Peki ya şimdi ne yapacaktık? Eve gitmek istemiyordum. Çünkü arkadaşlarımın evi yoktu. Ama eğer eve gitmessek de palyaço yine ne yapar ne eder bir yolunu bulur bizi yine kaçırırdı. Bunu biliyorduk. O yüzden aklıma muhteşem bir fikir gelmişti! Babamı ikna edip arkadaşlarımı bize davet ettim! Babam çok çabuk kabul etti. Eve döndüğümüzde annem beni gördüğüne çok sevinmişti. Ama belli ki arkadaşlarıma o kadar değil. Noldu anne diye sorguladım. Annem direk "BUNLAR DA KIM ÖZGE!?" diye beni sinirli bir şekilde sorguladı. Neden böyle yaptı bilmiyordum. Aslında annem cok misafirperver bir insandı! Anneme ne oldu böyle? Hemen araya girip cevap verdim ;
-ANNE ARKADASLARIM ONLAR! BÖYLE DAVRANMA LÜTFEN! BIZ BUGÜN O DEPODAN ÇIKIP BURAYA ADIM ATABİLDİYSEK, HEPIMIZ BERABER PLANLAR YAPARAK BAŞARDIK BU İŞİ! EĞER BÖYLE DAVRANACAKSAN BİZİM, HEPİMİZİN BURADA DAHA 1 DAKIKA DURMAMIZIN HİÇ BİR ANLAMI YOK!,
diyip gidiyorduk tam bahçeden çıkacaktık ki annem in sesi "ÖZGE" diye yankılandı. Hepimiz kafamızı anneme çevirdik. Annem;
- TAMAM KIZIM. SENIN İSTEDİĞİN OLSUN. AMA YETER Kİ SEN BURADA KAL!,
diye söylendi.
- TAMAM, AMA BU GENÇLERE BIR YANLIŞINI GÖRÜRSEM ONLARIDA ALIR BU EVE BIRDAH ADIM IMI ATMAM ANNE!!
-TAMAM TAMAM TAMAM ASLA DÜŞÜNDÜĞÜN ŞEYİ YAPMAYACAĞIM! ASLA ASLA...,
diyerek cevap verdi Ve eve girdik. Hepsini odama topladım ve hayatları hakkında geçmişlerini sordum. Aileleri nerede, eviniz neden yok, sizi nasıl kaçırdı, diye sorular yönelttim. Onlarda cevap verdiler anneleri ve babaları çok önceden ölmüş. Onlarda hiç bir yakını olmadığından sokakta kalmışlar. Birbirleriyle kan bağları yokmuş ama hepsi sokakta kala kala tanışmışlar. Sonra da palyaço sokakta gezerken aha buldum, toptan çocuk buldum diyerek onları kaçırmış! Böyle bir hikayeleri varmış işte ben hepsine kahve yapmak için mutfağa gitmiştim döndüğümde içeri girmeden içerideki seslere kulak misafir oldum. Nasıl olabilirdi. gerçekten inanamıyorum. bunu nasıl yapardın sen bana! İçeride duyduklarım çok acı vericiydi!
