Arkadaşlar begendiyseniz yada fikir öneriniz varsa yorumlarınızı bekliyorum 💓
ADANA
Sabah altıya kurdugum alarm kafamın içinde çalıyodu sanki gözlerimi hafif araladığımda perdenin arasindaki ışıkla yavaş yavas sabah oldugunu anladim yatak dan kalkıp banyoya yöneldim elimi yüzümü yıkadim kendime baktım biraz aynada bir iç çekip çıktım odadan
Sabah olmasından herkez uyuyodu önce yılmazin odasına gittim kapıyı yavaşça açıp baktim bidaha göremeyecek gibi baktım canıma kapıyı geri yavaşça kapatıp annemin odasınin kapısını açtım bacaklarım beni taşımıyacak kadar titremeye başladı giremeyecektim bakamiyacaktım ona hiç girmeden kapattım kapıyı daha fazla duramadım evde bacılarımın yanına gidemedim biliyodum daha fazla durursam gidemeyeceğimi elimi belime attım silahim yerindeydi arabama atladığım gibi yola koyuldum .
Saat 08.24
"Yılmaz oglum hadi abini uyandirda gel kac gündür bir şey yemiyor "
"Anne abim gelemez yani abim burda degil "
"Nerde"
"İstanbula gitti bu savaşı bitirecem dedi sende anneme bakacan kardeslerine bakacan dedi "
" Kalk yılmaz kalk bu bebenin savaş bitirecegi yok daha cenazemiz kalkali bir hafta olmadı arabalari hazırlayın yola çıkıyoz "
"Tamam anne hemen "
İstanbul
Eve geleli cok zaman gecmemisti sonunda gelmiştim herkez için hayranlık duyulan istanbula ama benim için sadece kahpe bizans tı silahımi elime aldim düşünmeye başladım keşke dedim keske ilk elime aldiğım zaman hemen geri atsaymışım belki şimdi bu halde olmazdım ölumden korkacak insan degildim sadece ailem ben yokken ne yaparlardı nasil yaparlardı yılmaz başa çıkabilirmiydi tum bu düşüncelere dalmışken kapı çaldı kaşlarımı çattım kapıdaki iki uc adam vardi onlara beni rahatsız etmeyin demiştim, oturdugum yerden kalkamadan bagirdım
"Ne var lan size beni rahatsiz etmeyin demedimmi "
Kapıdan cok tanıdık bir ses geldi
"Aç kapıyı AZER "
Anamdi bu hemen kosar adim kapiya gittim
"A-anne senin s-sen nası geldin "
" aklindan geçen ne varsa duracaksın bu savas bitecek azer "
" Ana ne konustugunun farkındamısın kardeşlerimin kanı o adamların ellerinde sen savas bitecek diyorsun "
" Ben ne konustuğumun farkindayım azer bitecek diyorsam bitecek bu savaş baban neyden içeri düsüp öldü azer söyle kardeslerin neyden öldü ben bir canımı daha bu savas işlerinden dolayi toprağa veremem azer kurtuluş "
" Ana ben gidecem intikamımizi alacam ne dersen de sen ; dedim
Tam yanindan geçip gidecekken dediği seyle yerimde kalakaldim
" Eger sen o kapidan çıkıp gidersen bidaha gelme kurtuluş gidersen seni canimdan saymam benim canımdan olanlarida sana yanastirmam yuzlerini bile goremezsin "
Annem beni en zayıf noktamdan vurmuştu derimi kör bıçakla yüzseler bu kadar canim yanmazdi
" Tamam ana gitmiyorum hiç bi yere er yada geç o intikam alinacak ana ben kardeslerimin kanını yerde bırakamam "
" Ben bitirecem ogul bu savası sen ne dersen de ben artik kimseyi kaybetmeyi kaldıramam lafımı laf bellemez ezersen bende seni ezerim azer haberin ola simdi çık sakinleş sonra sofraya gel "
Annemdi iste ne kadar tartışakta beni düsünurdü evlatlarini düşunurdü anamin lafının üstüne laf söyleyemezdim biliyordum neler yapacağını merdivenlerden çıktım odama gectim içimden dedim
"Az sabreden azer az daha bekliycen oğlum "
kendimi tesselli edercesine cama dogru yürüdüm biraz hava almam lazımdı gözlerimi kapatıp kendimi soğuk havaya bıraktım bi kaç dakika sonra dışarıyı izlerken gözüm bahcede duran koltuga takıldı aklima o gun geldi karaca koçovalı onu kaçırdığım gün ne kadar şaşırmıştım benden korkmuyodu hatta karşıma gecmiş ban caz yapıyordu dedim içimden azer karşinda kaya var agzından laf alamazsin akşama dogru daha fazla dayanamadı getirdiğim battaniyele uyuya kalmıs biraz seyrettim yüzünü asi sert korkusuz karacadan iz yoktu masum çocuk gibiydi uykusunda siyah saclarina takildi gözüm ne kadar güzeldi saçları yüzü bir sanat eseri gibiydi sonra durumumu fark ettim kendimi tokatladim orda
" lan azer napıyorsun lan düşmanın kızı o senin "
Bu düşuncelerden cıktım hemen, yüzümde bir gülümseme vardı neden olduğunu bilmediğim bir gülüs hemen kendimi topladım aklımdakileri silip camı kapattim daha fazla bunları düşünmek istemedim kapiya yöneldim ve aşağı yemege indim
Merdivenlerden aşagı indiğimde masada annem le yılmaz vardı birseyler konuşuyorlardı masa ya yaklaştıgimda kafamla selam verip yerime gectim
Anam yemek doldurmak icin mutfağa gitmişti yılmaza baktım kafasini egmiş bir şey söyleyecek ama soyleyemiyordu çocukluktan beri böyleydi bir sey söyleyecegi zaman kafasını egerdi agzıma bir ekmek parcası sıkıştirıp konustum
" Söyle yılmazım ne oldu yine başını eğmişsin "
Böyle bir şey dememi beklemiyordu herhalde kafasini kaldırdı
"Abi ben anneme söy-
" Kafana takma yılmazım sen söylemesende bir yerden ögrenip gelecekti "
Soylediklerimden sonra göz kırptım mutlu olmuştu kızmadığımdan hemen yemeğini yemege başladi o arada annem geldi
"Yemekten sonra ikinizde salonda olum söyleyeceklerim var "
Ikimizde kafamızı tamam anlaminda salladık yılmazla, yemekler bitmisti sofradan kalkıp elimi yıkadım salona geçtim annem le yilmaz ordaydi bos bir koltuga geçip oturdum
" Evet anne seni dinliyorum "
Dedim en sakin sesimle
" Ben yarın koçovalılarin evine gidiyorum haberiniz olsun yilmaz gelcek benle sultan hanimla konuşacaklarım var "
Dedi bi anda ilk başta bir affalladim sonra ayaga kalktim
"Ana sen ne dediginin farkindamisın düsmanımızın evi orası izin vermiyorum bi yere gidemezsin "
Dedim delirmişcesine
"Senden izin isteyen yok azer kurtuluş haber ettim "
Annem gercekten beni delirtecekti hemen kendimi odama attım içerde bi o yana bi bu yana dönmeye basladim ev ustume üstüme geliyodu ne yapacaktım ben, kendimi balkona attım vücudumu koltuga yasladim düşünecem diye oturdugum yerde uyuya kalmişim
...
Gözlerimi açtığimda her yerimin ağrıdığını hissettim böyle sırtımdan içeri mızrak sokmuşlar gibi bi sızı vardi üstümde biraz toparlanıp etrafı kontrol ettim benden başka kise yoktu ortalıkta, koltuktan yardım alarak ayağa kalktım zor bela kendimi içeri attım, gözlerim birilerini aradı ama kimsecikler yoktu ağzimda bi kuruluk vardı mutfağa ilerledim sürahiden kendime bir bardak su doldurdum dısardan sesler gelince camdan dışarıyı kontrol ettim bizim arabanın bahçeye girdigini gördüm,önde annem ve yılmaz vardı normal bi zamanda gider kapıyı açardım ama nerden geleceklerini tahmin ettigimden kaşlarım kendiliginden çatıldı, bardağı masaya bırakıp balkona geçip kapıya arkam dönük oturdum, kapı açıldı kafamı döndürmesem bile kulağım ordaydı yılmaz odasına çıkacagını söyleyip merdivenlere yönelmişti annemle tek başıma kaldığımı sanıyodum ama başka ayak sesleri vardı evde içim kuşkulandı kafamı çevirdiğimde karşımdaydı oydu ve bizim evde ne işi vardı şaşkınlıktan çıktım, sadece
"Sen"
Diyebilmistim ..
Arkadaslar selammm ilk bölüm aklımdakinden daha fazla okundu hepinize teşekkurler artik kafamdaki hikaye başlayacak
Vote vermeyi unutmayın arkadaşlar hatalarım varsa da yorumlarda belirtirseniz çok sevinirim 💓💓
Twitter:kingsizexxxl
