talk to me, Baby /finished☑

Parents.

-ასე უთხრა, გეფიცები იქ რომ ყოფილიყავი მოკვდებოდი სიცილით. -ხითხითებდა ასტრია და ჯესის თითებზე თამაშობდა.

-არა, დარწმუნებული ვარ, ადელინას ეგ არ გაუჭირდებოდა. -ჯესისაც წასკდა სიცილი.

-წამყვანის სახე უნდა გენახა! ღიმილი შეახმა!

-წარმომიდგენია. დღეს რას ვაპირებთ? -ღიმილით შეხედა ასტრიას და ლოყაზე მოეფერა.

-მინდა მთელი დღე ვიწვეთ და არაფერი ვაკეთოთ. ასევე... შეგიძლია პიცა მომიტანო. -გაეკრიჭა ასტრია.

-კაცის გულზე კი არა, შენზეა ნათქვამი, ასტრიას გული კუჭზე გადისო. -ჩაეცინა ჯესის და ასტრია გულში ჩაიკრა.

-და პიცას ვინ მომიტანს მე?!

-ვრეკავ, ფისუნიავ, აი ახლავე. -ჯესიმ სწრაფად მოიმარჯვა ტელეფონი და პიცა შეუკვეთა.

-ხოდა ეგრე. -გამარჯვებული სახით ჩაილაპარაკა ასტრიამ და გვერდითა ოთახიდან კვნესის ხმა შემოესმათ.

-გეფიცები, რაც ადელინა მოვიდა მას შემდეგ არ გამოსულან ოთახიდან.. -საცოდავი სახით გახედა კედელს ჯესიმ.

-ეგ ხომ 4 საათის წინ იყო... ვაიმე ჩემი საწყალი ბავშვი... -ჩაილაპარაკა ასტრიამ და თვალებში ცრემლი ჩაუგორდა.

-რა გატირებს?

-რომ ეტკინოს?! -ამოიკნავლა ასტრიამ და ჯესის მკერდზე თავი დაადო.

-ის ხომ ადელინაა, რა თქმა უნდა ეტკინება სანის. დიდი ალბათობით დაბმული ეყოლება.

-რა იცი შენ?!

-ადელინას ერთხელ დავესწარი.. ნუ ჯგუფური გვქონდა რა, თუ იმას უშვება სანის რასაც იმ გოგოს მაშინ უეჭველი დაბმული ეყოლება. აბა ისე გაექცეოდა და.

-ველური ის! და შენ კიდევ გიკრძალავ მე ჯგუფურებს!!

-პატარავ, გპირდები, არანაირი ჯგუფური! ....სანამ შენ არ მოგინდება.. -ჩუმად ჩაილაპარაკა ჯესიმ.

-ჯესი!! -იკივლა ასტრიამ და საწოლიდან ამხტარ ჯესის ჩუსტი ჰაერში მიაწია. -უჯიშო შენ!