Yes! Last subject na din at makakauwi na ako.. As usual, sasabay pa rin ako kay Abby. Hindi pa kasi ako masyadong sanay magcommute eh kasi dati naman hinahatid sundo pa ako.. Ngayon, gusto na daw ng parents ko na subukan kong maging independent.. Para rin daw sakin yun.
*Kriiiiiiiiiiiiiing*
Sa wakas, nagbell na rin! Makakauwi na ako. Yehey! Sa lahat ng nangyari ngayong araw, itong uwian nalang ang gusto kong mangyari at sana hindi na ako ulit mapahiya. -_-
Sinundo ko na muna si Abby at umalis na kami. Hindi ko na hinanap pa si Xander. Baka kasi maalala pa nya na ako yung nakabangga nya kanina.. Aaminin ko, Ang mean ko nga talaga kanina sa kanya L. Bakit ba kasi siya pa yung makakabunggo ko? Nasigawan ko tuloy siya.
Habang nag-aabang kami ng jeep ni Abby, parang bumilis ulit yung tibok ng puso ko ng biglang may dumaan sa likod namin at huminto sa tabi namin. Nagtaka naman ako kung bakit kasi tumibok lang ng ganito kabilis ang puso ko everytime nakikita o malapit ako kay Xander ko. )Hahaha tutal nangangarap na rin naman ako, edi sulitin ko na.. Mag aassume nalang ako na akin talaga siya hahaha)…
Dahil sa sobra kong curiosity, lumingon na ako sa katabi namin… Pero binalik ko rin agad ang tingin ko sa mga sasakyan na dumadaan.. Sabi na talaga eh! Siya nga talaga yon! Gusto nyo bang malaman kung sino? Edi sino pa ba? Edi si Xander ko! xD Oo! Yung pinakamamahal kong Xander !
Sumakay na siya ng jeep at kahit gusto kong sumakay din doon sa jeep na sinakyan nya, hindi naman pwede.. Kasi nga nakakahiya..! Pero sa kasamaang palad, huminto yung jeep sa harap namin at hinila ako ni Abby papasok sa jeep.. Hindi naman puno yung jeep eh.. actually, apat lang ang pasahero.. At sa kasamaang palad ulit, Ang kasama lang naman namin sa jeep ay si Xander at ang kaibigan niya! Shet lang talaga!
“Hi Abby!” Pagbati ng lalaking kasama ni Xander kay Abby.
“Oh! Hello Christoph” Maligayang bati ni Abby kay ‘Christoph’ daw?
Tahimik lang ako buong biyahe. Si Abby lang at si Christoph ang nag- uusap. Pero biglang nakisingit sa usapan si Xander.
“Abby! Bakit ang tangkad mo? May lahi ka bang kapre? Hahaha.” At tumawa naman si Xander pati yung kaibigan niya. Samantalang si Abby, hindi makapaniwala sa narinig niya. Sobrang epic ng mukha ni Abby ngayon. Parang sasabog na siya sa galit. Pano ba naman kasi, kung kailan naman naisipan ni Xander magsalita, yun pa ang sinabi niya. Hahaahaha akala ko kanina silent type si Xander pero mukhang mali ako. Loko- loko rin pala to hahaha. Mas nateturn on tuloy ako lalo hahaha.
“Eh ikaw? May lahi ka bang unggoy?!” Nanggagalaiting sabi ni Abby kay Xander. Hahaha
“Abby, just accept the fact, okay? Para hindi ka na masaktan.” Sabi ko at sinundan ko naman yun ng tawa dahil mas nagalit lalo si Abby.
“WOW! Just WOW! Bestfriend talaga kita noh? Feel na feel ko talaga. Sobra! Salamat sa support ha?!” Nanlalaki na ang mga mata ni Abby sakin but I didn’t Stop laughing at her. She’s so epic.
“Friend, there’s a saying that, “If you’re a true friend, you will tell the truth to your friend and don’t let her believe in the things that are not true, even if she will be hurt.”
“Hoy Chiu! Just shut up, okay?! And also you, Alex! Just mind your own businesses okay?!” Galit na sabi niya.
“Hey Abby! Just chill okay? You’re being hyper there already even you haven’t introduce your friend to us. Be hospitable please?” Pakiusap ni Christoph kay Abby.
“Psh! Okay. So, this is my best friend, Stephanie Samantha Yun. And Steph, this is my classmates, Christopher Dela Fuente and Kyuhyun Alexander Delos Reyes.” Pagpapakilala ni Abby samin.
“Hi. Nice meeting you, Steph.” Bati ni Christoph with a smile.
Samantalang si Xander, ngumiti lang ng matipid. Ay ganun ? Snobber ata haha.
“Huy Xander! May pangiti- ngiti ka pa dyan. Subukan mo rin kayang bumati.” Pambabara ni Abby sa response ni Xander sakin kanina.
“Fine. Hi, my name’s Alex. Nice meeting you.” Pag ulit niya sa kanyang pagbati.
“Nice meeting you too, Xan-----Alex.” Confused kong sabi. Nakalimutan kong Alex pala yung laging tawag sa kanya.
After naming batiin ang isa’t isa, pumara na si Abby.. Hindi ko namalayan na bababa na pala kami. Yung buong atensyon ko kasi nakay Xander lang.. Dahil sa kanya, nabuo ang araw ko. :)
