LOVE WINS

Love Wins (chapter 3)

"Ayan na ang lover boy" ani pat.

"Loko!"

"Okay classmates pumunta na daw ang lahat sa gym dahil padating na ang dean at mga stockholders" president.

Ewan ko pero kinakabahan talaga ako twing makikita ko ang lolo ko, mabait naman sya pero sobrang strick, hay nako froi wag kang kabahan bawas pogi points yan!

Lumakad na kami nina pat at brent pababa ng gym at umupo na kami sa unahan.

"Hello students from LVU lets all welcome our Dean Zervañes" council president.

"Ehem, thankyou Mr?"

"Della vega po" aniya.

"Okay, btw kinagagalak ko muli na makita ko kayo at pinili nyo na manatili dito, at sa mga transferee naman thankyou for choosing this wonderful school of La Vista University, i hope na mag enjoy kayo sa napaka gandang skwelahan na ito wala kayong dapat ipag alala dahil ang mga tao dito ay disiplinado".

Jai's Pov.

"Ts. Disiplinado?"

"Oy wag ka ngang maingay jan pag may naka rinig sayo!" ani yvonne.

Eto kami ngayon nasa pinaka likod kami ng mga upuan sa gym dahil hindi naman ako intresado sa mga sinasabi nila.

"Bakit? Hindi kaba agree na mababait ang tao rito?" dagdag nya pa.

"Hindi" tipid kong sagot dahil tinatamad akong mag paliwanag.

"Ts ewan ko sayo"

Matapos ang mahabang speech ay natapos na din ang program at pumunta kami sa canteen.

"Jai?"

"Oh?"

"Siguro kung hindi ka umalis dito kayo parin ni ivan?"

"Ha?" nagulat ako sa tanong nya.

"Sabi ko siguro kung kayo pa ni..." naputol ang pagtatanong nya.

"Hindi"

"Bat naman eh diba nga kaya kayo nag hiwalay e pumunta ka sa states?"

"Hindi ganon yon"

"Eh ano nga bang dahilan?"

Ang totoo ay walang closure ang paghihiwalay namin ni ivan, bago kopa sabihin sa kanya na aalis ako ay meron na kaming hindi pag kakaunawaan, 3years na kami at sa 3 years na yon ay hindi nya sakin pinaramdam na hindi nyako mahal, pinaramdam nya sakin na akin ang buong mundo, pag kasama ko sya pakiramdam ko magagawa ko lahat sinasakyan nya lahat ng trip ko at mga gusto ko maliban sa..

*Flashback

"Aalis ka?" seryosong aniya.

"Mm" tipid kong sagot.

"Hindi mo naba ko mahal?"

"Wala yung kinalaman sa pagalis ko ivan, mahal kita sobra" nagsimula ng mamuo ang luha sa mga mata ko.

"Eh bat moko iiwan?" natahimik ako at kita ko na malapit na syang maiyak.

"Ayokong umalis ivan at lalong ayaw kitang iwan pero wala rin naman akong magagawa".

"May magagawa ka jai! Ikaw ang magdedesisyon para sa sarili mo!"

"Ivan.. babalik ako, babalikan kita".

"Ts" sambit nya.

"Oras na umalis ka" dagdag nya sabay tumingin sa mata ko.

"Wala ka ng babalikan" sabay umalis sya.

Naiwan ako at hindi kona napigilang umiyak.

*End of flashback

Two years akong nag aral sa states, dinala ako ng magulang ko dun dahil akala nila mas maayos pag nakatapos ako dun pero hindi ko inayos ang pag aaral ko para ibalik nila ako, oo ibalik nila ako sayo ivan.

Nag tagumpay nga ako sa gusto ko, inuwi ulit nila ako sa pilipinas pero halos isang taon nako dito pero hindi kopa ulit sya nakikita, may iba na kana ba? Sabi mo wala na akong babalikan pero hindi kita kayang i let go. Iloveyou so much until now.

"Hoy jaizeen!!" sigaw ni yvonne.

"Von ano ba? Bat kaba sumisigaw"

"Sabi ko eto na yung carbonara mo! Ano bang iniisip mo?"

"Umupo kana jan!"

"Bat nga ba bumalik kapa dito?" maya maya ay nag salita nanaman sya.

"Ayaw moba ko dito?"

"Hindi no, i mean ang ganda na ng kinanukasan mo don"

"Hindi din"

"Ano!? Anong hindi din?"

"Kumain kana nga lang!"

Pag tapos naming kumain ay nag ka yayaan na kami na umalis pero pag dating ko sa pinto ng canteen ay may isang pamilyar na lalaki na ayaw ayokong padaanin.

"Pwede bang tumabi ka?" aniko.

"Bat ako tatabi?" sabay ngumisi sya.

"Dadaan ako, tumabi ka"

"Dadaan din ako bat ako tatabi?" aniya pa.

Kilala ko na ang mokong, biruin mo ang liit nga naman ng mundo!! Sya yung nasa coffee shop kahapon ArgghHh.