BALIN

🌙 TANITIM 🌙

Saat gece yarısını çoktan geçmişti . Hava olduğundan da soğuk geliyordu ona...

 Karanlık yolları aydınlatacak tek bir ışık bile yanmazken , o bunu umursamıyordu bile...Bir anda içine düşen ateş her yeri aydınlatmaya yetmişti . Eli ile göğsünü tuttu. Nefesi kesilmişti sanki . Ne olmuştu ki şimdi ?O an hissettiği şey ile karşısına baktı ... 

O gelmişti ... 

Kalbini bir buz kütlesine çeviren ... Delicesine korkuyordu ondan...Korkusu ona zarar vermesi değildi. Yeniden onu öldürmesiydi.Karşısına geçecek gücü yoktu . Onu bu hale sokan o değil miydi zaten ?Arkasını döndü. Oradan uzaklaşmak istiyordu . Ama sadece bir adım atabilmişti ki onun sesini duydu. 

'' BALIN ! ''

 İçini yangına çeviren ses ve onu kül eden söz. Yine öyle seslenmişti ona ..BALIN diye...

 Bundan sonrası yoktu oda biliyordu ..İkisi de yenik düşmüşlerdi . Ama pes etmiyorlardı . Kayboldukları sokakta yine yol onlara çıkacaktı .Olduğu yere mıhlanmıştı Arya...Dönecek cesareti yoktu , söyleyecek çok şeyi vardı...Dönmedi , tekrar yürümeye devam etti . 

'' BALIN neden yapıyorsun bunu ? '' 

Tekrar duydu onu . İçi titredi bu sefer. Gözünden bir yaş süzüldü cayır cayır yanan kalbinin üzerine . Arkasını dönmeden seslendi Arya . 

'' Sana , beni en çok aradığın anda gideceğimi söylemiştim...''

 Olduğu yerde bıraktı adamı ve karanlık sokakta bu sefer bilmediği yola doğru yürümeye başladı . Önü karanlıktı ve çıkışı yoktu . Tek çıkışı oydu...Adam duyduğu cümle ile bir kez daha lanet etti taş kalbine . Kaybetmişliği ilk kez tadıyordu . Ağır gelmişti ona ...Kadın ise kaybetmişliği değil çaresizliği yeni tadıyordu . Esir düşmüşlerdi Aşka..

Ya yanacaklardı ...Ya yok olacaklardı...