"JiMin-ah ငါရောက်ပြီ...."
"aww TaeHyung-ah..."
"မျက်နှာလဲမကောင်းပါလား....ဘာဖြစ်လို့လဲ...ဘာစိတ်ညစ်စရာရှိလို့လဲ...."
"TaeHyung-ah ....Jin Hyung ကလေ@$$&#$*!# ငါ ငါ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး...Hyung ကိုငါပြောချင်ရာပြောပြီး ထွက်လာခဲ့မိတယ်...အမှန်ဆို Hyung က ငါ့အတွက်စဥ်းစားပြီး လုပ်ပေးတာကို ငါဂရုမစိုက်သလိုဖြစ်သွားတယ် ...ငါ့ဘက်ကလွန်သွားတယ်ထင်တယ်..."
ငိုပြီးရင်ဖွင့်လာတဲ့ JiMin ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်အရမ်းနာကျင်ရတယ်...ကျွန်တော့နှလုံးသားကိုတစ်ယောက်ယောက်က ဆွဲညှစ်လိုက်သလိုပဲဗျာ...ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်တောင် မသိပဲမျက်ရည်ကျလာမိတယ်...
"TaeHyung မင်း ငိုနေတယ်...."
"JiMin-ah ငါမင်းကိုပြောစရာရှိတယ်..."
"အင်း ပြောလေ..."
"ငါ မနက်ဖြန်....."
တူ တူ တူ တူ...📞
" အော် JungKook-ah ..."
"JiMin-ah မင်းဘယ်မှာလဲ ငါပြောစရာရှိလို့ အရေးကြီးတယ် "
"အင်း ငါ #$$*$ မှာ..."
"အင်း ငါအခုလာခဲ့မယ်..."
"TaeHyung-ah မင်းခုနကဘာပြောလိုက်တာလဲ...."
"သြော် ဘာမှမပြောပါဘူး JungKook လာမယ်တဲ့လား..."
"အင်း..."
ခဏအကြာ JungKook ရောက်လာတော့...
"အော် TaeHyung ပါရောက်နေတာလား..."
TH - "အင်း..."
JM - "ပြောစရာရှိတယ်ဆိုတာ ဘာလဲ... JungKook-ah"
"အင်း Jin Hyung ကိစ္စ"
"မင်းက ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ..."
JungKookကလဲ သူသိလာတဲ့အကြောင်းပြောပြ JiMinကလဲ သူအိမ်ကထွက်လာတဲ့အကြောင်းပြောပြပြီးတဲ့နောက် တချိန်လုံးငြိမ်သက်စွာနားထောင်နေတဲ့ TaeHyungစီက အသံထွက်လာခဲ့သည်....
"JungKook-ah ငါနဲ့ စကားခဏလိုက်ပြောလို့ရမလား..."
"အင်း..."
JiMin နဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းနေရာရောက်တဲ့အခါ...
"ပြောလေ ဘာပြောမလို့လဲ..."
