Eymoş // BxB

1: Beklenmeyen Teklif

    Genç çocuk apartmanın çıkış kapısından öyle bir hızda çıktı ki, ışınlandı desek yeriydi. Tabii bu hızda çıkmasının bir nedeni vardı. Barmenlik yaptığı gece kulübüne geç kalıyordu!

    Eymen daha lise eğitimini tamamlamadan çalışmaya zorunlu bırakılmış bir çocuktu.  Babası sandığı adam onu çalışmaya zorunlu bırakmıştı.

     Babası aslında onun amcasıydı, amcaları sandığı ve her ay en az bir kere mezarlarının yanına gittiği iki adam ise onun gerçek babalarıydı. Babalarının isimleri Kemal ve Serkan'dı. Sarışın çocuğun babaları onu evlat edinmiş ve iki yıl boyunca Serkan'ın abisinden güvende bir hayat yaşamışlardı. Maalesef bu mutluluklarının bir sonu olmuştu ve bu son 31 Temmuz gecesi iki kurşunun ardından Eymen'in acı çığlıklarıyla can vermeleriydi.

    O cinayetten sonra Kenan Eymen'i el bebek gül bebek yetiştirmişti. Karısı Yeliz, Kenan'ın iyi şeyler planlamadığını anladığında bu duruma son vermek için defalarca Eymen'i de alıp kaçmayı denemiş fakat başarılı olamamıştı. O ki her göğsüne yediği tekme yüzünden şu an bu hâldeydi.

     Eymen 15 yaşına geldiğindeyse Kenan durduk yere ona bağırıp çağırmaya ve vurmaya başlamıştı. Ve bir gün akıl almayacak bir şey yapmıştı. Bir adama para verip Eymen'e iğrenç şeyler yapmasını istemişti. İğrenç şeyler...

      Tabii manyak adam Eymen'i telefonundan, okuduğu okuldan, arkadaşlarından ve şehirden ayırmayı da ihmal etmemişti. Sonuçta 'İbneler bunu hak ediyordu.' Öyle değil mi?

    İlerleyen iki yılda ise Kenan her gün en az iki saat hıncını çıkartmak istercesine Eymen'i dövmüştü ve bu dövmelerini karısı hastalanıp ölümle yüz yüze gelene kadar sürdürmüştü. Zaten o gün Eymen ve Yeliz Hanım için dönüm noktası gibi bir şey olmuştu.

    Pislik adam hastane odasına gelip yaptığı her şeyi bir marifet gibi anlattığı zaman, Yeliz Hanım'ın durumu daha da kötüleşmiş Eymen ise yaşadıklarının şokuyla birkaç dakika boyunca boş boş baktıktan sonra Kenan'ı öldüresiye dövmüştü. Tabii o insan dışı yaratığın hücreye tıkılmasını sağlamayı da unutmamıştı.

     Yaşadıklarını hazmettikten sonra Eymen 'annem' dediği kadının yaşaması için her şeyi yapıyordu. Sabahları ve öğleden sonrasını bir cafe geceleriyse bir barda çalışıyordu ayrıca şu an çalıştığı bara geç kalmak üzereydi!!!

    Eymen koşmaktan nefes nefese kalmış bir şekilde kolundaki saate baktı ve son anda yetiştiğinin farkına vardı. Genç çocuk yüzünde rahatlamış bir gülümsemeyle korumalara yaklaşıp bir şeyler söyledi ve kulübün arka tarafından giriş kapısına ulaşıp çalışanların yanına gitti.

    İçeriye girdiğinde kimse onu umarsamamıştı çünkü Eymen buradan bir tane bile arkadaş edinmemişti. Edinmekte istemiyordu zaten. Hızlıca önlüğünü üzerine geçirip gece kulübünün bar tarafına yöneldi ve müşterilerin siparişlerini almaya başladı. Çok geçmeden sarhoş ve çok güzel görünen bir kız gelip Eymen'in kolunu okşayınca Eymen gülmeden edemedi. Genç çocuk kadınları sevmiyordu.

     Sarhoş kız biraz daha zorlayınca mekandaki ses yüzünden "Ablacım benimki senin cinsine kalkmıyor yaa." diye bağırdı keyif aldığı her hâlinden belli olan bir sesle.

     Genç kız birkaç saniye boyunca karşısındaki çocuğun ne dediğini anlamasada sonradan anladı ve kahkaha atarak "Var mı bir enişte?" dedi. Eymen de onunla beraber kahkaha attı ve "Maalesef yok. Ama ne demiş büyüklerimiz bekarlık sultanlıktır." dedi ve kıkırdamaya devam etti. Bu kızı sevmişti.

     Çok geçmeden genç kızla kaynaşmış hatta numarasını bile almıştı. Genç kızın adı Ecmel'di ve tam bir shipperdı. Eymen'le kulüpteki insanları hiç alakası olmayan insanlarla shiplemişlerdi ve bu Eymen'in en sevdiği aktiviteydi. Saat ilerledikçe daha çok konuşmuşlar sohbet etmişler ve Ecmel'in gözleri kendiliğinden kapanmaya başlayınca Eymen bir taksi çağırmış ve Ecmel'i evine göndermişti.
   
    Ecmel gittikten yarım saat sonra genç bir çocuk kulübe giriş yaptı. Masmavi gözleri birini arıyormuşçasına her yerde geziniyordu. Bir süre sonra mavileri Eymen'in üzerinde durdu ve ayakları onu sarışın çocuğa doğru sürükledi.