The Nerdy Bet

Chapter 4

Chapter Four
Must be destiny

“Oh.” sabi sa akin ng loka-loka kong kaibigan na may kasalanan kung bakit ako napunta ako gulong to na may hawak na alcohol. Kilala niyo ba siya? Walang iba kung hindi si Sophia.

Kinuha ko sa kanya yung alcohol niya at pinaliguan yung kamay ng alcohol. OO! Pinaliguan. No joke. Kulang nalang ibuhos ko lahat sa kamay ko.

“Hays. Frances naman! You're wasting my alcohol naman eh!” pagmamaktol niya.

“FYI, Hindi ko sinayang yang alcohol mo because it helped me to remove the nerdish bacteria. Kaya nga naimbento ang alcohol eh. To kill bacteria. How I wish na may alcohol to kill nerds!” inis na sabi ko. Meron kayang ganon? Mag-imbento kaya ako nang ganon in the future?

“you mean the nerd that busted you?” sabi niya. Obviously, mocking me.

Sinamaan ko siya ng tingin at nag-peace sign lang siya. Hindi naman busted 'yon ah! Hindi ko naman siya tinanong kung pwede ba manligaw? Sasakalin ko na sana siya ng biglang mag-ring yung phone. I looked at the callers ID. You know, there's stalkers everywhere. Safety first. Maganda eh.

Kuya kong pogi calling...

Accept | Decline

Hindi ako ang naglagay ng pangalan na yan. Siya na ang naglagay niyan. Sabi niya pag pinalitan ko daw. Ico-comfiscate niya ang cellphone ko. Of course, Hindi ako natakot. Pumayag lang naman ako dahil...

In exchange, Ang callers ID ko sa kanya ay ang maganda kong kapatid.

I clicked accept. Baka magtampo kasi yung lokong yun. Besides that, May pagkapraning. Hindi lang makasagot ng unang call, Kung ano ano na ang naisip.

“Oh?” sagot ko ng walang gana.

(Gandang sagot ha! Hello rin!)

I rolled my eyes. “What do you need?”

(Englishera! Bawal bang kamustahin ang maganda kong kapatid?)

“I already know na maganda ako. Get to the point.”

(Hahaha! Kilala mo talaga ako! Bunso, pabili naman ng favorite kong chocolates.)

“Oy kuya! Hindi mo ako utusa-“

Naputol ang sasabihin ko ng hablutin ng mabait kong kaibigan ang cellphone. Tinignan ko naman siya ng masama.

“Hi Macky baby!” bigla naman siyang nag-pout at tumingin sa akin.

“Binabaan niya ako.” Sabay bigay sa akin ng phone ko.

Tinignan ko siya ng masama. “HALIPAROT!” sigaw ko sa kanya.

“Harsh mo naman. Hihihi. Pogi talaga ng kuya mo! Sama ako sa bahay niyo oh! Miss ko na yung baby ko.” Sabi niya at nagpa-cute pa sa akin.

“Crazy! Pumunta ka sa bahay namin yestersday!” sigaw ko sa kanya. Halos araw-araw na lang siya nasa bahay namin. Kaya nakakasawa yung face niya. “Tsaka, Don’t call my kuya your baby because he’s not a baby and second, he’s not yours.”

“But for me. He’s a baby and he is MINE!” sabi niya emphasizing the word ‘mine.’ Inirapan ko siya. I just grabbed my bag and walked away. Sumunod naman siya sa akin. Ang kapal din talaga ng kuya kong 'yon eh! Gawin ba naman akong utusan? Hindi ko maisip kung bakit may nagkakagusto sa kuya ko. Psh.