Hotbreakers'Series2 : Belinda Garyo

14

BELINDA'S

Kinakabahan ako.. hindi ko alam kung may maaabutan pa akong asawa sa bahay..

Damn!

When he called me...

I know there is something wrong with him..

Hindi ako mapakali sa loob ng sasakyan...

"Relax Bel.." napatingin ako kay Krizzen na syang nagboluntaryong maghatid sa akin dahil may mga kailangan ayusin sina Yuki at Kean..

Kung nagtataka kayo kung bakit tila close ko na sila... matagal na..

I am belong to their circle of friends.. madalang lang ako makasama since I have my work and twins. Tuwing nasa work ako I have to call them Ms or Mr. as a sign of respect

"Hindi ko mapigilang hindi magalala.. John..is different earlier.. parang... parang isusuko na nya ako... parang.. parang..he remembered everything.. at I have this hunch he misunderstood it!" naiiyak kong sabi.

Malakas ang kutob kong mali ang interpretasyon nya sa mga alaala nya kung sakali man.. Kung dati..

Wala akong pakialam kung ano mang ang maalala nya at paniwalaan..dahil sumuko ba ako.. ngayon hindi.. iba na.. because I know.. I can't let him to let me go... no. I can't.

"I don't have any idea of what happened that night before the accident.. because you let it that way.. I don't want to pressure you to share it with me.. cause I know you are not ready yet.. but always remember Bel.. I am always here for you.. ok? and please Bel... promise me.. be happy now." Makahulugang sabi niya sa akin.

Hindi nakatakas sa akin ang malungkot na ngiting gumuhit sa mga labi niya.. I know.. what she's having now.. I have been there..

"I promise" I said.

I check my phone again ng magvibrate ito.

From: Yuki

Belinda si Jonh nasa St Lukes.. he fainted sabi ni PJ.

Nabalot ako ng sobrang pagaaalala..

No..

"Krizzen.. sa St. Lukes. naroon si John." halos basag ang boses ko sa pagkakasabi niyon.

Tahimik na nag U turn si Krizzen..

"Everything gonna be fine..Bel..be strong." ani Krizzen bago ako bumaba sa sasakyan ng makarating kami St. Lukes

"Thank you. Be strong too." sabi ko sa kanya at tumakbo akong tumungo sa loob..

"John Pangilinan's room please. I'm his wife Belinda Pangilinan."pakilala ko sa nurse station sa lobby.

"Room 419 mam." sagot ng nurse.

"Thank you" at tumakbo ako patungong elevator at pinindot ang 4th floor.

Damn! what happened John?

Please... be ok..

Bumukas ang pinto ng elevator at nagmamadali akong lumabas at hinanap ang room ni John..

Agad kong nakita ito at nakitang palabas si nanay At tatay.. My in laws.

Ngumiti ng malungkot ang mga ito sa akin at niyakap ako ni nanay.

"Kailangan nyong magusap anak.. sana maayos nyo na ito. " makahukugang sabi ni nanay.

Kumalas siya at tinanguan ako.

I took it as a sign ..

Nanginginig ang mga kamay kong binuksan ang pintuan..

Agad ko siyang nakitang nakahiga.. nakapikit na tila may iniisip..

alam kong hindi siya tulog..

Dahan dahan akong lumakad palapit sa kanya..

Kinakabahan ako..

Alam ko ngayon..

This is my last chance..

my last draw to our missing pieces back.

"John...let's talk."

He look at me... then smiled at me sadly

"We must talk Belinda Garyo."

my pieces..

turned to ashes.

Alam kong nakakaalala na siya... Alam kong hindi nya naiintindihan ang naaalala nya... Alam kong mali na naman ang inaakala nya.
"We must talk Belinda Garyo"

I am right..

He misunderstood.

"J-john.."

"Belinda... Alam ko na.. naaalala ko na ang lahat... we were married.. we were..." anya na biglang naging basag ang tinig nya.

Gusto ko syang yakapin..

Gusto ko syang aluin..

I want to whisper to him that everything is gonna be fine.. that we are ok.

Pero alam kong hindi ko pwedeng gawin iyon.. we need to sort things out...

At natatakot ako na pag niyakap ko sya ay...mabasag ko lang sya.. he is fragile..

"J-john.. please listen to me first.." sabi ko sa kanya sa basag ko ding tinig.

"Belinda... we used to be happy .... we used to be a happy wed couple... we used to be happy parents.. we used to be happy family... we used to.." garalgal pa din ang tinig niya.

Alam ko ang pinupunto niya..

Alam ko...

"John... please hayaan mo muna akong mag paliwanag.. hayaan mo muna akong magsalita ..please.. we have to sort things out.. ako...ako ang nakakaalam ng lahat John..ako.. kaya ako muna ang pakinggan mo pakiusap.. pakinggan mo ako.." pagsusumamo ko.

"Bel... I remembered it . Clearly.. I planted my love seeds on your womb.. I made sure I am..Then... our love ...results to a baby ..no ... they are twins.. then.. then.. we used to be happy.. we used to be happy ." pagpapatuloy nya na tila hindi ako naririnig.

Nasasaktan ako sa ginagawa nya...

tila ba hindi niya ako naririnig..

"John..we are happy..."

"We used to be happy... The twins came.. Jelia and Jefion.. we fought ..a cute fight because of we got different names for them..but at the end.. Jelia and Jefion ang naipangalan natin dahil ikaw ang boss.. kasabay ng pagdating nila ang pagdating ng mga tao at pangyayaring unti unting sumira sa atin... They destroy us lil by lil.. and I am stupid because I let them.. I let them...to ruin my family.. to ruin us.. we used to be happy.. but at the end... we ended up...getting an annulment.."

Tila binibiyak ang puso ko...

unti unting nagbabalik ang mga ala alang pinilit kong ibinaon sa limot..

ang mga alaalang unti unting nagpahina sa alab ng pagmamahalan at tiwala namin sa isa't isa...

Ang bumulag sa aming dalawa..

Lalo na sa kanya...

MEMORIES...
WE CHOSE TO FORGET.
THEY ARE LIKE A GHOST HUNTING US.