Linked Souls

Chapter 49

Chapter 49: Missing

He left me dumbfounded. There's so much going on in my head. Hindi kinaya ng mga binti ko kaya napaupo ako sa banig. Niyakap ko ang nahagip na unan habang patuloy pa rin sa pagproseso ang utak kong nagkabuhol-buhol.

After a minute of processing things, I blurted out, "What the fuck?!"

Is he insane? Why would he say that? Parte ba 'yon ng roleplay na ginagawa namin? Gumagawa na ba siya ng kwento para mas maging kapani-paniwala ang sinimulan namin?

Shit!

It doesn't make sense. Ramdam kong hindi niya lang basta-basta gawa 'yon. The way he looked at me, I felt it, the sincerity... the pain... the frustration. He meant it.

He's out of his mind!

Bumuga ako ng hangin. Mukhang mababaliw ako kakaisip kaya minabuti ko na lang din lumabas para magpahangin. Mabuti na lang at hindi ko tanaw si Brix sa paligid.

Nakayuko lang ako habang naglalakad. Secret? He wants me to be his secret? Gago ba siya? He knows that this isn't right. Kung magpapatuloy kaming ganito ay ako... ako ang malalagay sa alanganin.

Naalarma ako nang makarinig ng kaluskos. Bumaling ako sa isang malapit na puno. May nakatago roon. Sa tingin ko ay bata dahil hindi niya maitago nang buo ang sarili.

I looked around. Is he hiding from someone?

"Tegan!" Napatingin ako sa babaeng naglalakad sa hindi kalayuan, palinga-linga pa ito. "Lumabas ka na, Tegan! Marami ka pang assignment na gagawin!"

Oh. That's why.

Tegan peeked at me to give a sign to shut my mouth. Bakas na tuwang-tuwa ito sa ginagawang pagtatago.

"Ay, may kailangan ka ba?" Narating ako ng babaeng humahanap kay Tegan. "Ikaw 'yung isa sa mga panauhin, hindi ba? May maipaglilingkod ba ako?"

Tumango ako. "Wala naman. Uhm. May hinahanap ka ba?"

Kumamot ito sa batok. "Oo. 'Yung alaga ko kasing bata pinagtataguan na naman. Hay naku! Lagi na lang. Gabi-gabi. Kahit na ikandado ko ang pinto, magugulat na lang ako sira na."

Pilyo pala ang isang 'to.

"May favorite ba siyang pagkain?" tanong ko.

Napaisip naman ang babae. "Paborito niya ang strawberry. Hindi lilipas ang isang araw nang hindi siya kumakain ng sampung gano'n. Bakit mo natanong?"

"Kapag hindi pa rin siya nagpakita, huwag mong pakainin ng strawberry," sabi ko. Sa gilid ng mga mata ko ay nakita kong sumilip si Tegan. "Sa loob ng ilang araw..."

"Bad!" Pinigilan ko ang matawa nang lumabas si Tegan. Masama ang tingin nito sa akin. "Susumbong kita kay Papa! Akin lahat ng strawberry rito!"

Humarap ako sa bata. "Aw. Gano'n ba? Pero ayaw mo namang mag-aral—"

"Magpapakita na kaya dapat ako!" pagrarason niya. Lumapit ito sa babae at humawak sa braso. Tiningala niya pa siya. "Gusto ko ng strawberry habang nag-aaral."

Nakangiting pumayag ang babae. "Kahit ilan pang gusto mo..."

"Saka wine..." dagdag ni Tegan.

"Uhm. Kalahating baso," pagpayag ng babae rin.

"Yay!" Napunta sa akin ang atensyon ni Tegan. "Ang ganda mo talaga kaso bad ka. What's your name?"

Yumuko ako para mas malapitan siya. "You can call me Ate Astra."

"Hindi kita kapatid, Astra—"

"Tegan." May pagbabanta sa boses ng babae. "Napag-aralan na natin 'to. Kahit na ikaw ang apo ng Pinuno, kailangan mong respetuhin ang lahat. Lady Astra... 'yon ang itawag mo sa kanya."