Hangi gün olduğunu hatırlamıyorum yine her zamanki gibi müziğimi açtım. Okula doğru gidiyorum. İşte sevgilimden ayrılalı bir gün olmuş onun siniri ve birazda dalgınlıkla o korkunç anı yaşamak üzereydim. Yolun ortasında kapşonumu kapamış yürüyordum. O anda arkadan bir servis geldi. Çok hızlıydı, ben de bir o kadar dalgın ve sakindim arabayı gördüğüm anda yavaşça yana çekildim. Arabanın bana çarpmasına çok küçük bir mesafe vardı. Nasıl kurtulduğumu hala bilmiyorum. Bu benim için bir şok değildi. 3 kere aldatılıp 1 kere senden soğudum denerek sevdiklerimden ayrıldım bunlar benim için en büyük şoklardı. Hani bazı kişiler vardır internet ortamında "dayanamıyorum öldürecem kendimi" falan yapan kişiler varya gerçek hayatta o kıvama gelmiştim. Sinir sistemim çökmüştü. Bu olaylar psikolojimi bozmuştu. Ben çok erken ölmüştüm. O gün okula gittim gün her zamanki gibi geçti. Eve geldim hala onu düşünüyordum. Gelecekte gerçekten beni sevecek birinin olmadığını ve daha kötüsü asla mutlu olamayacağımı sanıyordum. Bu kendinden geçmişlik uzun süre devam etti.
