MY ALPHA//TAEKOOK

4|Gitmiyorsun

Oy vermeyi unutmayınız.
×××××××××

Kendinize soru sorduğunuz zaman aldığınız cevaplar genelde sizi memnun eder. Çünkü hangi cevabı almak istediğinizi bilir ve realizm'den tamamen uzaklaşırsınız.

Mesela ben tam şuan kendi kendime 'Ya annem bunu atlatırsa?' Veya 'Ya anneme bir şey olursa?' sorularına kendi istediğim cevapları veriyordum.

'Evet annem atlatabilir.' Veya 'Hayır annem dayanacak.'

Çünkü gerçeği görmeye gücüm yoktu. Bu evrende o olmadan çok yalnızdım.
Evet belki mühürlenecektim ama bilirsiniz ya,insanın annesi her zaman farklı olur.

Ben hala çocuktum. Onun yanımda olmasına çok ihtiyacım vardı. Ama olamayacağını biliyordum.

Bu sebepten ötürü kendime tutunacak başka bir dal aramıştım ve Jeongguk'u bulmuştum.

Çok zengin değildi,çok romantik ve sürprizlerle dolu da değildi.

Ama sanki onun bana alacağı en pahalı mücehverleri değil de,beraber yapacağımız piknikleri istiyordum.

Çok pahalı yerlerde yemektense,kendi evimizde beraber yaptığımız yemeği yemek istiyordum.

Ama istediklerim listesinde Jungkook'un saat sabahın dokuzunda beni darlaması yoktu.

"Taehyung açım diyorum,uyansana." Cidden delirecektim. Uyandırılmaktan nefret ediyordum,ve bu çocuk nasıl buraya kadar tek başına gelmiş,annem ve benim arama yatmayı başarmıştı..

"Jungkook,saat daha dokuz. Bırak uyuyayım." Dediğimde yine umursamadı. Genel anlamda beni pek takmıyordu zaten sağ olsun.

"Taehyung ya uyanırsın yada su dökerim. Alfan aç aç." Arkadaşlar ben vazgeçtim. Bununla bir ömür geçmezdi.

Bir şey demeden döndüğüm zaman cidden su döktüğünde çığlık atmıştım.

"TANRIM-JUNGKOOK,SEN?!" Annemde benim çığlığıma uyandığında kadının kalbine inecek gibi olmuştu.

"Çocuklar ne bağırıyorsunuz? Jungkook! Mühürlemeden aynı yatağa giremezsiniz?!" Annem bağırıp Jungkook'a vurduğunda,bende Jungkook'a vurmuştum.

"Sabah sabah omegamdan ve annemden dayak yediğime göre...Taehyung güzel omegam açım." Annemin yanında bana 'Güzel omegam.' Dediği için utancımdan ölmüş olsamda, belli etmeden yataktan kalkmıştım.

"Sen buraya nasıl geldin tek?" Dediğimde Jungkook omuz silkmişti.

"İyileşti sanırım,yürüyebiliyordum sabah." Pek şaşırmamıştım. Alfaydı ve kemikleri omegalara göre daha güçlüydü. Pek hasar almadığı için sadece kemiği zedelenmişti. Kırılma falan yoktu.

"Oh anladım,yinede çok zorlama. Bende kahvaltı hazırlayayım." Diyerek odadan çıkacağım sırada annem seslenmişti.

Mutfağa geçip Jungkook'un ve annemin kahvaltısını hazırlamıştım.
Benim yiyecek vaktim olmadığı için onları çağırmıştım sadece. Jungkook annemi kucağına almış getiriyordu. Zayıf bir annem vardı zaten.

"Taehyung,yemiyor musun?" Dediğinde annem,kafamı olumsuz anlamda sallamıştım.

"İşe yetişeceğim anne. Size afiyet olsun." Yanlarından ayrılacağımda Jungkook kolumdan tutmuş ve beni durdurmuştu.

"Gitmiyorsun." Kolumu çekmeye çalışsamda bırakmamış,ve hatta tek eliyle beni takmadan yemek yemeye başlamıştı.

"Gidiyorum Jungkook,bırak." Kesinlikle bir hayalet olmalıydım. Beni zerre takmıyordu,sürekli burnunun dikine gitmek konusunda yemini vardı.