BÖLÜM 3

563 25 2
                                    

  Multi: Kağzım Arslaner
                           

                            ZEYŞAN
Gözlerimi açtığımda hastane deydim en son duyduğum ses bora 'nın sesiydi neden kurtarmıştı ki beni
Ben ona ayak bağı olmaktan başka birşey olmuyordum
Ölseydim en azından bu kadar acı çekmezdim diye düşünürken odaya bora girdi
"Uyanmışsın" dedi yumuşak bir ses tonuyla gözümde süzülen yaşlara engel olamamıştım
"Neden?" Dedim başımı sola çevirerek 
"Ben sensin yaşayamam zeyşan " dedi elimi tutarak
"İstemiyorum " dedim ve elime çektim sinirlenecekti ama yapacak başka birşeyim kalmamıştı
"Deme öyle nolur deme "  dedi onu ilk defa böyle görüyordum  ağlıyordu 'aglama yalvarırım ağlama ' diyordum içimden 
"Bora git " dedim kafamı ona çevirerek  gözlerime iyice baktı
" Toparla kendini konağa gidiyoruz" dedi ve odadan  çıktı

                                  BORA
Zeyşana baktığımda yatağın üstünde öylece yatıyordu hemen yanına koştum ve kucağıma aldım
Koşarak merdivenden indim ve dışarı çıktım arabanın arka kapısını açıp arka koltuğa yatırdım Dilan da ön koltuğa oturmuştu  hastaneye gelmiştik arabadan inip arka kapıyı açtım ve zeyşan'ı tekrardan kucağıma aldım onu hemen bi sedyeye aldılar ve götürmeye başladılar sanki benim suçum değilmiş gibi sedyeden tutup  sürüyordum sonunda ameliyathanenin önüne gelmişti
"Beyfendi siz burda kalın "  dedi oradaki bir hemşire
O arada Dilan başıma geldi
"Tamam agbey sakin ol ,iyi olacak zeyşan" dedi yunmuşak bir sesle
"Dayanamıyorum Dilan olmuyo anladınmı ben zeyşansız yaşayamıyorum ben ona bunu nasıl yaptım " dedim bagırararak  ya ona bişey olursa ben ne yapacaktım o zaman
:
:
6 saat sonra
Zeyşan sonunda ameliyattan çıkmıştı makasın sivri ucunu karın boşluğuna saplamıştı ameliyattı bitmişti ama uyanması uzun zaman almıştı  bir gün sonra uyanmıştı ve artık konağa gitmemiz lazımdı .

                               ZEYŞAN
Üzerimi giyerken içeriye Dilan girdi
"Senin derdin ne sen töreye karşı gelemezsin " dedi tehditkâr bir şekilde
" Benim hiçbir şeye karşı geldiğim yok " dedim arkamı döndükten sonra
Sinirle odadan çıktı bende üzerimi giydim ve çok geçmeden dışarı çıktım bora kapının önünde beni bekliyordu  hemen hastahaneden çıktık ve arabaya bindik Dilan öne oturmuştu bende arka koltuğa oturmuştum
Sonunda konağa gelmiştik arabadan indim ve kapıyı kapattım  Dilan ve bora da inmişti .

Konağın kapısını çaldık kapıyı açtılar içeri girdik herkez salonda oturuyordu hatice ana yeni kuma ya  kahve yaptırıyordu  kuma mutfaktan çıktı ve Hatice ana ya kahveyi servis etti ardından da yukarı çıktı Hatice ana ayağa kalktı ve yanıma doğru gelip konuşmaya başladı
"Ne o çok mu üzüldün" dedi imalı bir şekilde  cevap vermedim başımı öne egmiştim dilanın güldüğünü duyuyordum gözlerimden yaşlar süzülüyordu hemen yukarı çıktım bora da yukardaydı yavaş adımlarla yukarı çıktım yatak odasının kapısının önüne geldim ve tam açacakken bora ve kumanın seslerini duydum
"Çık dışarı" dedi bora  kumaya

"Ama ağam bana bu oda..." Kuma lafını tamamlayamadan bora lafını kesti ve tekrar konuştu
"Çık dışarı dedim " dedi bora kumaya kuma ağlamaya başladı tam çıkacakken hemen banyoya girdim  ağlayarak dışarı çıktı  hemen odaya girdim

" Kuma lafını tamamlayamadan bora lafını kesti ve tekrar konuştu"Çık dışarı dedim " dedi bora kumaya kuma ağlamaya başladı tam çıkacakken hemen banyoya girdim  ağlayarak dışarı çıktı  hemen odaya girdim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Resim :NAZİFE YENGE
                                                                 

Bora  yatağın üstüne oturmuştu  kapının açılmasıyla irkildi ve bana baktı
"Gel otur gülüm dinlen biraz "dedi yumuşak bir ses tonuyla başımı iki yana salladım ve
"Hayır"dedim bu odada daha fazla kalamazdım
Bora ayağa kalktı ve sarıldı 
"Tamam sen nasıl istersen "dedi ve hizmetliler sen birini çağırdı
"Bize yeni bir oda hazırlayın " dedi esaretli bir şekilde o sırada  Salih amca kapıdan içeri girdi
"Kızım bize biraz izin verir misin " dedi merhametli bir şekilde kalktım ve dışarı çıktım .

                                BORA

Zeyşan'ın odadan çıkmasıyla Salih amcam konuşmaya başlamıştı
"Oğlum bu daha ne kadar sürecek  biz kızın ailesine ne deriz bak bu soy devam etmelidir bilirim zeyşanı çok seviyorsun ama yapacak çaremiz yok"
Dedi yumuşak bir sesle haklıydı ama yapmazdım
"Amca yapamam " dedim
"Tamam o zaman zeyşan'nın haberi olmayacak " dedi ne demek istediğini anlamamıştım
"Nasıl amca" dedim sorgular gibi bakarak
"Tamam olacaklardan zeyşan'ın haberi olmayacak" dedi.

TÖREHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin