Diary of the Lonely One

let go

kailan ba masasabi na naka ahon kana sa kalungkutan kailan ba hihinto sa pag tulo ang luha ang aking mga mata kailan ba ngingiti muli ang mga mapupulang labi na dati kay ganda pag masdan sobra na ba o kulang paba. nasa bawat pag tingin ko sa kapaligiran mukha mo ang lagi kong na kikita. wala kaman saking tabi pero ang yong presensya ay laging nadarama.

isang malaking lalagyan ay pinag sasama kona ang mga mahahalagang bagay na kasama sa ating kwento at pag katapos ay sinunog hanggang wala ng natira pero sa bawat gamit na aking nakikitang unting unting natutupos ay syang luha na bumabagsak saking mga mata pusong nadudurog sa mga alaalang onte onteng muli pumapasok saking isipan.

kailan ba ako makakalaya kung sa bawat galaw ko at onteng kibot laging alala mo ang pumapasok saking isipan dapat isipin ko na tama na dapat na akong bumangon muli hindi mo kasalanan kasalanan ko kung bakit na wala ka saking piling hindi ikaw ang nag lolo kungdi ako hindikaw ang dapat na sasaktan kung di ako lang ako ang sumira at gumulo sa magandang relasyong meron tayo pero mahal inaamin ko hindi ikaw ang nag kulang sadyang mapag hanggad lang ako ingit sa iba inggit sa kung pano mo sya tratuhin sa harap ko iba sa pag trato mo sakin.  pero mahal nasaktan mankita mas maskit saking lahat ng kasinungalingan na pinakita at sinabi ko ay hindi totoo sinaktan kita hindi dahil totoong may mahal na akong iba kung hindi ayoko lang na malaman mo nasa onteng panahon ang babaeng iyong minahal ay onteg onte ng bumubigay at malapit ng mawala sa mundo ayoko na mag dusa ka pa ng sobra saking piling.okay na saking makita kang masaya sa iba kesa i lugmok ka sa sobrang kalungkutan na madarama.