CHAPTER 20: tears part 1
Raylie's P0V
Tapos ngayon porke ba mamatay na sya. Gusto niya magbawas ng kasalanan para khit papaano malinis ang konsensya yang haharap kay San Pedro? Wala na huli na ang lahat. Patay na sya para sakin, Matagal na!!
"Anak, wag mo namn gawin sakin to! Maawa ka nmn sa Papa mo" umiiyak na sbi ni Mama
"Ma ano ba! Tama na! wag na natin saktan ang mga sarili natin. Hayaan nlng natin sya"
Medyo nataasan ko pa c Mama ng boses. Nadala na kasi ko ng emosyon ko. Naguguilty nga ko dhil nasigawan ko pa si Mama.
Hinawakan ni Mama ang magkabilang pisngi ko at tinitigan ako sa mga mata na parang bang nakikiusap.
Ano nga ba mgagawa ko? Anak lang ako! Ayokong nasasaktan si Mama at lalong ayokong nakikita syang umiiyak. At ngayon umiiyak sya dahil sa tigas ng puso ko.
Di ko namalayang tumulo na pala ang mga luha kong knina ko pa pinipgilang bumagsak.
Hinawakan ko ang kamay ni Mama
"Nasan si Papa" tanong ko
Sinabi ni Mama kung saang Hospital naroroon c Papa. tumayo na ko at hinalikan sya sa noo pagtapos nun umalis na ko para puntahan sa sala c Yoona.
Yoona's POV
Dali daling hinawakan ni Raylie ang kamay ko.
"Halika na" mahinang sabe niya. Ramdam ko ang lungkot sa boses na yon.
"Ok ka lang?" Nag-aalalang tanong ko habang naglalakad kme palabas ng bahay nila.
Pati tuloy ako nalulungkot! Parang gusto ko syang yakapin at sabihing andito lang ako at dadamayan ko sya.
Nakasakay na kme ng kotse at saka niya pinaandar
"Pwede bang dito ka lng sa tabi ko?" Paki-usap niya. Alam kong malungkot sya kitang kita yon sa mga mata niyang namamaga na para bang galing sa pag-iyak.
Doon ko naiisip na umiiyak pa pla sya. Ang buong akala ko kasi matapang at matigas sya. Db nga monster pa ang tawag ko sakaniya. Pero ngayon ibang Raylie ang nakikita ko. Mahina at nasasaktan.
"Nandito lang ako dadamayan kita sa problema mo" sagot ko skaniya.
Anu ba yan! Parang gusto kong umiyak naawa ko skaniya. Ayokong nagkakaganyan ang mahal ko..
Ilang oras ng biyahe ay napansin kong huminto ang sasakyan sa isang Hospital.
Lumabas kme ng kotse at magkahawak na pumasok sa loob ng Hospital.
Nagtungo kame sa may front desk.
"Good afternoon sir may bibisitahin po ba sila?"- nurse
"Ricky Santos"- Raylie
Sino kaya yong pupuntahan namin dito.
"Ano pong pangalan nila at kaano ano po nila ang pasyente?"- nurse
"I'm Raylie Amarillo his son and she is my wife" turo sakin ni Raylie.
Hah?? Wife talga! Di nlng ako umimik ng mga sandaling iyon. So Papa niya pala ang dadalawin nmin dito.
Nakita kong nag dial sa telepono yung nurse. after ng ilang minutes natapos din sya sa pagkikipag-usap sa kabilang line
"Room 204 po sa 5th floor"- nurse
Agad na kming sumakay ng elevator. Ng makarating na kme sa 5th floor ay hinanap na nmin yung room.
Nsa tapat na kme ng Room 204 napansin kong napahinto si Raylie parang nagaalangang pumasok.
Hinawakan ko sya sa braso, tumingin sya sakin at nginitian ko sya na para bang nagsasabing 'kaya mo yan'
Dahan dahan niyang pinihit yung hawakan ng pinto at pumasok kme sa loob.
Raylie's POV
Pumasok na kmi sa loob ng kwarto nakita kong may matandang lalaking nakaratay sa kma. Halatang halata sa itsura niya na may karamdaman sya.
May dalawang babaeng nagbabantay sakniya siguro asawa at anak niya. Tumango lang sya sa dlawa na para bang nagsasabing iwan niyo muna kme.
Sbay lumabas ng pinto yung dalwang babae. Di ko akalaing sa gantong sitwasyon ko pa sya makikita. Aaminin ko nakaramdam ako ng konting awa pero d parin naalis sa puso ko yung galit at sama ng loob na knimkim ko sa buong buhay ko.
