ရိေပၚဟာ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး
လုပ္ခဲ့တယ္။ ေကာကို သူ႕တစ္ေယာက္စာ
အတြက္ မပင္ပန္းေစခ်င္သလိုသူ႕ကို
ကေလးတစ္ေယာက္အျပင္ လူႀကီး ေလး
တစ္ေယာက္လို႔ကို ျမင္ေစခ်င္တယ္။
ရိေပၚဟာ က်န႔္ေကာနဲ႕မနက္အတူတူ ဆိုင္ကို
သြားတယ္။ က်န႔္ေကာကို ဆိုင္မွာ ထားခဲ့ကာ
သူကေတာ့ စက္ဘီးခဲေရာင္ေလးနဲ႕ အခ်ိန္ပိုင္း
အလုပ္ေတြဆီကိုေျပးရတယ္။
ညေန အလုပ္ၿပီးရင္ေတာ့ေကာကို ဝင္ေခၚကာ
အိမ္တူတူ ျပန္တတ္တယ္။ေမွာင္တဲ့ အထိ
အလုပ္လုပ္ရတဲ့ သူ႕ကို ေကာကစိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕
ေစာင့္ေပးတယ္။
သူ႕က အဲ့လိုေစာင့္ေပးတဲ့ေကာကို အခ်ိန္ပိုင္း
အလုပ္ဆီကေပါင္မုန႔္ ပူပူေလးေတြဝယ္လာ
ေပးတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်င္းေကာ္ကို
ေခၚကာ အိမ္ျပန္တယ္။
သူက ရသမွ် လစာေတြမွန္သမွ် ေကာကို
အပ္တယ္။ သူမွ သုံးစရာမလိုပဲေလ။
ေကာက သူ႕အတြက္ လိုအပ္တာေတြ
ျပန္စီစဥ္ေပးတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေတြးၾကည့္ရင္
အခုအေျခအေနကလင္မယားေတြနဲ႕ေတာင္
တူေနၿပီျဖစ္သည္။ေကာကေတာ့ သူပင္ပန္းမွာ
စိုးရိမ္လို႔ အလုပ္ေလ်ာ့လုပ္ဖို႔ ေျပာရွာတယ္။
ႏွစ္ေယာက္လုံး အလုပ္နားရက္ေတြဆို
က်န႔္ေကာရဲ႕ယုန္အိမ္ေလးထဲက မထြက္
ျဖစ္ၾကဘူး။ က်န႔္ေကာက ပန္းခ်ီဆြဲတယ္။
သူက ေဘးကေန ေဆးစပ္ေပးရင္ေပး
မေပးရင္ က်န႔္ေကာကို ရစ္ေနတတ္တယ္။
အဲ့လို ရစ္တိုင္းလည္း ေကာကၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕
ရိေပၚ့ကို အျပစ္မတင္တတ္ပဲ
သေဘာက်ေနတတ္တယ္။
ညေနပိုင္းေရာက္ရင္ သူတို႔ က်င္းေကာ္ကို
ေခၚကာ ေရကန္ေဘး လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ၾကတယ္။
က်န႔္ေကာက အေမာခံလို႔မရဘူး။ ေနာက္မွ
အေျပးေလ့က်င့္ခိုင္းကာသက္လုံ ေကာင္းေအာင္
လုပ္ေပးရမယ္လို႔ ရိေပၚ ေတြးထားလိုက္တယ္။
အခုေတာ့ ပုဇြန္ဆီေရာင္ ေနေရာင္ေအာက္က
ေကာအၿပဳံးေတြကို ေငးေနမိတယ္။ ေကာက
အေၾကာင္းမရွိဘဲ ရိေပၚ့ကို ရီရီျပတတ္တယ္။
ေနာက္ဆိုေျပာထားရမယ္သူ႕ကို ရီျပခ်င္ျပပါ
တျခားဘယ္သူ႕ကိုမွ မရီျပဖို႔ကိုေပါ့။
ရိေပၚက အူတိုတတ္တယ္
