When The Devil Calls Your Name

1- Vinsmoke

|Beryllium|

Have you ever felt that sensation of living while dying inside? Escape? When did I think about doing that?

"Lei, hindi mo naman kilala 'yan kaya tara na... baka maraming kasalanan 'yan kaya ganyan inabot"

Some stupid voices, damn wala akong lakas para imulat ang mata.

"Dalhin muna natin hospital,"

"Why would I do that? Bahala kayo d'yan, mahirap na baka isa rin trap ang babaeng yan

May masakit sa akin pero hindi ko matukoy.... ang sakit sa mata nang liwanag... my head hurts a lot lalo na ang katawan ko.

"S-Sino kayo? G-Get your hands off me---" I still tried, pero tila tinakasan ako ng sarili kong kaluluwa.

Nagising nalang ako pagkahimbing. I remember I was passed out.

"Bakit ako narito... what happened..." Lumapit sa akin ang isang babae, she's wearing nurse outfit.

"Hindi mo ba maalala nangyari sayo?"

Bitch. That's why I'm asking.

Tila'y nakuha nya ang tingin na pinukol ko sa kanya at agaran siyang tumikhim.

"Pitong bala ng baril ang nakuha namin sayo. Sundalo ka ba? Pulis? Kriminal? Naligo ka sa bala... himala dahil nabuhay ka sa dami ng dugong nawala sayo... Swerte mo at nakaabot ng hospital" Hindi ako sumagot, lutang sa narinig

Pitong bala? Ano nangyari sa akin at hindi ko maalala???

"Ayan na pala ang pinsan mo"

May pumasok na babae habang may dalang prutas at inumin.

"Glad that you're awake... Beryllium."

Beryllium? Is that my name huh?

"Iwan mo muna kami" aniya sa nurse. Hinintay nya makalabas ang nurse bago tuluyan lumapit sa akin. I can't believe that she's my cousin. She too good to be an angel, too beautiful in my eyes. "You have partial memory loss so I came here and staying in Philippines to assist you for a short time. So be good to me... My name is Mariya."

Mariya? Sounds familiar.

"Eat so you can have energy. I'll submit a discharge form for you once you're hundred percent fine. For now, eat and rest."

"Wait... Mariya." pigil ko nang paalis na siya ng kwarto matapos ayusin ang pagkain'g dala.

Tumigil naman siya "Bakit?"

"Why I got shot of bullets? What I am?"

"An ordinary people? Of course! Hindi ko rin alam kung ano nangyari sayo. Nalaman ko nalang na narito ka kaya pinuntahan kita."

"Do you think I'm bad person?" Bullets... those are for bad people.

Lumapit siya sa akin.

"Everyone loves you. They adore you. Kaya imposible ang sinasabi mo. So get a rest. I'll enroll you."

Pakiramdam ko ay may laman ang mga sinabi niya. Tila'y may pangungutya sa pangrinig ko.

Matapos ang pag uusap namin iyon ni Mariya ay hindi siya nagtungo noong sumunod na araw. Bumalik lang siya nang mismong discharge day. Tinignan ko ang dalawang maleta na hatak niya, yung isa inabot niya sa akin.

"I bought you new clothes and accessories. The only important thing is in your suitcase. This is the black card. Enjoy the priviledge of that card. And wait- this is your passport because we are moving place." Tinanggap ko ang mga inabot niyang gamit at lumabas na ng hospital.