Sevgiliye Mektuplar

Sevgiliye Mektup

Ey aşkın sığınağı, hayat arkadaşının tek dert ortağı arsız sevgili... Uzun zamandır sana mektup yazıp, dertlerimi dökmek istiyordum. Fakat kalbine giden yollarda ki tıkanıklık sebebiyle yazamadım.

Çok bekledim ama baktım ki yolların düzeleceği yok, yazmaya karar verdim.

Hem nasıl düzelsin ki? Bana karşı olan beklentilerini doğru düzgün anlamıyorum ki, ona göre hareket edeyim.

Sen bana duygusallığını at demişsin ama gel gör ki ben bunun nasıl yapılacağını bilmediğimden kendimi katı yürekli bir hale sokmuşum. Hem sadece bu mu? Sırtına yediğin bıçakların hesabını benden sorar olmuşsun.

Beni kimse kandıramaz diyeceksin, öyleyse ne diye kendi kabuğuna çekildin? Ben umursamaz dediğin sevgilin bana verdiğin taşı bile atmaya kıyamazken, acaba bir taş kadar da mı değerim yok senin hayatında? Doğrusu bu kadar değersizsem, benimle geçirdiğin zamana yazık!

Hem ben çıkarsızca severim diyorsun, hemde istediğini yaparsam daha çok seveceğini söylüyorsun. Bunun, fırıncıya para verip ekmek almaktan ne farkı var ki?

Madem istediğin olduğunda sevip, istediğin olmadığında söveceksin; o zaman senin çıkarsız sevgin nerede kalır?

Hem insanları kırmak bencilliktir diyor, öyle kişileri hayatından çıkartıyorsun. Hem de seni çıkarsızca seven birini sürekli görmezden gelip, kalp kırıyorsun. Yine sen bilirsin ama bana yapma dediğin şeyleri, kendin yapıyorsun.

Mesela bana hem bakımlı ol demişsin, hemde makyaj yapıyorum diye basitlikle suçlamışsın. Böylesi bir tutarsızlık karşısında ben kararsız sevgilin nasıl net kararlar vereyim? Bu çocuğu çamura itip sonra neden üstünü kirlettin diye dövmeye benzemez mi?

Aşktan bahseden bir sevgilinin böyle acımasız olması hak mı dersin?

Haşa ki kalbinde çelişkili hükümler bulunsun. Dedim ya belki de ben kararsız sevgilin seni anlayamadığım için bana öyle geliyor. Yalnız kararsız sevgilin olarak affına sığınırım. Acaba bana yol göstermek için konuşurken, sevgine sahip çık diye önerilerde bulunurken, başkalarına bakıyor oluşunun sebebi ne olabilir ki?