shh....we gotta be quite...
🍬
"ငါတို႔ ေတာ္သင့္ၿပီ ထင္တယ္"
"ဂ်ီမင္း...ငါ့ကိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔..."
စိတ္ပ်က္လိုက္တာ အဲ့ဒါေတြ။ လမ္းခြဲတာေလာက္ကို ျဖစ္ပ်က္ေနတာ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ရွာရင္ တစ္ပတ္ေတာင္ ၾကာမွာမဟုတ္ဘဲ။
"ငါ အစကတည္းက ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီမလား...ငါ ပ်င္းလာၿပီ"
"ဂ်ီမင္း..ငါ..ငါ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ မင္းႀကိဳက္တာ ေျပာပါ"
"မင္း ဘာမွလုပ္ေပးစရာ မလိုေတာ့ဘူး"
သူ႔လူႀကီးကို မ်က္လံုးထဲ ျမင္ေယာင္မိရင္း ခပ္ရိပ္ရိပ္ ျပံဳးလိုက္မိေသးတယ္။ ေသခ်ာတာေပါ့ အဲ့လူႀကီးက သူတြဲဖူးသမွ် လူေတြထက္ သာတယ္ဆိုတာ။ ခ်မ္းလည္းခ်မ္းသာတယ္ ေခ်ာလည္း ေခ်ာတယ္ ၿပီးေတာ့...daddy....အဟိ
"ဂ်ီမင္း ကိုယ္ေျပာေနတယ္ေလကြာ"
"အာ မသိဘူး မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ဇာတ္လမ္း ဒီမွာ ျပတ္ၿပီဘဲ။ မင္းဆီက ယူထားမိတာလည္း တျပားမွ မရွိဘူးေနာ္။ ငါ ေအးေအးေဆးေဆး သြားလို႔ရတယ္မလား"
"ဘာလို႔လဲကြာ...ေနာက္တစ္ေယာက္ ရွာေတြ႕လို႔မလား ဟင္!? ကိုယ္ေမးေနတာ ေျဖေလ"
"အင္း အၾကားအျမင္ရေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္"
"ေတာက္! ဘယ္ေကာင္လည္း! အဲ့ေကာင္က ကိုယ့္ထက္ ဘာေတြမ်ား သာေနလို႔လည္း!"
"အကုန္လံုး"
"ဘာ?"
"သြားမယ္ကြာ စိတ္႐ွဳပ္လာၿပီ။ ေနာက္ ငါ့ကို လာမရွာနဲ႔ေတာ့"
"ဂ်ီမင္း! ခဏေလးေနပါဦး!"
တားေနတဲ့ အသံကို ဥပကၡာျပျပစ္ခဲ့ၿပီး ထယ္ေယာင္းေစာင့္ေနတဲ့ ကားဆီကိုဘဲ ဦးတည္ခဲ့ေတာ့တယ္။ အ႐ူးေတြလို႔ ေျပာရင္လည္း နာဦးမယ္။ အ႐င္ကတည္း သူက အဲ့လိုဆိုတာ သိရဲ႕သားနဲ႔ မရမက လိုက္ၿပီး လမ္းခြဲရင္ ကိုယ္ကဘဲ လူယုတ္မာႀကီး က်ေနေရာ။ သူတို႔ဆီက ျခဴစားထားတာေတြလည္း မရွိပါဘဲနဲ႔။
"ဘယ္လိုလည္း"
"ဒီလိုပါဘဲ"
ပန္းေရာင္ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဆံပင္ကို အသာလွန္တင္ရင္း ဒီေန႔ တစ္ေန႔တာ အစီအစဥ္ကို ထယ္ေယာင္းကို ေျပာေနမိတယ္။ ထယ္ေယာင္းဘဲသူ႔ေဘးနားမွာ ၾကာၾကာေနႏိုင္တာမလား။ ႏွစ္ေယာက္သား မူး႐ူးၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ထိန္းၿပီး အိမ္ျပန္ရတာလည္း မနည္းဘူး။ ဆယ္ႏွစ္တာ ၾကာရွည္လာတဲ့ သံေယာဇဥ္ေလ။
