Κεφάλαιο τρία

99 26 6
                                    

"Τ' άκουσες? Λένε πως ήρθε καινούριος μαθητής." άκουσα μια κοπέλα καθώς περπατούσα μέσα στο κτήριο.

Καινούριος μαθητής?

Τα βλέμματα των κοριτσιών έπεσαν πάνω μου και εκείνες απλώς με κοίταξαν έντονα και έσκυψαν το κεφάλι.

Γιατί γαμώ με λυπούνται έτσι? Δεν θέλω κανενός τη λύπηση. Θέλω να μου συμπεριφέρονται φυσιολογικά.

Μπήκα μες τη τάξη μου και κάθισα στη καρέκλα. Έβγαλα αμέσως το βιβλίο της ιστορίας όπου έχω τώρα τη πρώτη ώρα και ξεκίνησα να διαβάζω. Όχι ότι δε τα ξέρω απλώς κάνω μία επανάληψη.

Το μάτι μου έπεσε στο βραχιόλι που φοράω. Το ακούμπησα και χαμογέλασα ελαφρώς έχοντας τα μάτια κλειστά. Μου το είχε κάνει δώρο όταν είχαμε κλείσει έναν μήνα μαζί. Τότε, εγώ δε του είχα πάρει δώρο και αυτό με έκανε να νιώσω απαίσια αλλά φυσικά εκείνος μου έδιωξε τις τύψεις. Δεν τον ένοιαξε που δεν του πήρα δώρο. "Το δώρο μου το έχω πάρει εδώ και έναν μήνα. Το δώρο μου είσαι εσύ, Joe!" μου είπε και πραγματικά σε αυτά τα λόγια συγκινήθηκα.

Πήρα μία βαθιά ανάσα και κούνησα το κεφάλι μου για να διώξω αυτή την ανάμνηση.

Το κουδούνι χτύπησε και σιγά - σιγά τα παιδιά άρχισαν να μπαίνουν μέσα. Μέσα μπήκαν οι 'παλιοί' μου φίλοι. Φαινόντουσαν όλοι τους μουντοί και σκεπτικοί. Σαν κάτι να τους βασάνιζε και τους 7.

Η καθηγήτρια μπήκε μες την τάξη ύστερα από 3 λεπτά και το μάθημα ξεκίνησε. Καθώς μας διάβαζε ένα κείμενο από το βιβλίο και μας το εξηγούσε παράλληλα, η πόρτα χτύπησε δύο φορές και ύστερα άνοιξε και μπήκε μέσα ένα παιδί που πρώτη φορά τον βλέπω. Μήπως είναι ο καινούριος που έλεγαν εκείνα τα κορίτσια πριν?

Ήταν ξανθός και η φράντζα του έπεφτε προς τη δεξιά μεριά στο μέτωπο. Είχε -όχι και τόσο- φουσκωτά χείλη. Δεν ήταν και τόσο ψηλός αλλά ούτε και κοντός. Περίπου στο 1,75 θα 'ταν. Φορούσε ένα μαύρο παντελόνι, μία απλή άσπρη μπλούζα και το μαύρο του δερμάτινο μπουφάν και μαύρες αρβύλες. Είναι αρκετά γοητευτικός.

"Εσύ είσαι ο καινούριος?" τον ρώτησε η καθηγήτρια καθώς κρατούσε το βιβλίο και εκείνος απλώς έγνεψε καταφατικά. "Σύστησε τον εαυτό σου." του είπε με ένα ευγενικό χαμόγελο εκείνη και εκείνος κοίταξε προς τα εμάς. Το βλέμμα του για ελάχιστα δευτερόλεπτα έπεσε πάνω μου.

𝒉𝑒𝑙𝑝 𝑚𝑒 // 𝑃𝑗𝑚Kde žijí příběhy. Začni objevovat