THE LAST SNOW OF WINTER (COMPLETED)

CHAPTER 34: =the last goodbye=

CHAPTER 34:

=the last goodbye=

KEVIN’S POV:

Tumakbo ako sa itaas na kwarto at nakita ko si Lina na nakatayo sa tapat ng kwarto ni Zeika..

"ASAN SIYA?!"

"nakahiga na siya"

Tumingin si Lina sa direksyon ng kama kung saan nakahiga si Zeika...

"natingnan na siya ng doktorat ok na siya...

...pero nag aalala pa din ako.."

Nagulat ako ng sinuntok ni Zero ang pader..

"HAYOP SIYA!! Anung ginawa ng TARANTADONG YUN SA ATE KO!?"

Galit na galit si Zero at kitang kita ko yun sa mga mata niya..

"tatlong araw na siyang tulala since nung umuwi siya galing Japan, ni hindi siya kumakain at hindi man lang niya kami kinakausap..tapos ngayon.."

Umiyak na si Lina..

"tapos ngayon na-nagawa niya pang magpakamatay...(T.T)"

Itinakip ni Lina ang kamay niya sa mukha niya..

"buti na lang at naabutan siya ni Zero..

Paano kung sa susunod hindi na?

Anong gagawin natin Kevin?:(

Natatakot ako para kay ZeikaL"

"wag kang mag alala Lina...hindi ko na hahayaang maulit to.."

Hinawakan ko siya sa balikat at pumasok ako sa kwarto kung saan nakahiga si Zeika..

P*%$%-$ in* niya talagang hayop siya!

Bakit niya sinaktan ng ganito ang mahal ko!!

Wag na wag siyang magpapakita sa akin!!

Pinaubaya ko si Zeika sa kanya..pero ito ang gagawin niya?!

Hinawakan ang kamay ni Zeika at gumalaw ito..

Unti unti siyang mumulat..

Tumingin siya sa akin..and I saw her weak eyes..

"ikaw pala..."

Bumangon siya at pareho na kaming nakaupo sa kama..

Ngumiti siya sa akin habang ang nakikita ko naman ay ang malungkot niyang mukha..

"...kamusta ang new york? Nung umuwi ako dito, wala ka..."

"Tama na Zeika.."

"pati ba naman sayo..maririnig ko yan?"

"Zeika...anong nangyari?"

"ang sakit pala Kevin...:(

Ang sakit sakit palaL"

Tumulo ang luha sa mga mata niya.. at pinahid ko ang mga luha yun..

"hi-Hindi ko na k-kaya Kevin..p-pagod na ako..PAGOD NA PAGOD NA AKOL"

Humagulgol siya ng iyak at niyakap ko siya..

P*kshet lang talaga na nakikita kong sinasaktan niya ang taong mahal ko!!

Tinanggal ko ang pagkakayap niya at hinawakan ang pisngi niya..

"nandito na ako Zeika..wag kang mag alala..hinding hindi ka na masasaktan.."

Niyakap niya ulit ako..

Tama..nandito ako Zeika... hinding hindi ko na hahayaan ang kahit na sino na saktan ka..