ACI KARDEŞLİĞİ

Gizemli Kadın

Akşam olmak üzereydi Zeynep ne yemek yapacağını düşünüyordu.
Sabah hava güneşliydi fakat yurttan çıktıklarından beri yağmur feci bir şekilde yağıyordu tüm kanalarda son on yılın en sağanak yağmuru olduğu söyleniyordu ara ara dolu yağıyordu.

Zeynep mutfağa gidip et sote yapmaya karar verdiğinde dışarıda yağan dolu camlarına çarpıyordu.

Seslere uyanan Balım korkmuş olmalı ki çıglık çığlığa ağlıyordu.
Yan odada tv izliyen Onur hemen Balım'ın odasına koşup onu kucağına aldı ardından Zeynep'te mutfaktan geldi.

Balım bir türlü susmuyordu,Balım ağladıkça yağmur daha kötü yağıyordu her çığlığında şimşek çakıyordu.

Tüm bunlar gelecekteki felaketlerin habercisi miydi ? Yoksa sadece korkmuş olan bir bebeğin çığlıkları mıydı ?

Yaklaşık bir saattir ağlayan bir bebek ve ne yapacağını bilmeyen koruyucu aile,Zeynep o kadar korkmuştu ki bebeğin onlara alışmayacağından korkuyordu.

Onur"Bu bebek neden bu kadar çok ağlıyor hastaneye mi gitsek"dedi korkmuş ve endişeli sesiyle
Zeynep"Karnı tok,altı temiz,gazını çıkardı başka ne olabilir bir yeri ağrıyordur belkide"dedi çaresizce
Onur"Her kanalda dışarı çıkmayın diye uyarı yapılıyor dışarda mahsur kalan bir sürü insan var biz nasıl gidecez ki"

Zeynep"off bilmiyorum yaa,ne zaman susacak çok korkuyorum"dediğinde Balım daha kötü bir şekilde ağlamaya başlarken çok şiddetli bir gök gürlemesi ile elektrikler gitti.

Zeynep korkuyla Onur'un kolunu tutarken Onur"Korkma sevgilim ben yanındayım kızımız burda" dedi Zeynep'i dinginleştirmeye çalışarak.

Saatler boyunca elektrik gelmemiş jeneratör de sorun olduğu için çalışmamaştı.
Onur telefonun fenerini açıp kucağında yatan Balım'ı Zeyneple yataklarının ortasına bırakmıştı.

Yağmur durmuştu fakat yollar halla kapalıydı.

Onur"Güzelim hadi uyuyalım kızımız da yattı zaten yorgunluktan ayakta duramıyorsun" dedi ve Zeynep'in boynuna uzun bir öpücük kondurdu.
Zeynep usulca Onur'a döndü Yüzünü avuçlarının içine alarak gözlerine minnetle baktı ve dudağına bir öpücük bıraktı.

"Sana sarılmadan uyuyamam ki ben" derken sesindeki masumiyet yüzüne yansıyordu.Onur Zeynep'e gülümseyerek yanına yaklaştı.

"Sarılmadan uyuyacağını kim söyledi"dedi ve Zeynep'in yanına usulca sokuldu Zeynep Onura arkası dönük bir vaziyetteyken onu saran kollarını sımsıkı tutan Zeynep'in saçlarında hissettiği ılık nefesle uykuya daldılar.

Çok geçmemişti ki Balım'ın çığlıklarıyla ikisi de uyandı dinen yağmur tekrar şiddetle yağıyordu.

Onur elektriklerin gelmemesi üzerine telefonunun ışığını açtı.

Balım'ı tekrar uyutmaya çalışan Zeynep neden uyandığını biliyordu karnı acıkmıştı.

"Sevgilim mama Yapmamız lazım yoksa susmaz küçük hanım"dedi şefkatle
Onur"Tamam güzelim siz bekleyin ben getiriyorum da nasıl hazırlayacam" dedi
Zeynep"sevgilim karanlıktan korktuğumu unutun herhalde bizi tek bırakamasın hem bizde geliyoruz sen kızımızı tutuyorsun bende mama yapıyorum anlaştık mı?" dedi Onur Zeynep'in burnundan makas alarak yataktan kalktı.

Biraz sakinleşen Balım'ı kucağına alan Onur aynı anda Zeynep'in yolunu aydınlatıyordu.

Kısa sürede Balım mamasını yiyip hep birlikte uyudular.