_PEINCESS P. O. V_
Nakakabagot talaga kapag puro bahay lang ang iniikot ko maghapon, para akong baliw na palakad lakad sa bahay.
"Kailan ba may magyayayang lumabas kami?". Tanong ko sa sarili ko, napailing nalang ako as if naman may sasagot sa katanungan ko diba?
Muli akong nag on at saktong on din si Jaymin. Ayokong mag first move noh, duh nahihiya ako baka i seen lang niya ako
Biglang tumunog ang cellphone ko, at nakita ko ang chat ni Jaymin.
Jaymin
:Goodmorning cess : )
Peincess
:Morning din
Jaymin
:Luh? Bakit walang good?
Peincess
:Eh? Hindi ako sanay kase na may nag go-Good morning saakin
Jaymin
:Masanay kana, dahil araw araw kitang babatiin ng Good morning, Good afternoon at Good evening : )
Peincess
:Luh? Baka masanay nga ako
Jaymin
:Sasanayin talaga kita
Peincess
:Eh kuya? Baka pag nasanay ako hanap hanapin ko yun kuya
Jaymin
:Kuya?
:Sisiguraduhin kong hahanap hanapin mo ako : )
:Kuya?
Peincess
:Oo, kuya kita... Payag kabang maging kuya ko?
:Sasanayin mo talaga ako
Jaymin
:Kung gusto mo akong maging kuya, ok lang... Pero sana...
Peincess
:Pero sana?
Jaymin
:Ahhh wala yun... Dre kita eh : )
Peincess
:Dre?
Jaymin
:Oo sis... Tawagan natin ay Dre... Okay lang ba?
Peincess
:Oo naman, okay na okay dre : )
Jaymin
:Nag almusal kana ba dre?
Peincess
:Ahh hindi pa eh, ikaw ba dre?
Jaymin
:Oo tapos na ako, kumain kana dre... Dali na... Tapos balik ka then chat ulit tayo
Peincess
:Eh hindi pa ako nagugutom eh, mamaya nalang
Jaymin
:dre, kain kana
Peincess
:Pero dre, mamaya na
Jaymin
:Kumain kana dre, hihintayin kita : )
Peincess
:Oh sige, sabi mo eh... Bye dre
Jaymin
:Oh sige kain na dre... On ka mamaya ahhh, hihintayin kita
Peincess
:Oo sige dre...
Nag out na ako at nagtungo ng kusina, naabutan ko si mama na abalang naghahain na.
"Mama". Nakangiti kong tawag sakanya.
"Oh? Bakit ang lapad ng ngiti mo?". Nagtatakang tanong niya pero ngumiti din siya saakin. Ewan ba! Hindi ko mapigilang mapangiti, ang saya kasi ng nararamdaman ko.
"Ahh... Wala po mama". Napakamot ako sa batok ko at tinulungan siyang maghain na.
"Ahh anak... Nga pala this coming friday dadating yung kinakapatid mo si---". I cut off...
"Si Shin? Yung mokong nayun? Ma?". Nagpipigil naman nang tawa si mama saakin.
"Ma? Anong nakakatawa?". Tanong ko kay mama na kasalukayang nagpipigil nang tawa.
"Anak... Hindi mo ba namiss si Shin?". Mabilisan akong umiling kay mama.
'Sino makakamiss sa taong unang dumurog ng puso ko? Diba? Hindi iyon alam ni mama... Hindi naman naging kami ni Shin at hindi rin naman alam ni Shin na gusto ko siya Dati! Dati yun... Kaya durog na durog ang puso ko nang makita ko siyang may kasamang ibang babae tapos magkayakap sila! '
"Bakit ba ganyan reaction mo anak? Akala mo naman anh laki ng kasalanan ni Shin sayo". Nanahimik nalang ako at hindi na kumibo at umupo na sa upuan.
"Anak? "
"Bakit po siya bibisita dito?". Tanong ko kay mama na kasalukuyang umuupo na.
"Bakasyon daw, dito napili ng tita mo na magbakasyon si Shin". Napatango nalang ako sa sagot ni mama.
'Anong gagawin ko? Aakto ba ako na parang hindi ko siya nagustuhan nun?'
Nagsimula na kaming kumain, yung kaninang ngiti ko... napalitan ng pagsimangot.. Ays! Bwisit!
|•_•|
BINABASA MO ANG
The Pain |EPISTOLARY|
Romance•Not edited so expect Typo and Grammatical errors ahead• Ang bawat tao ay mga kaniya-kaniyang kwento. Malungkot. Masaya. At masasabi kong minsan ang isang istorya ay nagtatapos sa masalimuot na wakas. Masakit at mahirap... Pero ano ba ang istorya ni...
