My busy life at the top feat. One Direction

hoofdstuk 7 (nog meer verleden)

Romy's P.O.V.

We lopen het schoolplein op en ik zie paparazzi en fans staan. Hoe wisten ze nou weer dat we Charlie en Aury op kwamen halen?! We negeren ze, terwijl ze foto's maken en wij halen Charlie en Aury op uit hun klas. Terwijl ik nog even met de lerares praat wordt Niall gestalkt door gillende meisjes. "Mag ik Niall meenemen?" vraag ik uiteindelijk aan de meisjes. Ze mopperen een beetje, terwijl ik Niall mee neem. Op het schoolplein baal ik meteen van Charlie, want ze rent naar een mevrouw met een microfoon toe.

"Wist je dat ik ook heel erg beroemd ga worden?" vraagt ze aan de mevrouw. Die neemt meteen alles op natuurlijk, want iedereen weet dat ze mijn zusje is. "En dan ontmoet ik winx club!" roept ze enthousiast.

"Let jij even op Aury?" vraag ik aan Niall. Die knikt en ik ren naar Charlie toe. "Charlie we moeten naar huis," zeg ik en ik wil haar meenemen, maar ze begint te gillen dat ze aan het kletsen was. "Charlie, als je gewoon meekomt, dan huur ik winx club in op de verjaardag van Aury en jou," zeg ik tegen haar. Dat ik het over actrices heb zeg ik er niet bij. Nu komt Charlie meteen mee, terwijl de vrouw ons terug probeert te krijgen, maar ik negeer haar en beveel Charlie dat ook te doen. "Dankje, Niall," zeg ik opgelucht als ik zie dat Aury nog bij hem is.

"Graag gedaan," zegt hij vriendelijk. Charlie verteld Aury meteen dat winx club naar hun feestje komt en we gaan naar de auto, terwijl ik Niall influister dat hij niet mag zeggen dat ik gewoon wat mensen in ga huren die de meiden van winx club gaan spelen.

Weer thuis gaan Charlie en Aury spelen en zeg ik dat als ze iets willen ze even moeten gillen. Ze knikken braaf en beginnen te spelen, terwijl ik de rest van het huis aan Niall laat zien. Uiteindelijk komen we bij de kamers die je maar via één trap kan bereiken en die uitsluitend van mij zijn. Dat houdt in dat het hier gaat over mijn slaapkamer, eigen badkamer, een danszaal en een muziekkamer. Het zijn de laatste kamers. Ik open als eerst die van mijn badkamer. Het is een gewone badkamer, als je de bubbelbad functie van het bad even wegdenkt. Die kamer kan dus snel weer dicht. De volgende kamer is de danszaal. Die is ook niet heel bijzonder. Hij bestaat uit een kastdeur waar matten, dansschoenen en dat soort zooi in zit, een wand die helemaal bedekt is met spiegel en een wand met zo'n stok aan de muur waar je lenigheid kan oefenen. Oh, en een versterker voor mijn telefoon en een koelkastje met water, verder is er niks.

De muziekkamer maakt grote indruk. Waarschijnlijk omdat er heel veel instrumenten zijn. Een klassieke gitaar, een elektrische gitaar, een western gitaar, een drumstel, een piano, een blokfluit, een harp, twee bongo's, een dwarsfluit, een Engelse hoorn, een keyboard, een triangel, een mondharmonica en een viool. De kleuren zijn wel een beetje saai. De vloer is een zwart met wit kleed en de muren zijn wit met zwarte muzieknoten erop.

Dan gaan we naar mijn kamer. Ik wordt meteen een beetje rood. Weet je waarom? Mijn kamer heeft een houten vloer met een lekker zacht licht blauw kleed erop, de muren zijn wit met allemaal gekleurde tekens op. Runen uit the mortal instruments, mocking jays uit the hunger games, de tekenen van de factie's uit divergent en gewoon random tekens. Ze zijn in alle kleuren van de regenboog. Mijn bed is wit met een blauwe deken en kussen. En van die typische slaapkamer spullen. Er zijn vier deuren. Eentje naar de badkamer, eentje naar een inloopkast, eentje naar een balkon en eentje om de kamer in te komen. Maar dan nu de reden dat ik een beetje rood wordt. Er hangen vijf posters van Niall, Zayn, Louis, Liam en Harry! Eentje bij mijn bed en op elke deur één. Ik heb ook één kast vol met foto's en een paar prijzen. Niall negeert de posters, volgens mij had hij het al verwacht. Hij loopt naar de foto's toe. Ik loop achter hem aan.

Zoals altijd raken de foto's me. Boven ben ik het jongst en hoe meer je naar onder gaat hoe meer je naar het heden gaat. Hij pakt een foto van mij en nog twee andere meisjes. Het ontneemt me de adem. Esprit en Okkie staan er ook bij. Het was op mijn vijftiende verjaardag. Alles was toen nog goed, totdat ik na drie weken hoorde dat we gingen verhuizen en ze me niet meer wouden zien. Op die foto was ik op Okkie's rug gesprongen en besloot Esprit dat we gekke bekken gingen trekken. Op bijna alle foto's van mijn negende tot mijn vijftiende staan ook hun. "Wie zijn dit?" vraagt Niall.

"Okkie en Esprit," zeg ik en ik kan er niks aan doen, je hoort aan mijn stem dat ik ze mis. Heel erg. Gelukkig heeft Niall op de één of andere manier door dat hij daar niks over moet zeggen.

"Op die foto leek je heel erg gelukkig," zegt Niall. Ik knik.

"Dat was ik ook," zeg ik. "Die tijd was geweldig. Mijn leven was toen ook al niet de rustigste, maar niemand haatte me, zonder me te kennen. Ik kon normaal mijn huis uit. Ik had geweldige vriendinnen, die me door dik en dun steunde en het was gewoon de beste tijd uit mijn leven. Ik mis Nederland en mijn oude leven daar."

"Waarom ben je ooit beroemd geworden?" Ik kijk hem verbaasd aan. "Alles wat je mist uit die tijd ben je verloren doordat je beroemd ben, dus waarom ben je het geworden? Volgens mij ben je er niet heel erg gelukkig mee," zegt/vraagt hij. Ik denk even na. Ik vertrouw Niall, ik vindt hem heel aardig en ga zo maar door, maar dit is pas de tweede keer dat ik hem zie en hij weet al meer van me dan mijn vriendinnen. Niet dat dat echte vriendinnen zijn. Ik besluit het toch maar te vertellen.

"Mijn ouders. Ik ben beroemd door mijn ouders. Al sinds mijn derde trainen ze me om beroemd te worden." Hij kijkt me vol ongeloof aan. "Ze leerden me al die instrumenten bespelen, turnen, zingen, dansen, acteren, dingen snel uit mijn hoofd leren, tekenen, schilderen, paardrijden, meedoen aan miss verkiezingen toen ik klein was en ga zo maar door. Ik bleek voor veel dingen aanleg te hebben tot grote blijdschap van mijn ouders. Ze gingen vooral verder met het zingen, dansen, acteren, dingen snel uit mijn hoofd leren en dan vooral teksten en ze kregen ook voor mekaar dat ik een paar kind-model klusjes kreeg die niet zoveel voorstellen als oefening, daarom ging alles zo snel. Ik had er al jaren voor geoefend," zeg ik.

"Je bedoeld dat jou ouders je als driejarig kind vrije tijd ontnamen, omdat je moest leren beroemd te worden?" vraagt hij vol ongeloof. Ik knik. "Dat is niet normaal." Ik haal mijn schouders op.

"Ik vond het niet erg. Ik zag het als spelletje en ze hebben me niet teveel onder druk gezet ofzo. Ik mocht gewoon meerdere keren per week afspreken enzo. Johnny is veel erger," zeg ik, want ik wil niet dat hij medelijden met me heeft.

"Je moet echt weg bij Johnny," zegt hij. Ik schud mijn hoofd. Ik KAN niet weg. Ik wil wel weg, maar het kan niet.

"Zullen we het over iets anders hebben?" vraag ik. Niall begrijpt de hint en knikt.

----------------------------------------------------------

zoals belooft een foto van Beat bij het hoofdstuk. ;)