My busy life at the top feat. One Direction

Hoofdstuk 14 (Ty)

Niall's P.O.V.

Ik kijk naar Romy. We zitten gewoon in de woonkamer van haar huis met Louis, Zayn, Liam en Harry. Het verbaasd me dat Romy ons niet heeft weggestuurd. Misschien heeft ze het niet gedaan, omdat we morgen zoiezo weer naar huis gaan, omdat dan de stank vast wel zo ongeveer weg is.

We horen hoe de voordeur open gaat en niet veel later rijdt er een jongen in een rolstoel naar binnen. Ik zie Romy's ogen oplichten en gaan stralen. "Ty!" roept ze enthousiast. Ze rent op hem af en stopt net voor de rolstoel. Ze geeft hem meteen een knuffel en ik voel een steek van jaloezie in mijn buik. Volgens mij vindt zie die Ty leuk.

"Hey, babe," zegt Ty. Meteen trekt Romy een gezicht. "Ah, mag ik je geen babe noemen little girl?" vraagt hij. Romy rolt met haar ogen.

"Inderdaad, dat mag je niet," zegt Romy dan en ze steekt haar tong naar hem uit. Ik snap er echt helemaal niks meer van. Vindt ze hem nou leuk of niet? Ty vraagt haar waarom het niet mag. Ik ben er wel blij mee, want nu kom ik er waarschijnlijk achter wat er nou precies tussen hun speelt. "Omdat ik je nicht ben, sukkel," zegt ze dan lachend. Ik voel me meteen heel erg opgelucht. Ze vindt hem niet leuk. Het is haar neef. "Maar ik wist trouwens geen eens dat je zou komen."

"Klopt, ik ben hier, omdat jij erg dom bent," zegt hij. Ze kijkt hem nep boos aan en bedankt hem heel sarcastisch. "Ik vond je toch echt heel dom tijdens dat interview hoor. Jou record lang boos blijven is één weekje en dat was al een wonder op zich, dus wat jij hebt gedaan levert alleen maar gedoe op," zegt hij. Nu kijkt Romy hem echt boos aan, maar ik ben mega blij. Ze lijken elkaar heel goed te kennen, dus hij heeft vast gelijk! Misschien is dan toch niet alles verpest.

"Dat is niet waar! Ik ben nog steeds boos om wat er vier jaar geleden is gebeurd!" roept ze boos. En daar ging mijn hoop. "Dus ik kan heus wel langer dan één weekje boos blijven." Ik ben nu wel nieuwsgierig wat er vier jaar terug is gebeurd.

"Dat van vier jaar terug was heel wat anders dan dit!" roept Ty uit. "Een geheim verklappen is veel minder erg dan iemand bijna dood rijden! En op wie ben je boos dan? Die vrachtwagen chaffeur?" vraagt hij. Nou nu weet ik dus waar het over gaat.

"Ik wil dat je gaat Ty," zegt ze. "En denk eens even goed na op wie ik nou eens boos zou kunnen zijn. Het ligt heel erg voor de hand, want het was diegene zijn schuld en ik bedoel niet de vrachtwagen chaffeur."

"Ben je boos op mij erover?" vraagt hij. Ze schud haar hoofd. Wij kijken alleen verbaasd toe. Het boeit ze zo te zien heel weinig dat wij gewoon mee kunnen luisteren. "Mag ik dan wel voor ik ga nog één voorspelling doen?" vraagt hij dan met een stoute grijns.

"Nee, ik haat jou voorspellingen. Vooral als ze over mij gaan," zegt ze meteen. Ty trekt zich er alleen niks van haar woorden aan. Volgens mij interesseren die hem simpelweg gewoon niet.

"Ik doe hem toch gewoon Ro," zegt hij grijnzend. "Vanavond ben je gestresd over deze dag en ga je muziek luisteren, omdat dat je altijd kalmeert. Je zet hem op shuffle, omdat je toch alle muziek op je telefoon leuk vindt. Uiteindelijk komt de muziek op One Direction terecht. Je wilt het uitzetten, maar dat doe je toch maar niet. Dan hoor je Niall zingen en ga je huilen of voel je je diep ellendig of gewoon allebei. Je ziet in dat je fout zat en dat iedereen wel wat doms doet en vergeeft Niall en Niamy ontstaat."

"Vergeet het, dat gaat dus echt niet gebeuren," zegt Romy pissig. Net had ik weer even hoop. Nu niet meer.

"Oké, dan onderneem ik zelf wel actie. Wanneer heb je je eerst volgende interview?" vraagt/zegt hij. Romy kijkt hem meteen achterdochtig aan, maar kijkt dan toch in haar telefoon.

"Ik heb er vrijdag eentje die ik niet kan afzeggen. Hoezo?" vraagt ze nog steeds achterdochtig. Ty glimlacht even geheimzinnig naar haar en gaat dan gewoon naar de bank. "Laat me raden, je gaat nog lang niet," zegt Romy zuchtend.

"Nope," zegt hij terwijl hij de 'p' laat poppen en hij pakt een ipad. Met zijn handen wipt hij handig over van de rolstoel naar de bank. Dan begint hij heel geheimzinnig op de ipad iets te doen. Ze rolt met haar ogen.

"Ik ga dansen. Je weet me te vinden als één van jullie iets nodig heeft," zegt ze en dan vertrekt ze.

"Waar hadden jullie het over van dat van vier jaar geleden?" vraagt Louis. Blijkbaar is hij daar ook nieuwsgierig naar. Ty kijkt op en legt de ipad even weg. Hij kijkt even naar de deur alsof hij checkt of Romy echt weg is.

"Vier jaar terug gingen Romy en ik van school naar huis, zoals we altijd deden. We moesten alleen nog maar een drukke straat door lopen en dan zouden we thuis zijn. Er was een heg die ervoor zorgde dat je niet kon zien of er iets aankwam. Romy hoorde niet dat er iets aankwam en ze zag ook niks en wou dus oversteken. Alleen toen kwam er op volle snelheid een vrachtwagen aan. Ik weet niet hoe ik dat zo snel heb gedaan, maar ik sprong ervoor, zodat de vrachtwagen vooral mij zou raken en Romy hopelijk ongedeerd zou blijven. De vrachtwagen knalde tegen ons aan. Wat er daarna gebeurde kan ik me niet meer herrineren, want ik viel flauw door de klap. Uiteindelijk werd ik wakker in het ziekenhuis. Ik had een maand lang in coma gelegen en de enige reden dat het niet heel anders met me was afgelopen was, omdat Romy nog achter me stond en dus een deel van de klap ook had opgevangen. Ze zeiden dat ze nu wel weer in orde was, maar ze was haar geheugen kwijt geraakt en die moesten gewoon nog langzaam terug komen. Ze wist al heel veel dingen meer en het werden er steeds meer, dus Romy had er geen blijvende schade van overgehouden. Met mij ging het ook de goeie kant op, ik was alleen te zwak om al uit bed te komen. Ik vond het verschrikkelijk, want ik was net gescout als basketballer. Na twee weken was ik wel genoeg aangesterkt om eruit te komen, maar mijn benen deden niks meer. Ze waren verlamd. Ik heb fysio gekregen, operatie's en ga zo maar door, maar niks helpte. Ik zou nooit meer kunnen lopen. Romy heeft zichzelf de schuld ervan gegeven. Ik doe alleen alsof dat zo'n belachelijk is dat ik het niet door heb," verteld hij. We kijken hem zwaar in shock aan.

"Maar dus als jij er niet voor gesprongen was. Was Romy nu dan..." Ik krijg het niet voor elkaar. Ik kan niet vragen of Romy dan dood was geweest. Het is gewoon zo'n verschrikkelijk idee. "Ik bedoel zou ze dan..." Het lukt me gewoon echt niet. Gelukkig snapt Liam wat ik wil vragen en vraagt hij het voor me.

"Als je niks gedaan had, was ze dan dood geweest?" vraagt hij en ik hoor dat hij het ook erg vindt. Ty knikt.

"Maar was jij dan niet bang dat als je ervoor zou springen dat jij dan zou sterven?" vraagt Harry. Louis zegt niks en dat verbaasd me, want Louis heeft altijd wel wat te zeggen.

"Ik weet het niet. Ik zag die vrachtwagen op Romy afkomen. Ze keek echt mega bang en voor dat ik er goed over na dacht sprong ik ervoor en werd het zwart. Ik had helemaal geen tijd om bang te zijn," zegt hij. "Maar het geeft niet, want Romy denkt dan misschien dat ze mijn leven heeft verpest ik moet er eigenlijk blij mee zijn." We kijken hem mega verbaasd aan. "In het ziekenhuis ontmoete ik mijn vriendin en doordat ik in een rolstoel zit blijven mijn ouders nu veel vaker thuis bij mij en omdat ze vaker thuis zijn is een broertje of zusje nu wel een optie en krijg ik heel misschien een zusje of broertje. Daar zijn ze over na aan het denken en ik ben erachter gekomen dat je in een rolstoel nog steeds kan basketballen."

"Heb je dit ook aan Romy verteld? Misschien vindt ze het dan minder erg," zeg ik. Ty zucht wat aangeeft dat hij het waarschijnlijk al meerdere keren verteld heeft.

"Maar dat ze zich schuldig voelt komt nu wel even goed uit, want ik ga er vrijdag voor zorgen dat ze jou gaat vergeven," zegt hij grijnzend.

"Wat ga je doen dan?" vraagt Zayn. Ty grijnst even met een heel stout gezicht.

"Ik ga haar voor schut zetten. En dan kunnen er twee dingen gebeuren. Of ze snapt de hint dat iedereen wel iets doms of idioots ofzo doet of ze wordt woedend op me en door het schuld gevoel en het feit dat ik haar leven heb gered vergeeft ze me en dan kan ik gewoon vragen waarom ze Niall niet vergeeft en dan moet ze hem wel weer een kans geven," zegt hij. Ik vindt het een heel erg belachelijk, slecht, idioot, dom en gemeen plan, maar in de korte tijd dat ik Ty ken heb ik al door dat als hij iets van plan is hij zich niet tegen laat houden.

------------------------------------------------------------------------------

Wat vinden jullie van Ty?