I Met Mr.Cold on my Summer Vacation

Chapter 58 ~^.^~ Unexpected

Jiyoung's POV

Hurting Akira was the worst mistake that I did in my entire life.

I know I'm not that sweet. I'm selfish. I'm rude. And I'm cold. I'm not the typical guy who would do something romantic for the girl of his life but when I met her, everything has changed. Nakilala ko pa lalo ang sarili ko. Mas naging open minded ako sa mga bagay and natutunan kong pahalagahan ang feelings ng iba.

Bago pa lang ako magpunta dito sa Pilipinas, pinarealize na ni mommy na di magiging madali ang lahat.

Kahit na di maganda ang lahat ng nangyayari, thankful din ako dahil nandyan sila mommy at daddy para suportahan ako sa mga bagay na gusto ko. Lagi lang silang nandyan para ipaalala sakin na kung may nagawa kang mali, tanggapin mo yon at tanggapin ang mga consequences but it doesn't end there. You should do something. Something to prove na nagsisisi ka at nagmamahal ka.

Kay Tita Emily at Tito Eric na sa kabila ng nagawa kong kasalanan sa kanila simula nung mga bata palang kami ni Akira, hanggang ngayon na sinaktan at pinaiyak ko ang anak nila, nagtitiwala pa rin sila sa akin.

Kay Cyrus at sa mga kaibigan ni Akira, kahit na bago palang kaming magkaibigan, tinulungan nila ako.

For the past few weeks, pinaghahandaan na namin yung mga mangyayari.

*Flashback

"Jiyoung gusto mo ba kausapin ka ni Akira?"-Cyrus

"Syempre. Yun nga ang gusto ko mangyari."

"Maging cold ka."-Cyrus

"HA? Ayoko di ko kaya!"

"Wow naman pre, di mo kaya? Eh diba sabi mo sakin ganon ka dati??"

"Dati pa yon. Ayoko na. Dahil sa pagiging ganon ko, nasaktan ko si Akira."

"Basta! Magtiwala ka sakin pare."

"Susubukan ko."

.......................

Nung sumunod na araw, nagkasakit ako. Nagulat ako nung makita ko si Akira sa tabi ko nung gabing mataas ang lagnat ko. Inalagaan niya ko kahit na galit siya sa'kin. Lalo akong nagsisi dahil paano ko nagawang di magtiwala sa'kanya noong araw na mas pinili kong paniwalaan si Jinah. Handa niyang kalimutan yung sarili niyang nararamdaman para sa'kin.

Unang kita ko palang sakanya, niyakap ko na agad siya. Parang di ko talaga kaya yung sinasabi ni Cyrus na maging cold.

Kinabukasan, napakasaya ko. Pinagpitas ko siya ng bulaklak. Pinagluto ko siya. Nung araw na yon, para akong lumulutang sa saya. Dahil kinakausap niya na ko.

Pagdating sa ospital, doon na nawala ang saya ko. Hindi dahil sa mga narinig ko mula kay Akira na di niya ko mapapatawad pero dahil sa kitang kita ko sa mga mata niya na nasaktan ko talaga siya.

Umalis nalang muna ako at umuwi sa bahay. Nagkulong ako sa kwarto.. Hanggang sa may tumawag sa akin. Mga kaibigan ko..

Akira's POV

.. May bumukas na ilaw sa harap ko.. Kay Jiyoung lang nakatapat.

Siya lang ang nakikita ko.

Nakangiti sakin. Nakatitig sa mga mata ko.

Anong nangyayari?

Biglang sumara yung curtains sa stage.

Pero nagulat ako sa mga sumunod na nangyari.

Si Jason..