Πρόστυχος Αιχμάλωτος

Author

Ο Ίαν βρισκόταν στην έπαυλη των Κουζνέτσοφ

Πήγαινε πέρα δώθε μέσα στο σπίτι ώρες τώρα περιμένοντας την επιστροφή τους

Όσο αργούσαν, τόσο μεγάλωνε το άγχος του

Μόλις άνοιξε η πόρτα έτρεξε και αγκάλιασε σφικτά τον κολλητό του

"Διάολε νόμιζα πως έχανα τον αδελφό μου!"

Σκεφτηκε πλέον ανακουφισμένος

Ο Γκάμπριελ ανταπέδωσε στην αγκαλιά του και μετά κέρδισε ένα άγριο βλέμμα

Ι:Είσαι μαλάκας!

Γέλασε και έβγαλε την ξεσκισμένη του μπλούζα

Πήγε να φύγει προς το δωμάτιο του μα η φωνή του πατέρα του τον σταμάτησε

Ήταν σίγουρος βαθιά μέσα του πως δεν θα γλύτωνε έτσι απλά

Κ:Εδώ Γκάμπριελ. Τώρα!

Η άγρια φωνή του πατέρα του ακούστηκε και εκείνος στριφογύρισε τα μάτια του ενοχλημένος

Έκατσαν όλοι στους δερμάτινους μαύρους καναπέδες που υπήρχαν στο πελώριο χώρο υποδοχής του σπιτιού και για λίγο επικράτησε σιωπή

Γκ:Πριν αρχίσεις να ρωτάς μαλακίες που ήδη γνωρίζεις πατέρα, η απάντηση μου είναι ναι

Ο Γκάμπριελ ήξερε σίγουρα την πρώτη ερώτηση του πατέρα του

Ακόμα και ο πιο άσχετος άνθρωπος θα μπορούσε να την είχε μαντέψει

Αφού ήξερε πως εκείνοι τον είχαν γιατί να το ρωτούσε;

Μα έτσι είναι οι άνθρωποι, άπιστα πλάσματα που η εμπιστοσύνη τους είναι ελάχιστη στους γύρω τους και ακόμα και στον ίδιο τους τον εαυτό

Έτσι και ο πατέρας του ήταν έτοιμος να ρωτήσει κάτι αυτονόητο που και ο ίδιος ήξερε την απάντηση

Ο Κρίστοφ έκανε τα χέρια του μπουνιές εξαγριωμένος και τις χτύπησε στο τραπέζι

Κ: ΆΣΕ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΓΚΆΜΠΡΙΕΛ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ ΚΑΛΑ! ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ; ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΠΟΥΣΤΗ ΛΟΓΟ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΣΕ ΠΙΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟΜΈΡΙΑ!

Ούρλιαξε χτυπώντας το γυάλινο τραπέζι το οποίο ράγισε ελάχιστα

Ο Ίαν ένιωθε απειλή μα δεν θα το έδειχνε

Ήταν νόμος να μην δείχνεις την αδυναμία σου και το είχε μάθει από παιδί

Έτσι κράτησε το φόβο μέσα του και συνέχισε να παρακολουθεί την πορεία της συζήτησης