Gecenin dördü...
İnsanları sorgulamayı bırakmaya karar verdiğim gecelerden bir tane daha, huyum kurusun insanların hala o kadar da kötü olmadığına inanıyorum.
Arkadan çalan müziğin melodisine ayak uyduran düşüncelerimin sesi kısılmış.
Ben ise çok dinç hissediyorum, kitap yazmaya cesaret edecek kadar çok. Öylesine yazılmış bir kaç uyduruk cümleden kimseye zarar gelmez diye düşünüyorum
ama yanılıyorum. yazdıkça birini daha öldürüyorum beynimde ,kelimelerin uçlarına takıyorum intihar ipliklerini...
sevmekten korkar olmaktan korkuyorum, uzun zamandır sevmiyorum.
Sinirleniyorum bir anda beynimdeki seslere ve bilgisayarımı yatağın bir kenarına fırlatıyorum, yatağımdan ayaklarımı sarkıtıp biraz yeri izliyorum.
Yerdeki telefonumun kırık halini görünce dün geceyi hatırlıyorum silik silik.
Hızlıca ayağa kalkıyorum. Aniden kalkmanın verdiği his, beynimi bir iki dakika kurcalıyor ama sonra kendine geliyor.
Kapının önünde bir gölge görüyorum Senem"dir diye pek umursamıyorum.
Karnımdan gelen guruldamalara daha fazla dayanamıyorum ve yavaşça yataktan kalkıp esniyorum. Yarıladığım perdemden dışarıya göz atıyorum her zamanki gibi çöpleri almaya gelen çöp arabalarından başka bir ses yok.Perdeyi kapatıp mutfağa yöneliyorum ve
koridorun sonundaki mermerin üstündeki kırmızı sıvının ne olduğunu anlamaya çalışıyorum
kırmızı lekeler sonlara doğru damlalar halinde ilerliyor ve aniden bitiyor.
Ortada bir ceset görüyorum, sakince bakıyorum biraz
Kim olduğunu idraak etmek için bekleyip derin bir nefes alıyorum. Sessizce nefesimin kesilişini dinliyorum. Boğazımdaki düğüm ne kadar yutkunsamda geçmiyor.
Dün gece ne olmuştu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Melek Cesedi
Fiksi RemajaKoridorun sonundaki mermerin üstündeki kırmızı sıvının ne olduğunu anlamaya çalışıyorum kırmızı lekeler sonlara doğru damlalar halinde ilerliyor ve aniden bitiyor. Ortada bir ceset görüyorum, sakince bakıyorum biraz Kim olduğunu idraak etmek için...
