CHAPTER ONE.
NOVEMBER.
Kyaaaaaah! >_< Kinakabahan na ako. Malapit na ako sa coffee shop. Ano kaya ang gusto niyang sabihin saakin? Bakit pa kasi di niya saakin masabi nung tumawag siya? Bahala na, basta gusto ko na siyang makita!
Bago pa siya pumasok sa coffee shop, nakita niya na si Josh na nakaupo malapit sa entrance. Parang di ito mapakali. As usual, suot nanaman nito ang kanyang paboritong leather jacket na may hood.
Nung umupo na siya sa harapan ng kinauupuan ni Josh bago pa siya napansin nito.
“Hi Sahsha” anya ni Josh. Halatang di ito mapakali, ni di man lang siya ngumiti nang bumati ito.
“Hello Josh! Kumusta ka na?”
Ano kaya ang sasabihin niya saakin? Naku naman oh! Lalo na akong kinakabahan nito ha! Haist~ Sana, Sana hindi tama ang hinala ko. Sana nga! *crossed fingers*
“O-okay lang naman ako. Uhmmm, Sa-Sahsha?”
“Yes?”
“Sahsha, may sasabihin ako sayo. I-I’m s-sorry.”
“Huh? Bat ka nagso-sorry? @_@ Di kita maintindihan… Ah! Kung dahil ‘yon sa naging busy ka this past few days, okay lang. Naiintindihan naman kita eh. Nagkita na tayo ngayon kaya kahit nagtampo ako sayo ng konti, konti lang naman, wala na ‘yon. Hahaha.”
“I-Iba to, hindi tungkol sa pagiging busy ko k-kundi tungkol saatin.” Sabi ni Josh habang naka-tingin ito sa mesa.
“Hay naku, nahihiya ka pa. Miss mo na ako noh? Hahaha. Mas namimiss na nga kita eh.”
“Sahsha! Listen, I love you okay?... But I think this relationship won’t last. I’m sorry”
“Ano?!” Tama ba ang narining ko? Tama ba ang hinala ko? Para akong sinampal sa sinabi niya ha?! WAAAAAH! Maiiyak na ako nito. But No! No! No! SAHSHA, WAG KANG UMIYAK! TT^TT
