My busy life at the top feat. One Direction

Hoofdstuk 1 (voor het interview)

Romy's P.O.V.

"Denk eraan Romy, de geruchten dat je een nieuw vriendje hebt zijn waar en je bent dol verliefd op hem en als je dit verpest heb je een groot probleem. Denk eraan het is de broer van je vriendin Clover, dus als je het verpest maak je de hele familie ten schande en jezelf ook! En je moet nog steeds ontkennen dat je niks gaf om Mingan en Jasper, want je vond hun ook echt geweldig. Het klikte alleen niet perfect en vergeet niet de naam van dit vriendje is Onno. Als ze vragen wat je vindt van de haters die zeggen dat je niks om je vriendinnen en vriendjes geeft, dan zeg je dat iedereen wel haters heeft en dat jij weet dat je wel om ze geeft en dat dat genoeg is en als hun dat niet geloven is dat hun probleem. En praat een beetje over je huisdieren, Onno en je zusjes Charlie en Aury dat doet het altijd goed en het wordt ook eens tijd dat je wat meer over je verleden verteld. Je bent nu al 2 jaar beroemd en ze weten niet wat je vroeger deed of waar je vandaan komt en je bent nog steeds een grote One Direction fan, denk daaraan," zegt mijn manager Johnny.

Zo'n mega uitleg krijg ik voor elk interview. De enige dingen die waar zijn zijn dat het niet perfect klikte tussen Mij en Mingan en mij en Jasper, dat iedereen wel haters heeft, dat praten over mijn huisdieren, zusjes of 'vriendje' het altijd goed doet, dat ik een grote Directioner ben, dat ik al twee jaar beroemd ben en dat ze niets van mijn verleden weten, maar dat van mijn verleden wil ik zo houden, want mijn verleden is bagger. Niet dat mijn huidige leven beter is. De enige verschillen zijn dat ze me nu kennen, andere straffen als ik iets verpest, dat ik geen echte vriendinnen meer heb en dat ik nog minder vrije tijd heb. "Ik wil niet dat ze iets over mijn verleden weten," zeg ik zachtjes.

"Dan verzin je maar een verleden!" schreeuwt hij boos tegen me. Ik knik en Johnny loopt geïrriteerd weg. Hij wordt altijd boos als ik iets niet wil, dus als ik iets niet wil zeg ik dat zo min mogelijk. Dat is ook de reden dat ik eigenlijk veel te hard werk. De hele dag ben ik bezig met school, mijn werk en mijn dieren, al noem ik de mensen waarmee ik om moet gaan ook werken, omdat Johnny hun heeft aangestelt als 'mijn vrienden'. Clover is één van die vrienden. Ze heeft blond haar en is zo'n meisje dat make-upt, naar leuke jongens kijkt en roddelt over andere meisjes, maar zo zijn letterlijk alle vriendinnen die Johnny voor me gezocht heeft, alleen zijn er ook nog twee brunnetes bij. Ik zou ze alle acht zonder één seconde te twijfelen inwisselen voor mijn oude bff's Okkie en Esprit Stevens. Die twee zussen waren echt geweldig, alleen willen ze mij waarschijnlijk nooit meer zien, ik heb ze laten stikken, omdat dat moest van Johnny, omdat ze niet 'goed' waren voor mijn carrière.

"Gelukkig heb ik jou nog," zeg ik als mijn Schotse Collie hond Nado zijn snuit tegen me aanduwt. Ik ben echt dol op die hond! Ik heb hem ook heel bewust Nado genoemd, maar dat ik Nado door Nando's heb bedacht, omdat het het favoriete restaurant van Niall Horan is zal ik nooit toegeven. Ik knuffel Nado en meteen mopperd mijn styliste over dat ik nu onder de haren zit en begint ze al die haren van me af te werken. Ik kijk ondertussen naar Nado. Hij is echt mijn allerbeste vriend. Ik vindt hem zelfs nog leuker dan Beats Of Magic (Beat) mijn Appaloosa paard. Dat heeft waarschijnlijk de reden dat Nado overal met me mee naar toe gaat. Hij zal me nooit alleen laten. De fans zijn ook dol op Nado, omdat hij altijd minstens een paar minuten bij de fans blijft als die me omsingelen voor knuffels en ik zonder hem niet weg kan en dat geeft hun weer tijd om foto's en handtekeningen te vragen. Die stunt vindt ik wat minder, want ik heb claustrofobie.

Nado blaft, waardoor degene die mijn make-up doet uitschiet en vloekt. Ik schiet in de lach en terwijl zij het van haar kleren af probeert te krijgen haal ik alle make-up weer van mijn gezicht. Ik hoor haar vloeken dat Nado altijd haar werk verpest, maar wat zij niet weet is dat ik hem dat aangeleerd heb, omdat ik make-up haat. Alleen nagellak, wat mascara en misschien iets voor als mijn lippen droog zijn en meer wil ik liever niet op, maar toch moet het altijd, omdat... Oké, ik weet niet waarom, maar het heeft vast wel een reden. In ieder geval laat ik Nado dit trucje altijd doen, omdat ze dan niet meer genoeg tijd heeft om een poederdoos van me te maken. Dat doet ze altijd en dus vraag ik ook vaak om een andere styliste, maar die moet ik dan zelf regelen en ik heb geen idee wanneer ik dat zal moeten doen. Ik weet trouwens ook haar naam niet. Ze heeft zichzelf gewoon nooit voorgesteld, dus ik heb geen idee hoe ik dat zou moeten weten. Ik weet zoiezo van alle mensen die voor me werken de namen niet, omdat ze nooit tegen me praten. Volgens mij heeft Johnny dat geregeld.

Ze begint snel opnieuw aan mijn make-up en als het net goed is is er geen tijd meer, terwijl ze eigenlijk nog meer wou opsmeren. Dat er geen tijd meer is weet ik, omdat een man mijn kleedkamer binnenkomt. Er is hier namelijk back-stage een kleedkamer voor me ingericht, zodat ik me klaar kan maken voor het interview. "Mevrouw Melody, Elene verwacht je voor het interview," zegt de man. Ik knik en ik hoor luid geschreeuw van het publiek van de show, die mijn naam roepen, ook al kunnen ze me nog niet zien.

------------------------------------------

Vinden jullie het wat? Bij media een foto van Nado! :)