අහෝ අම්මා අහෝ අම්මා
ඒ ඩිමපල් මහා වේදනාවකින් උදරය අල්ලාගෙන කෑගසන ශබ්දයයි හඩයි. "බඩජහරි කමට මගෙ පෝර ටිකත් ගිලල"අම්මා ශෝකය මුසුවූ ආවේගශීලියි ස්වරයකින් කීවාය."ඈ ඔයාට දැන් දුක පෝර ගැනද මන් ගැනද" ඩිම්පල් එසේ කී අතර අම්මා එවිට බඩේ අමාරුවට ඔක්කාරයට ක්ෂනික සහනට ක්රීමි රාජ යනුවෙන් කියා ඇයට ඒවා හදල පෙවූහ එවිට ඩිම්පල් "ඊයා අනෙ මොන ජරාවක්ද මුන්ට මේවා පැනි රහට හදන්න බැරිද" අම්මා විගසින් "පුලුවන් අපො පුලුවන් පැනි රහට හදන්න කියන්න තිබ්බා උබෙ මහ එකා ඒකෙ අයිතිකාරයනම් " කිරිස්තිනා එසේ කියා දැන් ආයෙ පොහොර සෑදිය යුතු බව කියා කුස්සියට ගිය අතර දැන් බඩේ අමාරුව හොදයි යැයි සිතූ ඩිම්පල් කාමරයට යන්නට නැගිට විටම ඇය ක්ලාන්ත වූවාය.ඔව් ඇය මෙලොවින් සමු ගත්තාය. නැ නැ මලෙ නැ ඉන්නව ඉන්නව හදිස්සියෙ සිහසුන් වු ඩිම්පල් වෙත දුවගෙන ආ කිරිස්තිනා එහා ගෙදර කට්ටියට කතා කර හොස්පිට්ල් ගත කලහ.පැය තුනකට පසු නැවතත් සිහිය ආ ඩිම්පල් දෑස් හරිද්දිම ලස්සන හැන්ඩ්සන් සුදු කොල්ලෙක් ඇය දෙස බලා සිටී එවිට ඩිම්පල් "ම්ම් මන් මෝචරියෙනෙ ඉන්නෙ ඔයා කවුද" එවිට අම්මා තොට පිස්සුද තො ඉස්පිරිතාලෙ ඉන්නෙ කීවාය."ඈ මන් හිතුව මන් මලා කියල "ඩිම්පල් එසේ කී අතර එවිට ඩොක්ටර් ආ දැන් ඔයාට සනීපයි ගෙදර යන්න පුලුවන් අද හවසට "ඩොක්ටට බැරිද එහෙ එක්කන් යන්න මාව"ඩිම්පල් හීමීට කෙදිරි ගෑහ "එවිට කිරිස්තිනා ඩොක්ටර් දෙස බලා හොරෙන් සිනාසී ඇහැක් ගැසූ අතර අම්මාද ඌට ලයින් යැයි සිතූ ඩිම්පල් නැවත සිහි නැති විය.
.
තවත් ඉදිරියට.....