Αναρωτιέμαι πως τόσο εύκολα ξεγράφεις κάποιον από την ζωή σου με τον οποίο έχεις περάσει τόσα πολλά μαζί του,με τον οποίο έχετε ζήσει αξέχαστες στιγμές,με τον οποίο μένατε ξύπνιοι τα βράδια και λέγατε ότι θα μείνετε φίλοι για πάντα αλλά από ότι φαίνεται δεν ίσχυε τίποτα από όλα αυτά.
Αυτό έκαναν και οι δήθεν τότε φίλοι μου,μου έδειχναν ότι θα είναι για πάντα δίπλα μου αλλά ήταν το αντίθετο,μου έδειχναν ότι με νοιάζονται αλλά όχι, έφυγαν μακριά και δεν γύρισαν να μου πουν τον λόγο. Και όλα αυτά γιατί με ρωτάς.? Οι παρέα μου ήταν δέκα άτομα,όλοι έφυγαν για τον ίδιο λόγο. Όλοι!!
Όχι επειδή τσακώθηκαν μαζί μου,όχι επειδή με βαρέθηκαν, όχι επειδή έφταιγα σε κάτι. Επειδή τους είπε η Λυδία. Τους είπε ψέματα,τους είπε πως έλεγα διάφορα πράγματα πίσω από την πλάτη τους,πως του κορόιδευα,πως τους χλεύαζα. Ένας σοβαρός άνθρωπος ποτέ δεν θα πίστευε κάποιον μόνο από τα λόγια που του λένε και όμως την πίστεψαν. Πίστεψαν τα ψεύτικα παραμύθια που τους πούλησε για να φανεί αθώα σε όλη αυτή την ιστορία. Έπρεπε να βάλω ένα τέλος και αυτό έκανα. Έστειλα ένα μήνυμα στην ομαδική συζήτηση, το τελευταίο μήνυμα από εμένα. Τους εξήγησα ότι όλο αυτό είναι παράλογο,ότι δεν θα έλεγα τέτοια πράγματα για αυτούς,ότι τους νοιάστηκα πραγματικά,ότι με ήξεραν σαν άνθρωπο αλλά και σαν χαρακτήρα,ότι δεν θα έκανα ποτέ κάτι τόσο άσχημο. Προσπάθησα πολύ αλλά βγήκε μάταιο. Κανείς δεν με πίστεψε,τόσα χρόνια φιλίας πήγαν για πέταμα. Στεναχωρήθηκα, έκλαψα, παραπονέθηκα όμως μέχρι εκεί. Δεν μπορούσα άλλο. Έκανα αυτό που έπρεπε να είχα κάνει από την αρχή...
Η συνέχεια της ιστορίας θα ανέβει στις 23/4
