Πρόστυχος Αιχμάλωτος

Αρίστη

Γκ:ΔΙΑΟΛΕ

Έπιασα την καρδιά μου τρομαγμένη όταν τον είδα να έρχεται προς το μέρος μας

Άνοιξε την πόρτα απέναντι από την δική μου και πήγε να μπει μέσα.

Η Αμαρυλλίς τον τράβηξε και τον αγκάλιασε σφικτά

Αμ:Θα έχει κάποιο λόγο που δεν σε αφήνει αγόρι μου

Χάιδεψε απαλά την πλάτη του και εκείνος έδειξε να χαλαρώνει

Την απομάκρυνε και την κοίταξε στα μάτια

Γκ:Φυσικά και έχει. Με υποτιμάει
Αμ:Μην λες ανοησίες. Αν το έκανε θα ήταν σαν να υποτιμούσε τον εαυτό του

Εκείνος γέλασε καταθλιπτικά και απομακρύνθηκε από την αγκαλιά της

Γκ:Ναι, ξέχασα πως είμαι ένα αντίγραφο

Η ειρωνία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του

Πήγε να φύγει ξανά σταμάτησε

Γκ:Πάω να πληθώ

Έδωσε ένα φιλί στην γυναίκα που ήταν μπροστά του και μπήκε στο δωμάτιο του

Αν:Ποτέ δεν θα καταλάβει πως είναι ένα πρότυπο και όχι ένα αντίγραφο

Μονολογησε και αναστεναξε

Α: Αμαρυλλίς ξέρεις πως να τον ηρεμείς!

Ήθελα να της αλλάξω το κέφι

Έτσι επέλεξα να λύσω και κάποιες απορίες μου!

Α:Πως το έκανες;
Αμ:Τον έχω μεγαλώσει εγώ γλυκειά μου.

Η μητέρα του;

Αμ:Και πίστεψέ με δεν ήταν εύκολο παιδί

Είπε γελώντας και πήγαμε προς τα κάτω

Α:Είμαι σίγουρη γι'αυτό. Όμως Αμαρυλλίς δεν πονούσες όταν τον έβλεπες χτυπημένο;

Μπήκαμε στην κουζίνα και άρχισε να κόβει κάτι λαχανικά

Πήρα και εγώ ένα μαχαίρι και την πλησίασα

Αμ:Όχι Αρίστη δεν χρειάζεται.
Α:Θέλω να σε βοηθήσω σε παρακαλώ. Θέλω να μάθω

Ποτέ δεν με άφηνε ο πατέρας μου

Όμως θέλω να μάθω γαμωτο

Μου έκανε χώρο και άρχισα να την βοηθάω

Αν:Δεν πονάω απλά. Κάθε φορά που τον βλέπω χτυπημένο καταρρέω μέσα μου. Τον μεγάλωσα σαν να ήταν παιδί μου. Δεν μου αρέσει να τον βλέπω να πονάει αλλά ούτε και να μοιράζει πόνο. Στα μάτια μου είναι ακόμα εκείνο το μικρό παιδί με το χαμόγελο στα μάτια