"ဒီနေ့ကျောင်းစတတ်ရမှာပဲ...ကျောင်းမတတ်ချင်ဘူး ...Jin Hyung ကျွန်တော် ကျောင်းမတတ်ချင်ဘူး.."
"မတတ်ချင်လို့ဖြစ်မလား ပုကျိလေးရယ် Hyungကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်အောင်လုပ်နေတာလား"
"Hyung ကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်အောင်လုပ်တာမဟုတ်ရပါဘူး ဒီနေ့ကျောင်းသွားရင် ဘယ်သူတွေနဲ့ ဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရဦးမလဲမသိဘူး ကျွန်တော်ကြောက်တယ် Hyung..."
"အော် ပုကျိလေးရယ် မကြောက်ပါနဲ့ Hyungရှိတယ်နော် အကယ်၍ကိစ္စတစ်ခုခုရှိရင် ချက်ချင်းဖုန်းဆက်လိုက်..နော် လိမ္မာတယ် ကျောင်းသွားဖို့သွားပြင်တော့..."
"ဟုတ် Hyung...."
**************************************
အခန်းရှေ့ရောက်တော့
"အခန်းထဲကိုဝင်ရင်ကောင်းမလား ဆရာလာမှဝင်ရမလား...ဟူး..."
JiMinတယောက် သက်ပြင်းရှည်တချက် ဆွဲချရင်း အခန်းထဲကိုအဝင်
"ဟေး အားလုံးတိတ်ကြ ဒီမှာ ငါတို့ရဲ့ တော်ဝင်ကြောက်ပန်းလေးလာနေပြီ..."
ထိုကျောင်းသားရဲ့စကားဆုံးတော့ အရင်နှစ်ကတူတူ တစ်ခန်းထဲတတ်ဖူးတဲ့ ကျောင်းသား/သူ တစ်ချို့ သူ့ကိုဝိုင်းရယ်ကြလေသည်
ဒီနှစ်လဲဒီလိုပါပဲလား ...ငါ့ကိုဝိုင်းပြီးလှောင်နေကြပြန်ပြီ....
ထိုအချိန်ဆရာရောက်လာကာ...
" အားလုံးတိတ်..ကျောင်းသားအသစ်ရှိတယ်...သား ကိုယ့်ကိုမိတ်ဆက်လိုက်ပါဦး.."
"ဟိုင်း ငါ့နာမည် Kim TaeHyung လို့ခေါ်တယ်..အားလုံးနဲ့ရင်းနှီးချင်ပါတယ်.."
သွားလေးစိပြီး လေးထောင့်ပုံစံအပြုံးလေးနဲ့ကောင်လေးတယောက်...
"TaeHyung ကနိုင်ငံခြားကနေကျောင်းပြောင်းလာတာဖြစ်တဲ့ အားလုံးကူညီပေးလိုက်ကြပါ...သားသွားဟို မျက်မှန်အဝိုင်းနဲ့ကောင်လေးဘေးနားသွားထိုင်..."
"ဟုတ်..."
ဆရာညွှန်ပြရာ မျက်မှန်နဲ့ကောင်လေးဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးနောက်...
"ဟိုင်း ငါ့နာမည်KimTaeHyung.. မင်းကကော.."
"ငါက Ji JiMin ပါ Park JiMin..."
