•VAVEYLA•

Polisten Kaçış 1

     Kimse yeni yara açamaz artık
     Çok canım yandı acımaz artık
     Bugün düşerse yarın kalkar
     Bu kız kendine acımaz artık

                         Sarı Kurdeleler/Model

  Bir gürültü ile uyandım. Bu polis sesleriydi. Hemen üstüme kazak altıma kot giyip aşağı bindim. İndiğimde babaannem polisle konuşuyordu
-"Noldu Memur Bey hayırdır?"
Ahh... İnşallah amcalar Azere bir şey yapmamışlardır ya da Akın. Polis "Karaca Koçovalı burda mı" diyince bana geldiklerini anladım. Babaannem "Burda Polis Bey. Torunum olur ama siz niye geldiniz" dedi. Neden gelmiş olabilirler ki. Ahh... Tabi ya. Şimdi hatırladım. O şerefsiz Mert şikayet etmiştir.

Flashblack
Evde otura otura canım sıkılmıştı. Kahvaltıdan sonra babaannemin yanına gittim. "Babaanne ben biraz Çukur da yürüyebilir miyim?" dedim. O "Kızım Salimlere söyle senle gelsinler"
-"Babaanne lütfen tek başıma yürümek istiyorum buna ihtiyacım var."
O da halimi anlayıp izin verdi. Babaannem çok değişmişti. Eskiden olsa buna izin vermezdi. Ama Azerin evinden döndüğümden beri beni anlıyor sanki. Ahh... Azer onu öyle özlüyorum ki. Buraya geldiğimden beri sadece bir kere yüzünü görebildim. Kebapçıya gitmiştik. Hemen kafamın içindekilerini yok edip ceketimi aldım. Sonra çıktım. Demir kapıya gelince  Salim abiler açmadı kapıyı "Salim abi açabilirsin babaannem izin verdi. Biraz yürücem." "Tamam" diyip peşime takıldılar. Onlara sert bir ifadeyle döndüm. "Salim abi babaannem tek başına gidebilirsin dedi." O "Ama Karaca-". Hemen sözünü kestim "Tek başıma gidicem bitti". Sonra arkamı dönüp yürümeye başladım. Özgürce yürümek o kadar güzeldi ki. Çoçukluğumdan beri fazla dışarı çıkamıyordum yasaktı. Çünkü dışarıda düşmanlar vardı. "Dışarısı kötü. Dışarıda başına ne geleceği belli değil" derdi dedem. Gerçekten de öyle. Bir an dedemi hatırladım. Onu çok özlemiştim evde beni anlayan beni seven nadir insanlardandı. Sonra yürüdüğüm yolda yolumu değiştirip mezarlığın yoluna döndüm. Ziyaret edicektim onları dedemi, Akkızımı, Sena yengemi, küçük Acarımı...
Yolda yürürken karşıdan gelen Mert e baktım. Hay aksi ya bide bu çıktı başıma. En son 2 ay önce görmüştüm. Aşevine uğramıştı. Hiç bakmadan yoluma döndüm. Yanından geçerken kolumu tuttu. Hemen çektim kolumu "Ne yapıyorsun lan sen bırak beni." O "Ooo Karaca Koçovalı gücünden hiçbir şey eksilmemiş." "Mert uğraşamıcam senle yürü git." O tekrar kolumu tuttu. O kadar sıkı tuttu ki bir an kangren olacam sandım. "Bana bak kızım." "Ne lan söyle." Beni bir yere sürükledi. "Seni çok özledim Karaca." Üstüme üstüme geliyordu. "Mert siktir git. Gelme!" gelme diye bağırdım. "İmdatt!" koşarak bağırıyordum. Kimse sesimi duymuyordu. Sonra ayağımda bir el hissettim. Şerefsiz tutmuştu beni. "Benim olacaksın kızım". Yere yatırdı. Boynuma doğru gidiyordu. Gözümden yaşlar boşalıyordu. Sağa sola baktım hemen yanımda taş gördüm. Elimi uzatsam yetişirdim. Elimi uzattım yetişemedim bir daha denedim. İşte bu sefer olmuştu taşa ulaşmıştım. Taşı alıp onun başına vurdum. Hemen toparlanıp kalktım ayağa. Ona baktığımda başı fena halde kanıyordu. Hemen koşmaya başladım. Deli gibi gözlerimde yaşlarla koşuyordum. Evin yakınlarına gelince durakladım. Böyle gidersem bir şey olduğunu anlayıp beni sorguya çekiceklerdi. Bir derin nefes alıp verdim. Üstüme başıma çeki düzen verip demir kapıya doğru yürüdüm. Kapıya geldim. "Kapıyı aç!" dedim. Salim abi kapıyı açtı. Bana bakıp "Karaca iyi misin?" diye sordu. Ben de zorla gülümseyip "İyiyim" dedim. Eve doğru yürüdüm. Eve girip hemen odama çıkacakken babaannemle karşılaştım. "Hayırdır erken gelmişsin.".Şimdi ne diyecektim. Ben de "Çok yürümüşüm herhalde babaannem biraz yoruldum o yüzden" dedim. Ama Allah kahretsin sesim titremişti. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Babaannem" Kızım yüzün bembeyaz olmuş bir şey mi oldu yürürken iyi misin?"." Yok babaannem hiçbir şey yok sadece midem de bulantı var. O yüzden odama çıkıyorum şimdi biraz dinlenicem." O da tamam kızım diyip salona gitti. Bende hemen odama geçtim. Kapıyı kapattığım an bütün tuttuğum gözyaşlarım aktı. Yatağa girip battaniyeyi kafama kadar örttüm. Uyumaya çalışıyordum. Ama uyayamıyordum. Hala gözlerimden yaşlar geliyordu. Artık gözlerim kapanmaya başlamış kendi kendime uyumuştum.

Flashblack son
Olanları hatırlayınca gözlerim dolmaya başladı. Hem şerefsizlik yapıp hem de beni şikayet etmişti. Bunu nasıl yapabildi aklım almıyordu. Olanlara göz yummayıp polisin yanına gitmeye hazırlanıyordum ki kolumdan birisi tutup bana engel oldu. Dönüp baktığımda ise şaşırmıştım. Beklemediğim bir insandı...

(

Arkadaşlar daha yeni yazmaya başladım. İlk hikayem bu. O yüzden çok heyecanlıyım. İnşallah seversiniz. Vee Azkara bayılıyorum. Çok güzeller. Neyse dediğim gibi inşallah hikayem güzeldir sizi seviyorumm❤️. Yorum yaparsanız çok sevinirim. 😄)