Her Attitude

Chapter five

Chapter 5

Pagkatapos ng sagutan namin ay siyang pagpasok ng sumunod na propesor. Time had passed at uwian na. This day was so boring. I need my beauty rest now, hindi naman ako gaanong naka pag pahinga kagabi tsk.

"Hey, uuwi ka na?" tanong ni Llych.

"What do you think? " mataray kong tanong.

"Hatid na kita. " what's wrong with this guy?

"I have my own car. " mataray kong saad.

"Please, ayokong sumabay kay—"

"Hi Ludwig! " masiglang bati ni Natasha. Kaya pala gusto niya akong ihatid. Ano ako rebound? What a user, tsk. So pathetic.

"O-oh h-hi Tasha. " pilit na ngiti ang binigay ni Llych kay Natasha.

"Are you going home na? Sabay na tayo. " naka ngiti pa ring yaya ni Natasha.

"A-ah eh—" pinutol ko na siya, ayoko namang lamunin ng guilt. Fake girlfriend niya 'ko eh, tsk.

"Oh sorry Natasha, but Llych is going with me. Bye. " naka ngiti kong saad sabay hila kay Llych paalis.

"You owe me. "

"Thank you! " naka hinga siya ng maluwag ng makarating kami sa parking lot. Iniwan ko na siya at dumiretso na sa sariling sasakyan para maka-alis.

As usual, beauty rest.

Kinabukasan ay gumising ako ng maaga para mag jog. Nagsuot lang ako ng sports bra at leggings. I put my earpods too.

Nagsimula na akong tumakbo at umikot sa loob ng malawak na village nato. It's just five in the morning, medyo madilim pa, wala rin gaanong tao ang nasa labas, better it this way. I hate people, tsk.

I stop when I saw a familiar face.

"Is that the asshole who was beaten up last night? " I asked myself. That's him. He's jogging together with his pathetic dog. Dito rin pala siya nakatira, I don't care anyways.

"Hey, asshole, I thought you're dead. " pang-aasar ko, umasim naman ang mukha niya.

"Tsk, kung hindi mo lang niligtas buhay ko, hinalikan na kita. " banta niya kaya napangiwi ako.

"As if you can, huh. " asik ko, inirapan ko muna siya bago tumalikod at nag-umpisa na ulit magjog.

"Hey miss taray! " tawag niya pero hindi ko pinansin.

"Hey miss—!"

"What?! You're just wasting my precious time! If you're going to thank me, I don't care. Just get lost. " mataray kong saad bago muling tumakbo.

Dumiretso ako sa starbucks para kumain ng agahan.

"One frappe and a cupcake please. " utos ko bago kumalikot sa cellphone. I don't care kung malamig ang agahan ko. Ubos na ang order ko nang may umupo sa harapan ko. Mukha bang bakanti yan? What an asshole.

"Hi miss. " nilingon ko siya bago taasan ng kilay.

"What? " mataray kong tanong sa kaniya pero ngumisi lang siya.

"Ang taray mo naman miss ganda, ang aga-aga eh. " ang aga nga, sinira mo na agad.

"And so what? You're ruining my morning and duh, I don't talk to ugly strangers. Nakakasira ng umaga iyang pagmumukha mo." mataray kong saad bago magcellphone ulit.

"Ako nga pala si—"

"I'm not interested so get lost. " sambit ko ng hindi inaalis sa cellphone ang paningin, duh, sino ba siya para tignan ko ulit. He's not worth to look at.