Sevgili Taehyung,
Vücudumdaki yaralar hala canımı yakıyor.
Dün koleksiyonuna yenilerini de eklemiştin zaten.
Ama hiçbirinin senin veya benim kalbim kadar acımadığından eminim.
Keşke elimde olsaydı ve senin kalbinde oluşan yaralarını sarabilseydim.
Çünkü yaralarını tek başına sarmanın ne kadar zor olduğunu biliyorum.
Bir zamanlar kimsem yoktu.
Hoseok gelip beni kurtarana kadar hiç kimsem yoktu.
Annem beni terk etmişti ve babam da alkolik psikopatın tekiydi.
Bana abin Hoseok'un nasıl benim gibi bir yüz karasını kurtarabildiğini sormuştun.
Sana bunu anlatmam için daha çok erken.
Ama keşke beni kurtarmasaymış.
Eğer 13 yıl önce beni o barda piçlerin elinden kurtarmasaydı şu an yaşıyor olurdu.
Seni anlamamın imkansız olduğunu düşünüyorsun. Belki de öyle.
Ama inan bana ben de en az senin kadar acı çekiyorum.
Sana bunları yaşattığım için üzgünüm.
-Rachel
