Asymptote [On Going]

CHAPTER 1

Sye's POV

"Did you ever fall for someone you know you shouldn't? Try hard to fight your feelings, but you just couldn't? You fall deeper with each passing day, But try to hide it in every possible way. He's only a friend, and nothing else...That's the lie you keeping telling yourself. You keep on saying he's just a bud, But deep inside, you're falling in love. You get so giddy when you meet his eyes, But keep reminding yourself it isn't right. A simple glance turns into a stare, But you pretend that you don't care. It's not right for you two to be. Is that why you hide it so no one can see? But how long will you pretend? Keep lying that he's just a friend? Perhaps your feelings you can never show. Perhaps it's wrong for him to know. Your friendship can't be risked over this, So being his girl is an impossible wish..." 

Haay. Napatingin ako sa mga kaklase ko. Weird. Lahat sila nakatingin saakin. Nakinig sila? Amazing! Kasi sa tuwing may mga speech sa harapan panay ang daldalan nila, wala lagi yang mga pake. Naks. Ano kayang recess ng mga to? 

*clap clap clap claps claps clapssssss clapssss claaappppssss*

"That was an aweeessoommee Miss  Syrienne Eun Hee!" 

"Hehe. Thank you po Mam" Wie. Napuri ako hah. 

"Malaman yung speech mo. Hindi lang basta basta ginawa. Nararamdaman ko yung emotions sa speech mo."

"Dapat po kasi isinasapuso ang bawat sinusulat" Finals pa naman ito. Mabuti nga nagustuhan ni Mam.

"For that very awesome speech, I'll give you A++" WHAT? O.O Tama ba nadinig ko??! O.O

"Woooowww!" sabi ng mga kaklase ko. Hehe. Eh sa magaling ako eh. Hahaha ^^,

Naglakad na ako papunta sa upuan ko. Nakita ko si Kyla medyo naluluha luha.

"Uy. Kyla anong nangyari sayo?" Humarap siya saakin ng naka nguso. Uso pout ngayon eh :3

"Nakakainis ka!" Hala!

"Bakit? May nagawa ba akong mali?"

"Shunga lang? Eh nakakaiyak kaya yung speech mo. Sapul sa lahat" Sabi ni Junibeks. 

"Ahh. Hay, sorry naman!" Habang nakatingin kay Kyla. May kumalabit sa braso ko sa kabila. 

"Oi babae, may pinanghuhugutan ka ba?" 

"Meron best! Yung ugat ng puno yun ang pinanghuhugutan ko."

"Di nga Sye?" 

Yan na ang makulit kong bestfriend. Met him. Yuhp HIM. Lalaki siya. Siya si Xander Dae-Ho. And yeah, tama ang iniisip niyo parehas kaming may lahing Korean. Parehas ang Dad namin Koreano at ang Mom naman niya ay pure Filipino samantalang ang Mom ko naman ay Half Korean and Half Filipino. So bale 75% akong korean 25% Filipino. 

"Ano ba? Pinanghuhugutan ko?"

"Hinde. hinde. Ano ba ang tanong ko diba?"

"Eh kung hugutan kita diyan ng buhok haah." Sabay sabunot sa kanya. Pero manhid na yan saakin kaya masaktan man yan immune na yan. 

"Aray. Ano ba! Sadista ka talaga. Tss." sabay tinapik ang kamay ko paalis sa buhok niya.

"Amp. Bleeh! :P "

"Immature. Para ka talagang isip bata. Nakakabanas kang kausap." Aba aba. Langya talaga tong bestfriend ko.

"Sino bang nagsabi sayong kausapin mo ako? Ikaw tong makulit eh, nakakaasar lang." Siya yung unang kumausap saakin. 

"Shut up" Shocks. Shina-Shut up na lang ako ngayon ng bessy ko. 

"Shut up too, BESSY!" Haha. Ayaw niyang tinatawag na Bessy.