Biz sadece mutluluğa kendimizi adamamaiz lazım mücadele etmemiz lazım,Kendi hayatımızı Kendi mutluluğumuzu kendimiz yaratmamız lazım tam bende bunu diyorum ki malesef böyle bişey olmuyor çok deniyoruz çabalıyoruz,illa ki birşey oluyor mutluluk sönüyor ,ışıklar kapanıyor,mumlar sönüyor,aydınlık gidiyor hayatımıza bir karapasan gibi karanlıklar geliyor sanki bi daha gelmeyecekmiş gibi bir gün, bakıyorum çok mutlusun yüzünde o gülücükler öyle kahkalar atıyorsun ki sanki dünyanın mutluluğu sendeymiş gibi gözünden anlaşılıyor mutlu olmanı bir kişiyle paylaşmak çok istiyorsun ama mutluluktan ne yapacağını bilmiyorsun,Kendi kendine diyorsun ki bu mutluluk hep böyle kalsın bir rüyaymış gibi kalsın hiç uyanmayalım kimse gelip bozmasın bu mutluluğu hikayelere ,masallarda olduğu gibi mutlu bitsin hayatımız kimsenin beni buamayacagi ısız ,sesiz ,sakin kimsenin olmayacağı bir yer istiyorum sadece mutluluğum bir manzara gibi su,taş çiçek ,böcek ve Deniz olsun İstiyorum hiçbir canlı bana ulaşmasını o an ki mutluluğu güzel gene yaşamayı herkesten uzak olmayı..
Bi düşünsenize ,Çok mutlusunuz kuşlar gibi küçük bir çocuk gibi egleniyorsunuz gülmekten,kahkaha atmaktan gözünüzden yaşlar akıyor içinizdeki o çocuksu ruhunuzu dışa veriyorsunuz Kendi etrafınızda dönüyorsunuz ellerinizi açmış yağmurun altında ıslatarak dönüyorsunuz,ıslanmak ya da hasta olmak bile umrumda değil ben mutluyum ya ben gülüyorum ya gerisi mühim değil benim için...
Akşam oluyor Gece 2.00' lere kadar ayaktasınız mutluluktan uyuyamıyorsunuz ve bir de koltuğun başında uyuakaliyorsunuz sabah 6.00 gibi güneşin ışığı yüzünüze vuruyor,kuşların ötüş sesleri kulaginizda çalışıyor sanki bir müzik gibi bahçelerde çiçeklerin arasında dolasiyorsunuz sonra kendi kendinize diyorsunuz ki benim aradığım mutluluk iste bu...
