot na polo bago nagsalita.
" I am going now.Tell her that she's excuse for the training so she dont have to worry. When she fully gain her strength comeback immediately." Pormal na pagkakasabi ng binata.
" Salamat sa pagbabantay Lucas. Don't worry I will tell her that." Diwelle's father said then bow which is a sign of respect to their headmaster.
Agad na pumasok ang mag-asawa sa silid matapos makausap si Lucas.
Diwelle Pov
Pinakiramdaman ko muna ang buong paligid ng masigurong maayos naman ay tsaka ako nagmulat. Sa una'y malabo hanggang sa unti-unting luminaw ang lahat.Sinubukan kong bumangon pero ulo lang ang gumalaw sa akin.
I roamed my sight in the whole room. Maraming mga kung ano ang nakakabit sa akin. May sa ilong at kamay.Sino ba namang hindi kapag nabaril ka. Before I've passed out Lucas carried me ang bring me to the hospital.He was worried and scared. Same with Lucian also The young B. Maswerte na ba ako dahil ganun ang turing nila sakin. They treat me vey important unlike sa ibang mga trainees. I smiled with that thought.
Then I smelled something very familliar. Its like naamoy ko na yun dati. Pero kanino? May nanggaling na ba dito?A person came up on my mind but its impossible. Matagal na siyang hindi nagpapakita matapos kong mapasok dito. After all, siya ang una kong nakilala rito sa village sunod ang Young B.
Zillian, nasaan ka na ba? Kailangang-kailangan kita ngayon.
Napatingin ako sa pinto nang bumukas ito. "Mom,Dad" mahina kong sabi. Inilapag muna nila ang mga dalang prutas sa side table at dinaluhan ako sa kama.
"How are you feeling?" Tanong ni Dad
" I'm fine pero pakiramdam ko wala akong lakas kahit konti."
" Are you hungry?" Si mom naman ang nagtanong ngayon. How I am lucky for having them. Umiling lang ako dahil wala talaga akong lakas para sumagot.
" Ilang araw po ba ako magtatagal rito"? Wag naman sana abutin ng isang linggo. Nakakaboring kaya dito pag walang kasama.
They both chuckled. Eh?
" One week honey. I know ayaw na ayaw mo sa ospital but you have to stay here. May nagbabantay naman sayo rito kaya safe ka. No one will hurt you again." I think may hinala na ako kung sino ang bumaril sa akin I just need to confirm it. Ang sakit kaya mabaril." About sa
mga magbabantay sayo ang mga Young B na ang bahala sayo for this week." Dagdag ni mom.
"Nanggaling po ba sila rito kanina?" I asked.
" Kaninang umaga sila bumisita rito.
Hapon na ngayon pero si Lucas ang nagbantay sayo magmula pa kahapon hanggang kanina. Bukod kay Lucas wala nang ibang nagpunta rito." Ibig sabihin kahapon pa siya nagbabantay sakin hanggang kanina. Hindi pa siya nakauwi ng mansiyon pero bakit hindi ko siya nakita nung gumising ako.
BINABASA MO ANG
Black Rose Subdivision (ON GOING)
Teen FictionAng babaeng walang kaalam-alam sa kanilang lilipatang subdivision ay isa palang bangungot. Isang lugar na hindi mo nanaising mapuntahan ngunit s kanya ay kabaligtaran ang naging kanyang pananaw sa lugar. Ang lalaking walang pakialam sa kanyang pali...
