Bir Kalem | Tamamlandı

Bölüm 2: Acıyı Görmek

Alarmın -Ben dahil- çoğu kişiye rahatsız edici gelen sesiyle uyandım. Yataktan kalkıp takım elbiselerimi giyindim.

O sırada aklıma dün kapıma gelen İlayda adındaki küçük kız geldi. Bir kalem istemişti benden.

Fakat ben İlayda'nın isteğini gerçekleştirmeyecektim. Gerekli her şeyi alacaktım.

Bu düşüncelerle aşağı indim. Kerime Hanım bana seslendi.

- Çıkıyor musunuz, Demir Bey?

Yorgun bir şekilde gülümsedim.

- Evet. Size kolay gelsin.

Ayakkabılarımı giyinip evden çıktım. Saat 8.30'a geliyordu. Arabama hızlı bir şekilde adımlayıp, şirkete doğru ilerlemeye başladım.

...

Evime doğru gelirken yüzümde ufak bir tebessüm vardı. Çünkü ben bu akşam küçük bir kızı mutlu edecektim.

Fakat bir sorun vardı; İlayda'nın evinin nerede olduğunu bilmiyordum. Oradaki çocuklardan birine sorarım diye düşündüm.

Arabadan inip sokakta oynayan çocuklardan birinin yanına yaklaştım.

- Merhaba, güzellik? İlayda adında, senin yaşlarında bir kızı arıyorum. Sen tanıyor musun?

Kız önce gülümsedi fakat anında gülümsemesi soldu. Bana parmağıyla bir gecekonduyu gösterdi.

- İlayda bu evde oturuyor, amca.

Teşekkür edip, gösterdiği eve doğru yürüdüm. Kapıyı yavaşça tıktıklamaya yeltendim.

Fakat o sırada kulaklarımda bir çığlık sesi duyuldu. Bu ses, İlayda'nın sesiydi. Kapıyı tıktıkladım.

Gecekondudan gelen sesler kesildi. Ardından birisi kapıyı açtı.

- Hayırdır?

Karşımdaki benden yaklaşık 10 santimetre kısa olan, pala bıyıklı bir adamdı.

- Ben İlayda'ya bakacaktım.

Adam bana değişik bir bakış attı.

- Neden?

O sırada gözüm kapının arkasına kaydı.

İlayda oradaydı. Kocaman gözleri ıpıslak olmuştu. Beni görür görmez acı bir şekilde gülümsedi.

Adama öfkeyle baktım.

- İlayda neden ağlıyor?

- Sizi ilgilendirmez.

Kızın ağlaması ve duyduğum çığlıklar asla umursanmayacak türden değildi.

- Beyfendi, tekrar soruyorum; İlayda neden ağlıyor?

Ben karşımdaki adam ile öfkeyle bakışırken İlayda'nın sesi kulağımda duyuldu.

- Babam bana vuydu, amca.