Yıldızlar Ölü Şairlerin Kaybettiği Ruhudur

0.4

Bir çiçek açar, bir çiçek solar. Bir bebek doğar, bir insan vefat eder. Dünyanın kanunu bu değil midir zaten? Birinin başlangıcı, birinin sonudur. Bazen ise sonumuzun olduğunu sandığımız şeyler yepyeni bir başlangıçtır. Hayat bazen çıkmaz bir sokaktır. Ve bizim o çıkmaz sokaktan çıkmaktan başka şansımız yoktur. Kısa sürede, uzun sürede yada ne kadar uğraştığımızı umursamadan. Her zaman bir çözüm vardır, bir yolu illaki vardır. Herşey kendizi sevmekte başlar. Şöyle bir alıntı okumuştum; "insan çok sevmekten, kıyamamaktan, kızamamaktan, üzememekten ve hep alttan almaktan kaybeder. Hayat, ilk olarak kendini yok sayanları harcar." Ne kadar da haklı bir yazı değil mi? Şöyle düşünelim. Aslında hepimiz birer yıldız gibiyiz. Parlayıp göz önünde bulunmakta bizim elimizde, solup kaybolmakta. Her şey bizim elimizde. Ve biz istedikten sonra önümüzde çıkmaz sokak dahi olsa, ne yapar eder oradan çıkarız. Kendimiz için bunu yapmak zorundayız, çünkü kendimiz için en iyisi bu..