Bahçede kuru bir ağaç vardı. Fırsat buldukça oraya tırmandığımı ve tehditlere kulak asmadan tenefüs sonuna kadar daldan dala atladığımı gören muallim bir gün, "Bu çocuk insan değil, Çalıkuşu!" diye bağırmıştı.
İşte o günden sonra asıl adım unutuldu ve herkes beni Çalıkuşu diye çağırmaya başladı.
