Έχεις νιώσει ποτέ αυτό τον αφόρητο πονο του αποχωρισμού ; Αστείο να το λεω εγω ε; Περίεργο να νιώθεις τοσα για ένα άτομο και να χανεις τα λογια σου. Δεν ειχα ευκαιρία να της μιλησω και την αποθουσα, ακομα το θεωρώ σωστό αλλά δεν δούλεψε οπως έπρεπε. Τα συναισθήματα ειναι απρόβλεπτα και εκείνη ακομα περισσότερο. Εξαφανίστηκε μετα απο την τελευταια συζήτηση μας , δεν ξέρω που πηγε , ουτε καν η Taylor δεν ήξερε.
《Που πήγε γαμω το κέρατο μου. 》 φώναξα και βαρεσα με δύναμη τον τοίχο.
《Φίλε χαλάρωσε, λογικό να μην θελει να σε δει μετα απο αυτα που είπες. Ούτε εγώ θα ήθελα. 》 απάντησε στο ερώτημα μου ο Χρήστος που στεκόταν μπροστά μου.
Άρπαξα τα κλειδια του αυτοκίνητου και βγηκα από το διαμέρισμα οπου βρισκόμουν. Δεν θα την άφηνά ετσι σε καμια περίπτωση, οπότε αποφάσισα να παω στο χωριό της . Δεν υπάρχει απαντήσει στο πως το ηξερα ακριβώς, απλα όταν την γνωρισα , έψαξα για εκείνη. Οδηγούσα και πατούσα γκάζι χωρίς να με νοιάζει καν , δεν με αφορούσε. Ήθελα εκείνη την στιγμή να την δω.
Έφτασα πλέον και σταμάτησα μπροστά από το μαζί της μητέρας της ελπίζοντας να είναι εκεί. Παρόλα αυτά όμως δεν είχα την τύχη να συμβεί αυτό. Οδηγησα μέχρι το σπίτι της, τα παντζούρια ήταν κλειστά κανένα αυτοκίνητο κοντά. Που σρο καλο ειχε εξαφανιστεί γαμωτο. Ξερω πως της μιλησα παρα μα πάρα πολύ άσχημα όμως δεν καταλαβαίνω γιατί να εξαφανιστεί ετσι; Μπορούσε απλα να μην μου μιλάει.
Ξεκίνησε λοιπον να χτυπάει το τηλέφωνο. Το ονομα του Χρήστου, αναγραφοταν πάνω στην οθόνη. Πήρα μια ανάσα για να χαλαρώσω το τσιτωμενο μου σώμα και αμέσως μετά το σήκωσα.
《Έλα 》 απάντησα.
《Πήρα να δω αν την βρήκες, η Taylor έχει τρελαθεί, πηγε σπίτι της να δει μήπως είναι εκεί αλλα τίποτα. 》 ειπε ο φίλος μου και ξεφυσιξα τριβοντας το μέτωπο μου.
《Πες της να ρωτήσει κανέναν γείτονα και εγω έρχομαι, σε καμια ώρα θα είμαι εκεί. Δεν την βρήκα. 》είπα ήρεμα και ξεκίνησα το αυτοκίνητο για τον δρόμο της επιστροφής.
《Εγω να της το πω αλλα φίλε συγκεντρωσου, μόλις την βρούμε το πρώτο πράγμα που θα κάνεις είναι να ζητήσεις συγγνώμη. 》
《Θα το κάνω αλλά πρώτα πρέπει να την βρούμε. 》απάντησα σιγανά.
Ξεκίνησα να οδηγω παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής. Δεν ήξερα πως να πράξω απο αυτη την στιγμή και μετά. Εγω ξέρω πολύ καλά ότι είμαι κάφρος όμως, εκείνη όμως την θέλω σαν τρελός. Με έχει τρελάνει αυτή η κοπέλα, ο τρόπος που είναι τόσο προσγριωμενη, ότι δεν κυνηγάει την φήμη και εγω το μόνο που κάνω είναι να την απομάκρυνω με τρελαίνει.
YOU ARE READING
Dopamine
Teen Fiction《Φιλιππε, έλεος βαρέθηκα να νομίζεις πως θα μείνω εδώ να σε περιμένω.》 φώναξε δυνατά ρίχνοντας ένα βάζο κάτω στο πάτωμα. Highest ranking: #1 Greece