Έχεις θέληση ή όχι

Κεφάλαιο 12ο

Φτάσαμε εκεί και κατεβήκαμε πλησιάζοντας το μέρος των παιδιών, συστηθήκαν με τον Θοδωρή και καθίσαμε σε ένα τραπέζι έξω στα Mikel

Εγ: Λοιπόν
Γιαν: Ιόλη, νομίζω πως σε αυτή τη κουβέντα θα μιλήσουμε περισσότερο εγώ και ο Θοδωρής
Σοφ: και γιατι αυτό;
Θοδ: γιατί εμείς είμαστε οι άντρες, εμείς πρέπει να σας προστατέψουμε
Εγ: ναι συγγνώμη αλλά νομίζω εγώ είμαι η άμεσα ενδιαφερόμενη σε αυτό το θέμα, συγγνώμη κιόλας δηλαδή!
Σοφ: έχει δίκιο, αφήστε τις μαγκιες σας για άλλη στιγμή και ας βρούμε μια λύση!!

Ξεκινήσαμε να μιλάμε και προσπαθούσαμε να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα

Εγ: για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, δεν ξέρουμε αν ήμουν πρώτη αλλά σίγουρα δεν θα είμαι η τελευταία που της συνεβει αυτό, στην αστυνομία δεν ξέρω αν θέλω να πάω γιατί φοβάμαι για εμένα και για τον Θοδωρή
Θοδ: Όσο για εσάς, σοφία καλύτερα θα ήταν να φύγεις από αυτό το σπίτι και να μείνεις μαζί με τον Γιάννη στο δικό του
Γιαν: Έτσι και αλλιώς αυτό θα γινόταν, ήδη μιλήσαμε με κάτι φιλαράκια, θα πάμε αυτές τις μέρες να πάρουμε τα πράγματα της και τα πιο σημαντικά πράγματα που χρειάζεται και θα το αφήσει έτσι, στην τελική δικό της είναι αυτό το σπίτι δεν μπορεί να της πει κανένας τίποτα
Σοφ: Το θέμα είναι τι θα κάνει η Ιόλη
Θοδ: Η Ιόλη θα έρθει να μείνει μαζί μου
Εγ: Θοδωρή ακούς τι λες; εσύ φεύγεις Σέρρες, εγώ δεν μπορώ να είμαι με τον Θανάση μόνη μου μέχρι να έρχεσαι εσύ και ούτε προφανώς και να του εξηγήσω τον λόγο που έφυγα
Θοδ: και τι θες ρε Ιόλη να μείνεις εκεί;
Εγ: Όχι σε καμιά περίπτωση, ίσως αν βρούμε κάπου αλλού να νοικιάσω ένα σπίτι
Θοδ: Τώρα που το λες πάντως στον όροφο μας με τον Θανάση, ξενοικιαστηκε το απέναντι σπίτι και θα είναι ότι πρέπει, θα πάρω τηλέφωνο να μάθω και έλα να το δεις

Του χαμογέλασα και πήρε αμέσως τηλέφωνο τον Θανάση

Όση ώρα μιλούσαν εγώ προσπαθούσα να συζητήσω με τα παιδιά για την αστυνομία

Γιαν: εγώ πιστεύω ότι πρέπει να πας
Σοφ: και εγώ το ίδιο
Εγ: και αν μετά-
Γιαν: Ιόλη δεν έχει "αν" και μαλακιες, αύριο κιόλας θα πάμε μαζί
Εγ: ρε Γιάννη
Σοφ: θα πάμε όλοι μαζί, δίκιο έχει ο Γιάννης, λοιπόν έκλεισε

Ο Θοδωρής Ο οποίος μόλις έκλεισε το τηλέφωνο μας κοιτάξε περίεργα

Θοδ: τι λέτε;
Εγ: να πάμε στην αστυνομία αύριο, βασικά ο Γιάννης και η Σοφία
Θοδ: δίκιο έχουν
Γιαν: πάμε όλοι μαζί για κατάθεση αύριο
Θοδ: ωραία και μετά, πάμε να δεις το σπίτι και να στείλουμε μεταφορική για τα πράγματα σου
Εγ: εντάξει

Αφού τακτοποιησαμε αυτό το θέμα, πληρώσαμε τους καφέδες, χαιρετήσαμε τα παιδιά και φύγαμε

Θοδ: τι θες να κάνουμε;
Εγ: πάμε σπίτι
Θοδ: έλεγα να πηγαίναμε καμιά βόλτα
Εγ: δεν έχω όρεξη Θοδωρή μου, πάμε σπίτι

Ξεφυσιξε και έβαλε μπρος το αυτοκίνητο... Στην διαδρομή δεν μιλούσαμε, εγώ κοιτούσα έξω από το παράθυρο αλλά ένιωθα το βλέμμα του κάθε λίγο και λιγάκι πάνω μου

Φτάσαμε στο πάρκινγκ και μετά ανεβήκαμε στο διαμέρισμα

Μπήκα κατευθείαν στην τουαλέτα και ακούμπησα τα χέρια μου στον νιπτήρα

Πήρα μερικές βαθιές ανάσες και βγήκα ξανά κατευθυνόμενη προς το δωμάτιο του Θοδωρή, ξάπλωσα και έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να ηρεμήσω...

Μερικά λεπτά μετά ένιωσα ένα σκούντημα στον ώμο μου

Θοδ: μην κοιμηθείς
Εγ: δεν θέλω να κοιμηθώ, να χαλαρώσω θέλω
Θοδ: με πήρε τηλέφωνο ο Θανάσης, η γιονιτα γυρνάει νωρίτερα και θα κατέβουν Φλώρινα για καμιά βδομάδα στους δικούς του άρα θα προλάβει να γίνει και η μετακόμιση και όλα καλά
Εγ: σε ευχαριστώ
Θοδ: θες να σε βοηθήσω να χαλαρώσεις;

Κούνησα συγκαταβατικα το κεφάλι μου και ξάπλωσε δίπλα μου, με αγκάλιασε και έβαλα το κεφάλι μου στο στήθος του ενώ εκείνος μου χάιδευε τα μαλλιά

Εγ: φοβήθηκα Θοδωρή, φοβήθηκα πολύ
Θοδ: ναι κοριτσάκι μου, όμως τώρα είμαι εγώ εδώ! Δεν θα σε αφήσω λεπτό εντάξει;
Εγ: ναι αλλά εσύ θα φύγεις σε λίγες μέρες
Θοδ: θα λείπω μόνο 4 μέρες όμως, υπομονή, τα ΠΣΚ εδώ θα είμαι!
Εγ: Μου το υπόσχεσαι;
Θοδ: ναι βρε Χαζουλα, δευτέρα ξημερώματα θα φεύγω πέμπτη βράδυ θα είμαι Θεσσαλονίκη
Εγ: Εντάξει
Θοδ: λοιπόν έλα να ξεκουραστείς τώρα που είναι και μεσημέρι και θα πάμε το απόγευμα στα κάστρα, καλά;
Εγ: δεν ξ-
Θοδ: δεν δεχομαι κάποια αρνητική απάντηση!!

Γέλασα και έκλεισα τα μάτια μου, εκείνος συνέχισε να χαϊδεύει τα μαλλιά μου και ένιωσα το σώμα μου πιο ανάλαφρο... Σε μερικά λεπτά είχα ήδη αποκοιμηθεί...

To be continued...