Sabi nila maganda daw na kalimutan nalang ang mga masasakit na parte ng kwento ng buhay mo at harapin nalang ang kasalukuyan pero pano mo makakalimutan ang masasakit na parte ng buhay mo kung minsan naging magandang parte din ito ng buhay mo sabawat sakit na alaala ay katumbas ng saya na dati mong nadarama sakit ng unang hindi pag tiwala sayo na kahit maliit na bagay hindi nya sinabi na ang akala mo na okay lang hindi na pala may unting unti na palang na dudurog sa binuo nyong pag mamahalan pasensya na kung satingin mo hindi ako katiwa-tiwala sa mga bagay na ayaw mo ipaalam pero tandaan mo lagi lang ako nan dito at handa makinig sayo, pinalipas ang araw at panibagong sakit nanaman ang nadarama pangalawang kasinungalingan nakipag kita ka sa dati mong minahal dahil ang sabi mo may kailangan lang sya sayo at kaibigan nalang ang meron kayo pero hindi yun pala yun ang totoo nakipag kita ka kase naguguluhan ka sayong na darama kung mahal mo pa ba sya o hindi na ang pinaka masakit ay ang pangatlong kasinungalingan hindi lang pagtawag at text ang nang yare sa inyong dalawa salikod ko at saya ng bawat ngiti mo sakin ay may kalokohan kana palang ginagawa may nang yayare na pala sa inyong dalawa tinanggap ko ang unang dahilan na binigay mo sakin una panglawa pero ang pangatlo at ang susunod pang kasingungalingan hindi na tama. hindi ako robot na walang pakiramdam tao ako tao namay nadaramat nasasaktan salamat sa mga memories na binigay mo sakin ang masasayang bagong experience ay aking babaunin at ang mga masasakit na nang yare sa ating relation ay hindi ko kakalimutan kundi aking pa alala sakin sarili na minsan ng nangyare at hindi na dapat pang sundan o dugtungan ng panibagong masasakit na alaala malaya kana at masaya na ako ang ating kwento ay dapat ng tuldukan.
YOU ARE READING
Diary of the Lonely One
RandomSabi nila hindi naman kailangan na may kasama ka para masabi na masaya ka. hindi pag ibig sa ibang tao ang kailangan mo o dapat mong pahalagahan kung di ang pag tanggap sayong sarili na hindi lahat ng bagay ay na sayo.. Sorry kung meron man kayong...