<Unicode>
အားလုံးကို surpriseလာတိုက်တာပါ။ ပျက်ကွက်ခဲ့တာတွေအတွက် ချော့ရင်းပေါ့😁😁 updateမှန်ဖို့က ခင်များလေးတို့အားဆေးပေးဖို့လည်းလိုသေးတယ်။ အားဆေးအနေနဲ့ သူများတွေလို vote တွေ viewer တွေတော့မတောင်းတော့ဘူး။ အနော်က ဝါသနာပါလို့စာရေးတာဆိုတော့ရေးနေရရင်ကျေနပ်ပြီ။ ဒါပေမဲ့ဖတ်တဲ့သူလေးတွေက အနော့်စာရဲ့ စာလုံးပေါင်းတွေကူစစ်ပေးရင်ပဲကျေနပ်ပြီ။ အနော်က ဖုန်းနဲ့ type ရတော့ တစ်ခါတစ်လေမှားရင်လာပြောပေးရင်ကောင်းမယ်။ ဝေဖန်လေကန်တာလည်းအဆင်ပြေတယ်။ ပျင်းရင်လာခဲ့ အနော်လည်းလေကန်မဲ့အဖော်မရှိတော့ပျင်းတယ်ရယ်။
အချစ်ဌက်ကလေး
ငါးနှစ်ခန့်ကြာပြီးနောက်
"မောင် မရောက်သေးဘူးလား"
"လာပြီ မောင့်အချစ် မောင်အိပ်ရာထနောက်ကျနေလို့ လာပြီလာပြီရောက်တော့မယ်"
"မောင် ပြေးနေတာလား"
"အွန်း ခဏနော်ရောက်တော့မယ်"
"မပြေးနဲ့တော့မောင်အခုရပ် မောင်နောက်ကျတာအကြောင်းမဟုတ်ဘူး မောင်မောနေလိမ့်မယ်"
"အား.................."
"မောင် ဘာဖြစ်တာလဲ မောင် မေးနေတာကြားလားလို့ မောင်"
ရုတ်တရက်ထအော်လိုက်တဲ့မောင့်ကြောင့် နှလုံးရပ်သွားသလားအောက်မေ့ရတယ်။ မောင့်ကို နည်းနည်းလေးမှအထိအခိုက်မခံစေချင်ဘူးရယ်။
"ရင်ခုန်သွားလို့ အဟီးးးးး"
"မောင်!!!!!လူကိုလန့်သေအောင်လား မောင်ဟာလေကျောင်းတုန်းကအကျင့်ကိုမပျောက်ဘူး တကယ်ကိုပဲ"
"စိတ်မဆိုးပါနဲ့ဗျ မောင်ကမောင့်အချစ်ကိုချစ်လို့စတာ နော် နော် နော် ဟော ရောရှိကြောင်းပါခင်ဗျာ့"
ပြောရင်းလမ်းလျှောက်ရင်း ချစ်သူအနားရောက်သွားတော့ ဖုန်းကိုချရင်း ချစ်သူလေးကိုချော့လိုက်တယ်။
"မောင်ဟာလေးတကယ်ကို"
"မြန်မာပလာဇာသွားမလို့ဆိုမောင့်အချစ် လာထသွားကြရအောင်"
YOU ARE READING
Pure Love
RomanceUnicode အနော်ဒီficလေးကို အရမ်းရေးချင်မိတယ် ရှိသမျှ fic တွေ unpublishလုပ်ရတာကလည်း ဒါလေးကိုပဲ အားစိုက်ပြီး သေချာလုပ်ချင်လို့ပါ M preg လည်းပါမယ် Zawgyi အေနာ္ဒီficေလးကို အရမ္းေရးခ်င္မိတယ္ ရွိသမွ် fic ေတြ unpublishလုပ္ရတာကလည္း ဒါေလးကိုပဲ အားစိုက္ၿပီး ေသခ...
