1

70 17 15
                                    

Hani bazen olur ya kalbin sıkışır,nefes alamazsın ardından yağar yüzüne tuzlu yağmurlar işte ben bunu sürekli yaşıyorum.Ne hüzünlü bir şey değil mi?
Ve bunları kimseye anlatamamak da kötü. Şimdiye kadar hep dert dinleyen oldum bu yüzden hiç anlatamadım dertlerimi.Hep içimde kaldı ve ardından birikti öylece şu an soluk boruma kadar geldi sanırım yoksa nefes alabilirdim dimi?
Şu an yazarken rahatlıyorum.Yazmak güzel şey ama ben fazlasıyla dozunu kaçırıyorum. Ders çalışırken kitaplara,okuldayken sıralara,hatta bazen baş ucumdaki duvara bile.Ve bunları birileri görecek diye ödüm kopmuyor değil. Hani insanalar dostlarına her şeyi anlatırdı.Ama ben anlatamıyorum. Dostumun olmamasından dolayı değil çok güzel dostların var ama anlatamıyorum.En çok da anneme anlatmayı isterdim.Ama anlatamam.Kızıp,küçümser beni. Bu yüzden hep uzak davrandım ondan. Beni sevdiğini söylüyor sürekli ama ben artık inanmıyorum.Sevseydi ve değer verseydi ben her canım yandığında onun yanında olurdum odamda tek başına ağlamazdım.Neyse artık uyumam gerek.

***

Uyandığımda saat dörttü. Erken kalkmayı seven birisiyim. Erken kalkıp en çok sevdiğim dostlarım olan şarkılarımı dinliyorum. Sonra okula hazırlık falan.Yaklaşık bir iki saate kadar müzik dinledikten sonra hazırlanıp kahvaltımı ettim. Sırada okula gitmek için otobüse binmek vardı. Bu en bi sevmediğim aktivite. Yarım saat olan otobüs maceramdan sonra okula gelmeyi başarmış bulunmaktayım. Hayatımdaki en büyük atraksiyon otobüsteki kavgalar. Ne heyecanlı dimi ama?
Çantamı sınıfa bıraktıktan sonra lavobaya gittim. Lavobaya geldiğimde sigara kokusundan içeri girinmiyordu. Astımı olan ben ki asla giremem. Lavobanın penceresini açık bırakıp sınıfa gittim. Telefonumu alınca annemin aradığını gördüm. Telefonu öyle yanında taşıyanlardan değilim. Hatta bazen unutuyorum bile bir yerlerde. Sadece akşam şarkı dinlemek için alıyorum yanıma. Hemen anne yazısına tıklayıp aradım. Arkadaşlarım gibi ömrüm,canım vs. diye kaydetmek isterdim ama eğer hakketseydi. Her neyse okula vardığımı söyleyip kapattım. Yüzüm tam düşüyordu ki arkadaşım geldi. Hemen duygulardan mutluymuşum gibiye tıklayıp güncelledim kendimi. En çok da bundan nefret ediyordum zaten. Günaydın mutluluk kaynağım diyip sarıldı bana. Bana ne çok yakışan bir lakap dimi ama?
Çantasını bıraktıktan sonra birde onun için gittik lavobaya.4 arkadaşız her defasında biri için gidilir lavobaya.Sanırım kızların değişmeyen aktivitelerinden biri de bu.Ders zili çalınca sınıfa gittik demeyi isterdim ama bu lavoba macerası yüzünden sürekli derse geç kalan o dörtlü biziz.

SANA DEĞER Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin