Unicode Version
မိုးသည်းည (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
ကိုကြီးသူ့ဘေးလီးထည့်ရက်လဲအိပ်လိုက်ပြီးသူ့နောက်ကနေဂုတ်လေးတွေအားဆွဲစုပ်နေတယ်။ခဏနေတော့
"ကိုကြီး!ထုတ်တော့ကွာငယ်ဖင်ကျယ်ကုန်လိမ့်မယ်အကြာကြီးစိမ်ထားရင်"
"ကိုကြီး ကတညလုံးထည့်ပြီးအိပ်ချင်တာငယ်လေးသနားလို့ပြန်ချွတ်ပေးမယ်"
"ပလွတ်!"
ငယ့်ဖင်ထဲကကိုကြီးလီးကြီးထွက်သွားတော့ငယ်လေးကိုကြီးဘက်မျက်နှာမူပြီးကိုကြီးလက်မောင်းပေါ်အိပ်ပြီးကိုကြီလည်ပင်းအားဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။
"ဒီတိုင်းလေးအိပ်တော့ငယ်!ကိုကြီးလဲအိပ်ပြီ"
++++++++++++++++++++++++++
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းအိမ်ပေါက်ကနေသားတွေနဲ့သူ့တို့အဖေကားတစ်စီးဆီမထွက်တုန်းမှာနေတယ်။
"သားငယ်!မိထၳီလာနဲ့ဒီနဲ့သိပ်ဝေးတာမဟုတ်ဘူးဆိုပြီးကိုကြီးကိုအမြန်မောင်းခိုင်းမနေနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါမားမားရ"
ဖေဖေကလည်း
"သားကြီး!ဟိုယောက်လို့အဆင်မပြေရင်ဖေ့ဖေ့ဆီဖုန်းဆက်"
"ဟုတ်ကဲ့!ဖေဖေသားတို့သွားတော့မယ်နော်မေမေ"
"အေးအေး"
အိမ်လမ်းကနေ78လမ်းပေါ်ရောက်တော့ငယ်လေးက
"ကိုကြီး!အမြန်လမ်းကမသွားဘူးနော်"
"အင်းပါ!ငယ်ရ!လမ်းဟောင်းကဘဲသွားပါ့မယ်"
မန္တလေး နဲ့ မိတၳီလာဆိုတာသိပ်ခရီးဝေးကြီးမဟုတ်အမြန်လမ်းကဆို၂နာရီကျော်လောက်မောင်းရင်ရပြီ။ငယ့်လေးအလိုကျလမ်းဟောင်းကသွားရင်အချိန်နည်းနည်းပိုပေမယ့်အစည်းအဝေးက10:00မှစမှာဆိုတော့ကိစ္စမရှိ။မြစ်ငယ်ကနေကျော်လာတော့
"ကိုကြီး! ငယ်လေးကဒါကြောင့်လမ်းဟောင်းကသွားချင်တွေ့လားလမ်းတစ်ဘက်စီမှာအပင်ကြီးတွေစိမ်းစိုနေတာဘဲ"
"ငယ်လေးသဘောကျရင်ကိုကြီးကျေနပ်ပါပြီကွာ"
မိုးခေါင်ဘေးကသိပ်ချစ်ရတဲ့ချစ်သူလိုညီငယ်လေးလိုချစ်ရတဲ့ငယ်လေးမျက်နှာလေးပြုံးပျော်နေတာကြည့်ပြီးသူလဲစိတ်ကြည်နူးမိတယ်။
တဖြည်းဖြည်း နဲ့မိတၳီလာမြို့ထဲရောက်လာတယ်။မိတၳီလာကန်ကိုအကျော်
"ကိုကြီးအပြန်လေကြောင်းသင်တန်းကျောင်းထဲလိုက်ပို့အုံးနော်"
"အင်းပါငယ်ရ!ကိုကြီး နဲ့အစည်းအဝေးခန်းမထိလိုက်မလားတည်းမဲ့ဟိုတယ်မှာအရင်နေခဲ့မလား"
"ဟိုတယ်မှာဘဲနေခဲ့မယ်ကိုကြီးအစည်းအဝေးကကြာရင်ငယ်ပျင်းနေမှာ"
"ဒါဆိုဟိုတယ်မှာအရင်ဝင်တာကောင်းတယ်ကိုကြီးကနေ့လည်စာဟိုကကျေွးမှာလေငယ်လေးကဟိုတယ်မှာဘဲစားလိုက်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ"
မိုးခေါင်'ထီလာဟိုတယ်'ထဲကားလေးဝင်လာလိုက်တယ်။ပြီးနှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းယူပြီးသူငယ်လေးအားထားခဲ့ပြီးအစည်းအဝေးရှိရာမြို့တော်ခန်းမဘက်ထွက်ခဲ့တယ်။နေ့လည်ရောက်တော့နေလည်စာလဲအစည်းအဝေးခန်းမမှာစားရင်းငယ်လေးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။
"ငယ်!ဘာစားပြီးပြီလဲ "
"ဟီးဟီး ဟိုတယ်ကဟင်းတွေမစားချင်လို့ငယ်ခုလမ်းဘက်ထွက်ပြီးအသုပ်ဆိုင်မှာထမင်းဆီဆမ်းနဲ့အသုပ်စုံစားနေတယ်"
"အေးပါကွာ ငယ့်ကြိုက်ရင်ပြီးရောပြီးရင်လျောက်သွားမနေနဲ့အုံးဟိုတယ်မှာဘဲနားနေနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး "
"အေးအေးကိုကြီးလဲအစည်းအဝေးပြန်စတော့မယ်ဒါဘဲငယ်"
ကိုကြီးဖုန်းချလိုက်တော့ငယ်လေးအသုပ်နဲ့ဆက်စားနေတုန်းကိုကြီးအသက်အရွယ်လောက်လူကြီးသုံးယောက်ဝင်လာတယ်။
"မင်းကလဲဟိုတယ်မှာစားရနေတာကို"
"အမေလးဟဲ့! နိဟိုတယ်ကဈေးသာကြီးတာလေအစားကျတော့ဒီဆိုင်ကအသုပ်လောက်စားကောင်းလို့လား"
"ဟုတ်ပါပြီမိဇင်ရယ်အဲ့ဒါကြောင့်နိလင်မရသေးတာ"
"အမေလးဟဲ့ မှတ်တောင်ထားရအုံးမယ် မိဇင်တို့ကမောင့်ကိုမေ့မရလို့မယူတာရှင်းလား"
ငယ်လေးသူတို့အသံတွေကြားမှလူကြီးတွေဖြစ်နေပြီးဇွတ်ကျားကြီးတွေမှန်းသိတော့တယ်။ဘယ်လိုမှမထင်ရက်စရာ။သူတို့အချင်းချင်းပြောတော့မှသိသာတော့တယ်။ညနေကိုကြီးပြန်လာမှပြောပြီးခွီရအုံးမယ်။ငယ်လေးတွေးပြီးမျက်နှာမှာပြုံးရိတ်ပေါ်သွားတယ်ထင်တယ်။
"မိဇင်!နိအခန်းထဲမှာမဟုတ်ဘူးနော်ဘေးမှာချာတိတ်လေးရှိသေးတယ်နိစကားကြောင့်ငါတို့အရှက်မကွဲချင်ဘူး"
မိဇင်ဆိုတဲ့လူကြီးသူသယ်ရင်းစကားကြောင့်ငယ်လေးဘက်မျက်စိဝေ့ကြည့်ပြီး
"ချာတိတ်လေးကပန်ထွာလေးတော့ချစ်စရာလေး"
"အမေလး!မိဇင်နိပါးစပ်ကိုပိတ်ထားလိုက်တော့ငါအရှက်မကွဲချင်ဘူး"
ငယ်လေးစားပြီးပိုက်ဆံရှင်းပြီးဟိုတယ်ဘက်ပြန်ထွက်ခဲ့တယ်။ဟိုတယ်ရောက်တော့အခန်းထဲမှာဘဲဝင်ပြီးနှပ်နေလိုက်တယ်။ညနေ6:00လောက်ကိုကြီးဖုန်းဆက်လာတယ်။
"ငယ်!ကိုကြီးခုဘဲပြီးတယ်ဗိုက်ဆာနေပြီလား"
"ဆာသေးပါဘူးကိုကြီးသေချာမောင်းအုံးမိုးတွေမဲနေတာရွာမလားမသိဘူး"
"ငယ်ဘယ်မှာစားမလဲညစာ"
"မိတၳီလာကန်ဘက်သွားစားရအောင်လေကိုကြီးခုငယ်လေးဟိုတယ်ဧည့်ခန်းကဘဲထွက်စောင့်နေမယ်"
"ကိုကြီးရေမချိုးရတော့ဘူးလား"
"စားပြီးမှချိုးတော့"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ ခ်စ္သေဘာပါ"
"ဟုတ်ကိုကြီးဒါဆိုဖုန်းချလိုက်ပြီ"
ကိုကြီးကတခါတလေအဲ့လိုဘဲအပြင်မှာဆိုပါပါးနဲ့မားမားကွယ်ရာဆိုချစ်လို့ခေါ်တတ်တယ်လေ။
ခဏကြာတော့ကိုကြီးရောက်လာတယ်။ဟိုတယ်ဧည့်ခန်းမှာငယ်လေးထိုင်နေတော့
"ကိုကြီးရုံးအိတ်ကြီးအခန်းထဲထားခဲ့အုံးမယ်လေငယ်"
"ဟုတ်"
ကိုကြီးသူ့ရုံးအိတ်အားအခန်းထဲထားပိုက်ဆံအိတ်ယူပြီးနှစ်ယောက်အတူကန်ဘောင်ဘက်ထွက်ခဲ့တယ်။
"ငယ်!ကိုကြီးbeerတစ်ခွက်နှစ်ခွက်လောက်သောက်အုံးမယ်လေနော်"
"အင်းပါ!အိမ်ရောက်ရင်တိုင်ပြောမှာမားမားနဲ့"
"ဟာကြာ!ဒါဆိုလဲမသောက်တော့ပါဘူး"
"ဟီးဟီး ကိုကြီးကိုချစ်လို့စတာပါသောက်ပါ"
'ရွှေအိမ်စည်'beerဆိုင်မှာဘဲဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
"ငယ်!ဘာစားမလဲ"
"ကိုကြီးbeerနဲ့မြည်းလို့ရအောင်မှာမယ်လေ
ကြက်ချိုချဉ် မှိုနဲ့ကန်စွန်းတစ်ပွဲဝက်နားရွက်သုပ်တစ်ပွဲထမင်းနှစ်ပွဲ Beerတစ်ခွက်အရင်ချပေး"
စားပွဲထိုးလေးအားမှာလိုက်တယ်။ကိုကြီးက
"ဖေဖေ့ဆီဖုန်းခေါ်လိုက်အုံးမယ်ငယ်"
ကိုကြီးပြောလဲပြောဖေ့ဖေ့ဆီဖုန်းခေါ်နေတယ်။
"ဟယ္လို!ဖေဖေ"
"အေးသားကြီးအဆင်ပြေတယ်မလား"
"ပြေပါတယ်ဖေဖေသားတို့ကုမ္ပဏီထဲရှယ်ယာဝင်မဲ့သူတွေများပါတယ်"
"အေးပါကွာသားကြီးကဖေဖေအားကိုးရမယ်ဆိုတာသိပြီးသားငယ်ရောခုဘာလုပ်နေလဲ"
"ညစာစားမလို့ဖေဖေဆိုင်ရောက်နေတာခုမှသားBeerတစ်ခွက်နှစ်ခွက်လောက်သောက်အုံးမယ်နော်ဖေဖေ"
"သားကြီးရာယောက်ျားဘဲကွအလုပ်ပြီးလို့သောက်တာဘဲဖေဖေ့ခွင့်တိုင်နေစရာလား"
"ဟုတ်..."
သူ့စကားဆုံးအောင်မပြောလိုက်ရပေငယ်လေးဖုန်းလုပြီး
"ပါးပါး!ကိုကြီးကငယ်တိုင်မယ်ပြောလို့ကြောက်ပြီးပြောတာဟီးဟီး"
"ငယ်!ကိုကြီးပေါ်အရမ်းဆိုးမနေနဲ့ပြန်မလာဖြစ်ဘူးမလားခုည"
"မလာတော့ဘူးလေပါးပါးမနက်ဖြန်မှလေကြောင်းတက္ကသိုလ်ကိုကြီးလိုက်ပို့ခိုင်းအုံးမှာလေ"
"အေးအေးသားငယ်ဖုန်းချလိုက်တော့ဒီမှာမိုးတွေအရမ်းမည်းနေပြီအဲ့မှာရောရွာလား"
"မိုးမည်းနေတာမရွာသေးဘူးပါးပါး"
"ဒါဆိုပါးပါးဖုန်းချုပြီgoodညငယ်"
"goodညပါးပါး"
ငယ်လေးကိုကြီးဖုန်းလေးပြန်ပေးပြီး
"မန်းလေးမှာမိုးတအားရွာနေတယ်တဲ့ကိုကြီး"
"ညက် ဒီမှာရွာရင်ကောင်းမယ်နော်ချစ်"
"ရွာပေါ့ငယ်မှမကြောက်တော့တာ"
"ငယ်ကလဲညကျကိုကြီးကိုပေးချစ်လေနော်"
"အင်းပါဟိုတယ်ရောက်မှညဇာတ်ဆက်ကခုကဗိုက်ဆာပြီစားပြီ"
"One cupညီလေး"
"ကိုကြီးပြောတော့နှစ်ခွက်ဆိုခုသုံးခွက်ရှိနေပြီ"
"အင်းပါငယ်ရဒါမှညကျချစ်နဲ့အပီဆွဲရမှာလေ"
"အကြံဆိုးကြီးနဲ့"
စကားတပြောပြောနဲ့စားသောက်ပြီးတော့ည9:00ကျော်နေပြီ။ပိုက်ဆံရှင်းပြီးဟိုတယ်ပြန်ရောက်လာတယ်။မိုးကဟိုတယ်ဝင်းထဲဝင်တော့တဖြည်းဖြည်းသည်းလာတယ်။ငယ်ကိုကြီးကားတံခါးပိတ်ပြီးဟိုတယ်ထဲဝင်ခဲ့တယ်။ကိုကြီးလက်နဲ့ငယ်လေးလက်ချင်းဆုပ်ထားပြီးဧည့်ခန်းကနေကိုယ့်အခန်းဘက်အသွား
"ဟယ်!မောင်"
ငယ်လေးအသံလာရာကြည့်လိုက်တော့နေ့လည်ကလူကြီးသုံးယောက်ဧည့်ခန်းဘက်ကနေသူတို့ဘက်ကိုကြည့်ပြီးခေါ်လိုက်တာ။မိဇင်ဆိုတဲ့အဖွားကြီး
"ဟာ!မိုးခေါင်သယ်ရင်း"
"ဟာ!ဇေကြီးမိဇင်ငဇော်ရောမင်းတို့ကဘယ်လိုကဘယ်လိုဆုံနေတာလဲ"
"ကြည့်စမ်း!မောင်
အရင်ကထက်ချောလာတယ်"
"မိဇင်နင်ကတော့လုပ်ပြီလင်တွေ့တာအိနြေ္ဒလေးထိန်းပါအုံး"
"ထိန်းနိုင်ဘူးအေ မောင်နဲ့မတွေ့ရတာခြောက်နှစ်ကျော်နေပြီ"
ငယ်လေးခံစားချက်တွေတမျိုးကြီးဖြစ်သွားတယ်
သူသိပ်ချစ်မိတဲ့ကိုကြီးကသူ့အရင်ရည်စားရှိခဲ့တာတော့ကိုကြီးသူ့လက်အားဆုပ်ကိုင်ထားတာအားအသာရုန်းထွက်ပြီးအခန်းဘက်တစ်ယောက်ထဲထွက်ခဲ့တယ်။နောက်ထပ်ကြားလာမည့်စကားတွေသူဆက်နားမထောင်တော့။သူထွက်လာတော့
"ငယ်!ကိုကြီး စောင့်အုံးလေ"
ငယ်ဘာစကားမှနားထဲမဝင်တော့အခန်းထဲဝင်ပြီးကုတင်ပေါ်မှောက်အိပ်နေလိုက်တယ်။အပြင်မှာတော့
"မိဇင်!မင်းကတော့အရင်ကအတိုင်းဘဲနောက်တုန်းဟိုမှာသားငယ်အထင်လွဲသွားပြီ"
"အဲ့ဒါဘယ်သူတုန်းမောင်"
"မင်းအဘ မောင်!မောင်!နဲ့တော်တော့အဲ့ဒါငါ့ညီငယ်လေး ဖေဖေ့တိုင်ပြောရင်ငါတော့ရှင်းရအုံးမယ်"
"ဟုတ်သားမိဇင်ရာနာတို့အချင်းချင်းနောက်တာကိစ္စမရှိဘူးမင်းပြောကတည်းကဟိုညီလေးကမျက်နှာပျက်နေတာ့အသိသာကြီးနိလိုအခြောက်မနဲ့ဖြစ်ရပါ့မလားလို့"
"သေနာငဇော်နာကအကောင်းမှတ်လို့"
"အေးအေး!ငါခဏနေပြန်ထွက်ခဲ့မယ်လိုက်ရှင်းပြလိုက်အုံးမယ်တော်ကြာအဖေ့လှမ်းတိုင်နေရင်ဒုက္ခ"
"အေးအေးသွားသယ်ရင်း"
မိုးခေါင်အခန်းထဲရောက်တော့ကုတင်ပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီးအိပ်နေတဲ့ငယ်လေးအား
"ငယ်!ထလေအဝတ်အစားလဲအုံးလေအိပ်မယ်ဆို"
"----------"
"ငယ်!ဘာလို့စိတ်ဆိုးသွားတာလဲအဲ့ကောင်ကအဲ့လိုဘဲ"
"တော်ပြီ!လာရှင်းပြမနေနဲ့အဲ့တစ်ယောက်နေလည်ထမင်းစားကတည်းကပြောနေတာကြားခဲ့ပြီးသား
မောင်ဆိုတဲ့သူကိုသူမေ့မရဘူးလေးဘာလေးနဲ့လက်ဆတ်သပ်တော့သူ့မောင်က...ဟီးဟီး အီးးး"
ငယ်လေးပြောရင်းငိုတော့မိုးခေါင်ငယ်လေးနားထိုင်ပခုံးအသာဖတ်ပြီး
"မဟုတ်ရပါဘူးငယ်ရာကိုကြီးနဲ့သူကသယ်ရင်းတွေပါသူကသာမောင်!မောင်နဲ့ခေါ်နေတာဘာကိစ္စမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး"
"တော်ပြီ!ကိုကြီးကိုမယုံတော့ဘူးပြန်မယ်"
"ငယ်ရာ!ခုမိုးတွေရွာနေတယ်လေမိုးလဲချုပ်နေပြီ
ကိုကြီးလဲပင်ပန်းနေပြီလေညအိပ်ပြီးမှပြန်ရအောင်"
"ဘယ်ပြန်ချင်တော့မလဲရည်စားဟောင်းအတူတူရှိနေပြီကိုး"
မိုးခေါင်ငယ်လေးအဲ့လိုပြောတော့ပြုံးမိတယ်သူ့အားချစ်လို့သဝန်တိုနေတယ်ဆိုတာ
"မဟုတ်ရပါဘူးကွာဘာမှမပတ်သတ်ခဲ့ဘူးကျောင်းတတ်ခဲ့တဲ့သယ်ရင်းတွေပါ"
"ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုရင်ဟိုကခုထိမောင်ဆိုတာပါးစပ်ဖျားကချမလား"
"သူ့အကျင့်ကိုကအဲ့လိုဘဲလေငယ်ရ"
"ဝုန်း!"
ငယ်လေးအိပ်နေရာကနေထပြီးလာတုန်းကဝတ်လာတဲ့အဝတ်တွေအားအိတ်ထဲပြန်ထည့်နေတယ်။
"ပြန်မယ်ခင်ဗျားကြီးရည်းစားရှိတဲ့နေရာမှာဘဲနေချင်နေခဲ့တော့"
"ငယ်!ငယ်အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ကွာကိုကြီးချစ်ခဲ့တာငယ့်တစ်ယောက်ထဲပါကွာ"
"မယုံဘူးဗ်ာ!နေခဲ့ရတယ်ကိုယ့်ဟာကိုကားငှါးပြန်မယ်ညအတူတူမအိပ်နိုင်ဘူး"
"အင်းပါငယ်ရာကိုကြီးလဲမအိပ်တော့ပါဘူးခုပြန်ပါ့မယ်"
ငယ်လေးသူ့အထုပ်သူဆွဲပြီးအခန်းထဲကထွက်သွားတော့မိုးခေါင်ဘာအဝတ်အစားမှလဲမထုတ်ထားမလဲထားတော့သူ့နဲ့ငယ်ကအဝတ်အိတ်တစ်ခုထဲပါတော့ငယ်ဆွဲသွားတော့သူဒီတိုင်းလိုက်ထွက်ခဲ့တယ်။ငယ်လေးအိပ်ခန်းထဲကနေဟိုတယ်အပြင်ထိတန်းထွက်သွားတယ်။မိုးခေါင်ReceptionမွာCheck outလုပ်လိုက်တယ်။မန်နေဂျာကမိုးခေါင်အား
"ဘာအဆင်မပြေလို့လဲအစ်ကို"
"ကျနော်ညီကပြန်ချင်နေလို့မအိပ်ဖြစ်တာပါ"
"အော်!မိုးတအားရွာနေတယ်ကားသတိထားမောင်းပါအစ်ကို"
"ဟုတ်ကဲ့သွားခွင့်ပြုပါအုံး"
မိုးခေါင်မှတ်ပုံတင်နှစ်ခုလုံးပိုက်ဆံအိတ်ထဲထည့်ပြီးဟိုတယ်အပြင်အပြေးလိုက်ခဲ့တယ်။ငယ်လေးကသူ့ကားနားမှာဟိုတယ်ကဧည့်ကြိုကောင်လေးထီးလိုက်မိုးပေးတာအားရပ်စောင့်နေတယ်။
မိုးခေါင်ကားနားရောက်တော့ဧည့်ကြိုလေးစကားကြားလိုက်တယ်။
"အစ်ကိုလေးကားငှါးချင်ရင်မန်နေဂျာဆီမှာစီးလုံးငှါးတဲ့လူတွေရဲ့ဖုန်းနံပါတ်ရှိတယ်ကျနော်သွားပြောပေးမယ်လေ"
"ရတယ်ညီလေးမပြောနဲ့တော့ ငယ်!တက်ကိုယ့်ကားပေါ်ပြန်မယ်"
"ဂျိမ်း!လျပ်စီးတွေလျက်ပြီး"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
မိုးတွေကလဲချိန်းနေတော့ငယ်မျက်နှာဆူပုပ်ပုပ်နဲ့ကိုကြီးကားပေါ်တတ်လိုက်တယ်။မိုးခေါင်ခုချိန်မှာသူတနေကုန်အစည်းအဝေးတတ်ထားတော့နားချင်ပေမယ့်ငယ်လေးစိတ်ဆိုးနေတာကြောင့်ငယ်လေးဆန္ဒအားလိုက်လျောချင်ငယ့်စိတ်ဆိုးနေတာသူမနေတတ်သောကြောင့်သာမိုးထဲကားမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။
ညအချိန်၁၀နာရီကျော်နေတာရောမိုးသည်းထန်နေသောကြောင့်လမ်းမကြီးကရှင်းနေတယ်။
"ငယ်!အဲ့မျက်နှာကြီးစူပုပ်နေတာပြင်တော့ကွာ
ကိုကြီးခုအိမ်ပြန်နေပြီလေ"
သားငယ်သူ့အားမကြည့်ကားမှန်ပြူ တင်းကနေအပြင်မိုးရွာတာငေးကြည့်နေတယ်။သူ့အားမကြည့်။မိုးခေါင်ဘယ်လိုမှမနေတတ်တော့ကားအားလမ်းဘေးထိုးရပ်လိုက်တယ်။
ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!
"ငယ်!ကိုကြီး ကိုသနားပါအုံးငယ့်ကအဲ့လိုဘေးကလိုက်လာတော့ကိုကြီးစိတ်ထဲနေလို့မရဘူးကိုကြီးတနေကုန်ပင်ပန်းလာတာလေကွာ"
"အဲ့ပင်ပန်းတာကအချစ်ဟောင်းတဲ့တွေ့တော့ပျောက်ကုန်ပြီမလား"
"ကိုကြီး နဲ့သူကသယ်ရင်းတွေပါကွာဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး"
"အဲ့သယ်ရင်းကတမောင်မောင်နဲ့ဖြစ်နေတာယုံကြည်စရာဘဲ"
"ဟုတ်တယ်!သူ့ကကိုကြီးကိုတအားကြိုက်ခဲ့တာကိုကြီးကသယ်ရင်းလိုဘဲနေတာလေအဲ့မောင်လို့ခေါ်တာလဲပြောမရလို့ဒီတိုင်းလွှတ်ထားလိုက်တာ"
"အဲ့လိုခေါ်တာကျေနပ်နေတာမလား"
"မဟုတ်ရပါဘူးချစ်ရာကိုကြီးဘဝမှာငယ်နဲ့တွေ့မှအချစ်ဆိုတာသိတာပါကွာ"
"တကယ္လား"
"တကယ်ပါငယ်ရာ"
"သိပ်ကျေနပ်သေးတာမဟုတ်ဘူး"
"စိတ်ဆိုးပြေပြီမလား"
မိုးခေါင်ငယ်လေးသူ့အပေါ်ခုလိုသဝန်တိုနေတာတွေ့ရတော့ရင်ထဲကပျော်ရွှင်မိတယ်။ဘေးကချစ်သူလက်လေးအားဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ငယ်လေးမရုန်းဘဲကိုကြီးလက်အားပြန်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ကားလေးအားပြန်မောင်းပြီးထွက်ခဲ့တယ်။ကားလေးကတဖြည်းဖြည်းမိထၳီလာမြို့ပြင်ဘက်ရောက်လာတယ်။မိုးကသည်းတော့မနည်းမောင်းနေရတယ်။
"ငယ်!အိမ်ရောက်ရင်မေမေကဆူတော့မယ်ကွ"
"အဆူခံပေါ့ကိုကြီးကြောင့်လေ"
"အေးပါကွာကိုကြီးဘဲအဆူ...."
"ဝုန်း!"
"ကျွီ...."
"ခွမ်း.."
"အား....."
"ကိုးကြီး........"
"ဟီးဟီးဟီး.. ကိုကြီး...ငယ့်ကိုပြန်ပြောပါအုံး"
"ဝုန်း!ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
လမ်းဘေးကသစ်ပင်ကကြိုးကျပြီးသစ်ကိုင်းကြီးကကားရှေ့ပိကျပြီးသစ်ကိုင်းဘေးထွက်နေတဲ့သစ်ကိုင်းလက်သုံးလုံးအရွယ်ကကိုကြီးရင်ဘတ်တည့်တည့်အားထိုးစိုက်ဝင်နေတယ်။
"ကိုကြီး! ဟီးဟီး! ငယ့်ကိုပြန်ပြောပါအုံး"
"ကိုကြီး! ငယ့်ကိုစိတ်ဆိုးလို့အဲ့လိုမျက်လုံးစိမ်းတွေနဲ့မကြည့်ပါနဲ့ငယ့်ကိုပြန်ဖြေပါအုံး"
မိုးခေါင်မျက်စိဖွင့်ရက်အသက်ပါသွားတာငယ်လေးမြင်နေရတယ်။သွေးတွေလဲမြင်မကောင်းတော့သူလဲသစ်ကိုင်းကြိုးကြောင့်အပြင်ထွက်မရဘူး။
"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
"ကိုကြီးငယ်ကြောက်လို့ပါပြန်ဖြေပါအုံးအီးးးဟီးးးး"
"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!"
"ပါးပါး! ရေငယ်ကြောက်လို့ပါ ကိုကြီး!ငယ်ကြောက်လို့ပါအီးးးဟီးးး"
"ဂျိမ်း!ဝုန်းး!ဒလိမ်းဂျိမ်း!""အားးးးး "
+++++++++++++++++++++++++
"ဒူ!...ဝေ....ဝေ..."
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....အမေ့တို့ကိုထားခဲ့ပြီလား
သားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းသူ့သားကြီးအလာင်းအေားရေခဲတိုက်ကနေကြာနီကန်သုသာန်သို့သင်္ဂြိုလ်ဖို့အလောင်းအားသယ်အထုတ်သူ့သားကြီးအလောင်းအားဖတ်ပြီးငိုနေတော့တယ်။ဘေးကဦးဟိန်းကျော်လဲယောက်ျားရင့်မာကြီးပေမယ့်သူ့ရဲ့သားအရင်းလိုချစ်ရတဲ့သားကြီးဆုံးသွားတော့အသံမထွက်ပေမယ့်ပါးပြင်မှာမျက်ရည်တွေကျနေတယ်။
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....မင်းညီလေးကိုထားခဲ့ပြီလားသားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
"သားငယ်!လေးလဲမတွေ့မိပါလားမမမြ"
"ဟုတ်တယ်နော်သူတို့ညီကိုသိပ်ချစ်ကြတာလေ
Accident ဖြစ်တော့နှစ်ယောက်စလုံးဆိုတော့ဆေးရုံမှာဘဲလား"
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....အမေ့တို့ကိုထားခဲ့ပြီလား
သားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
"မေကြီးရယ်....သားကြီးဖြောင့်ဖြောင့်သွားပါစေတော့..အချိန်တွေနောက်ကျနေပြီဖယ်လိုက်တော့နော်"
"သားကြီး...ဟီးဟီး.. .မေ့သားကြီးရယ်....အျဖစ္ဆိုးလိုက္တာ.....ဟီး......ဟင့်.....ဟင့်...."
"ကိုဟိန်းကျော်!အချိန်တွေလင့်နေမယ်အစ်မကိုကားပေါ်ခေါ်လိုက်ပါတော့"
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....မင်းညီလေးကိုထားခဲ့ပြီလားသားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး...မေမေသားငယ်ကိုဘယ်လိုပြန်ဖြေရမလဲသားကြီးရယ်...ဟီးဟီး "
ရင်ခွဲရုံကနေကားတန်းကြီးကစီချက်မိုးခေါင်လက်ထက်မှစီးပွားပိုတိုးတော့မိတ်ဆွေတွေနာရေးလိုက်ပို့တာကားတန်းကကျံးဘေးရောက်နေထိတိုင်ရင်ခွဲရုံနားကကားတွေတန်းစီထွက်တုန်း။တဖြည်းတဖြည်း
သုသာန် ထဲဝင်ခဲ့တယ်။အလောင်းအားကားပေါ်ကနေအတင်မီးသဂြိုဟ်ထဲမထည့်မီ
"ကဲ!ငယ်တဲ့လူတွေထိုင်ကန်တော့ကြပါ"
ကန်တော့မည့်သူမရှိတော့
"ကဲ!ဒါဆိုလိပ်ပြာခေါ်မည့်သူခေါ်ပြီးပြီဆိုသွင်းလိုက်တော့မယ်နော်"
"ဟီး...သားကြီး.....မေမေတို့ကိုထားခဲ့ပြီလား.......
ဟီး...ခဏ..လေးပါ...."
"ကို....ခင်...သာကြီး...ကိုနောက်ဆုံးအနေနဲ့နမ်းပါရစေအုံး...."
မိုးခေါင်အလောင်းပါးနှစ်ဖတ်လုံးဒေါ်ခန့်ရတနာဟိန်းတရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေတယ်။လိုက်ပို့တဲ့ဧည့်ပရိတ်သတ်တွေဦးဟိန်းကျော်နဲ့ဒေါ်ခန့်ရတနာတို့ကြည့်ပြီးဘယ်လိုမှမျက်ရည်မထိန်းနိုင်အလိုလိုမျက်ရည်ဝဲနေတယ်။
"ခင်ရယ်!..လွတ်လိုက်ပါတော့....ဖြေပါအုံးခင်ရယ်...."
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....မေမေတို့ကိုထားခဲ့ပြီလားသားကြီးရယ်..ဟီး.....ဟင့်...ဟင့်...ဟီးဟီးဟီး "
"ကဲ!ကဲ!အမကြီးနောက်တစ်စီးရောက်လာပြီ"
"ဟီး...ဟင့်...သားကြီး....!"
"ဟာ!...လုပ်ကြပါအုံး...မေ့သွားပြီ....အောက်လဲမကျစေနဲ့ဝိုင်းမကြပါအုံး"
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းတစ်ယောက်ကားပေါ်ရောက်မှခြေမချိုးရှူဆေးတွေနဲ့မနည်းလုပ်မှသတိရလာတယ်။သူနိုးတော့အပြန်လမ်းဦးဟိန်းကျော်ပုခုံးပေါ်မှီပြီးလိုက်လာတယ်။မျက်ရည်တွေကတော့အလိုလိုစီးကျနေတုန်း။ဦးဟိန်းကျော်လဲသူသွားခိုင်းမိလို့နောင်တတွေရပြီးမဖြေသိမ့်နိုင်ဖြစ်နေတယ်။
++++++++++++++++++++++++++
ကားလေးကတဖြည်းဖြည်းနဲ့ဝင်းအကျယ်ကြီးထဲစဝင်လာတယ်။
"ခင်!ဟိုရောက်ရင်အရမ်းမငိုပါနဲ့ကွာကို့လဲသားအတွက်ရင်နာရပါတယ်"
"အင်းပါကိုရယ်!ခင်!စိတ်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းပါ့မယ်"
ကားလေးအားပါကင်မှာထိုးအပြီးခန်းမဆောင်တစ်ခုဖြတ်အပြီးသူတို့အလာကြိုနေသောဒေါက်တာဦးထွန်းဝေ
"ဟော!လာအစ်ကိုတို့ထိုင်အုံးမလား!သားအခန်းတန်းသွားမလား"
"တန်းသွားပါ့မယ်ဒေါက်တာကျွန်မသားလေးအခြေအနေကောင်းတယ်မလား"
"တဖြည်းဖြည်းကောင်းအောင်ကြိုးစားရမှာပေါ့"
အခန်းတစ်ခန်းပြီးတစ်ခန်းဖြတ်လျောက်လာလိုက်တယ်။သံတိုင်တွေနဲ့အခန်းတံခါးအားဒေါက်တာကတာဝန်ကျနပ်စ်မလေးအားဖွင့်ခိုင်းလိုက်တယ်။
"ငယ်!သားငယ်လေး!...ဟီး....."
အခန်းထောင့်စွန်းကုတင်ပေါ်ငုပ်တုတ်လေးထောင့်ကပ်နေတဲ့သားငယ်ပိန်သွားလိုက်တာ။မျက်လုံးတွေလဲညိုမဲနေပြီးပါးစပ်ကလဲရွတ်နေတယ်။
"မနေ့ညကတော့ဒေါက်တာမီးခဏပျက်သွားတာသူအရမ်းသောင်းကျန်းတော့တာ။မီးပြန်လာတဲ့အထိမညိမ်တော့ဘူး"
နပ်စ်မလေးဒေါက်တာအားပြောပြနေတော့ဒေါ်ခင့်ရတနာဟိန်း
"ဒေါက်တာကျွန်မအခန်းထဲဝင်တွေ့ပါရစေငယ့်ကိုရတယ်မလား"
"ရပါတယ်သူကအဲ့လိုတော့ရန်မလုပ်ပါဘူး"
အခန်းတံခါးဖွင့်တော့ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းကုတင်နားအပြေးလေးသွားပြီး
"သား!ငယ်!သားငယ်လေးရယ်.....
သူမစကားရှေ့မဆက်နိုင်သားအားကြည့်ပြီးမျက်ရည်တွေစီးကျလာတယ်။
"ကိုကြီး!ငယ်ကြောက်တယ်မိုးတွေရွာနေတယ်ငယ်ကြောက်လို့ပါကိုကြီး!"
ဦးဟိန်းကျော်လက်အားလာဆွဲပြီးပြောနေတဲ့သားငယ်အားရင်ခွင်ထဲပွေဖက်ထားပြီး
"သားငယ်ရယ်!ဖေဖေတို့ဘယ်လိုဖြေရမလဲ"
ဦးဟိန်းကျော်ပါမျက်ရည်တွေစီးကျလာတယ်။
"အား!...မိုးတွေသည်းလာပြီ!ငယ်ကြောက်တယ်!
ကိုကြီး!ငယ့်ကိုလာခေါ်ပါ!ဟီး....ဟင့်!မိုးတွေသည်းနေပြီငယ်နောက်ဆိုမသွားတော့ပါဘူး"
ဒေါက်တာနဲ့နပ်စ်မလေးလဲမိသားစုသုံးယောက်အားကြည့်ပြီးစိတ်မကောင်းပေ။
ထုံးဘိုနားကစိတ္တဇဆေးရုံမှာငယ်လေးအားသီးသန့်အခန်းထဲမှာထားရတယ်။ငယ်စိတ်တွေဖောက်ပြီးသူ့မျက်စိထဲမြင်သမျှသူ့ကိုကြီးဘဲထင်ပြီးအချိန်တိုင်းမိုးရွာနေတယ်ထင်ပြီးကြောက်စိတ်အားခုထိဖျောက်မရတော့။အိမ်မှာထိန်းမရလို့နောက်ဆုံးဒီမှာပို့ထားရတာဦးဟိန်းကျော်စိတ်ထဲဘယ်လိုမှမကောင်း။
"ဒေါက်တာ!ကျွန်တော့်သားအခြေအနေကဘယ်လိုလုပ်မှကောင်းလာနိုင်မလဲဗျာ"
"ဟုတ်ကဲ!သူကငယ်ငယ်ကကြောက်တာထက်သူ့မျက်စိရှေ့မှာသူ့အစ်ကိုတစ်ယောက်လုံးမိုးသည်းထဲဖြစ်သွားတော့စိတ်ကပုံမှန်အခြေအနေပြန်ရောက်ဖို့ခဲရင်းလိမ့်မယ်"
"ခင့်သားငယ်လေးကရှင်လျက်နဲ့သေသလိုသားကြီးကလဲအဖြစ်ဆိုးနဲ့သေရတော့ခင့်တို့ဘယ်ဘဝကဝဋ်ကြွေးတွေပါလာပါလိမ့်"
"အချိန်တော့တော်တော်ယူရလိမ့်မယ်ဗျတခုကောင်းတာကသူ့ကိုထမင်းချော့ကျေွးရလွယ်တယ်စားပြီးလို့အလေးအပေါ့သွားချင်တယ်ဆိုဒီကယောက်ျားလေးတစ်ယောက်အနားနေပေးရင်သူ့ဟာသူသွားတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဒေါက်တာလိုအပ်သမျှလဲကျွန်တော်ပြောပါဗျာ"
"ကောင်းပါပြီဗျာ!အချိန်ယူရမှာပေါ့တဖြည်းဖြည်းသူ့ကြောက်စိတ်တွေပျောက်မှဝေဒနာတဝက်သက်သာလိမ့်မယ်"
"ဒါဆို ခင်တို့သားငယ်လေးကိုအိမ်ပြန်ခေါ်ဖို့မဖြစ်နိုင်သေးဘူးပေါ့ကို"
"ကိုလဲသားကိုဘယ်ထားခဲ့ချင်ပါ့မလဲခုမြင်နေရတဲ့အခြေအနေခင်သိနေပြီလေအိမ်မှာထက်ဒီမှာကအကောင်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မယ်။အိမ်ခေါ်မှပျောက်သွားရင်ကိုတို့ဒီထက်ရင်ကျိုးရလိမ့်မယ်"
ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းသားငယ်အားကြည့်ပြီး
"မေမေခဏခဏလာကြည့်ပါ့မယ်သားငယ်ရယ်"
ငယ်လေးကတော့သံတိုင်နောက်ကအခန်းငယ်လေးထဲကကုတင်ထက်မှာကွေးပြီးလောကကြီးကိုကြောက်ရွံ့နေတာဘယ်ချိန်မှပျောက်ကင်းမယ်ဆိုတာဘယ်သူမှအတတ်မပြောနိုင်ပါဘူးလေ။
"သွားကြရအောင်ခင်ရယ်ကိုတို့တွေနောက်လဲမကြာခဏလာရအုံးမှာလေ"
ဦးဟိန်းကျော်နဲ့ဒေါ်ခင်ရတနာဟိန်းတို့နှစ်ယောက်
စိတ္တဇ ဆေးရုံ ကလေထွက်လာပြီးကားမောင်းထွက်ခဲ့တာဘာစကားတခွန်းမှမပြောမိကြပေ။
သူ့တို့သားငယ်လေးအတိတ်ဘဝကံကဘယ်လိုဆက်ဖြစ်မလဲဆိုတာဘယ်သူအတတ်သိနိုင်မလဲလေ။
